กิจกรรมพุธบ่าย
ก่อนที่จะเริ่มอ่านเนื้อหาภายในกระทู้ ขอชี้แจงว่าเจ้าของกระทู้ไม่ได้มีเป้าหมายให้เป็นกระทู้ล่อเป้า หรือสร้างความขัดแย้งระหว่างผู้ใหญ่ กับผู้ที่ใหญ่น้อยกว่าแต่อย่าใด เป็นเพียงการตั้งข้อสังเกตทั้งจากประสบการณ์ตรง และประสบการณ์โดยอ้อมในฐานะ นศพ.คนหนึ่ง
อันดับแรกโดยส่วนตัวผมเห็นว่ากิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่มีประโยชน์อย่างยิ่ง ในด้านแนวคิด เป็นกิจกรรมท่จะสร้างเสริมประสบการณ์และทักษะ ชีวิตในด้านอื่นๆ ทั้งที่อาจจะเกี่ยวข้องกับวิชาการแพทย์ และไม่เกี่ยว เป็นการเปิดโลกทัศน์ของ นศพ.ที่ใครๆมักจะคิดว่าเก่งแต่วิชาการ (หรืออาจไม่เก่งอะไรเลย) ให้มองเห็นโลกได้กว้างขึ้น กิจกรรมที่จัดมาหลายต่อหลายครั้งมีประโยชน์ทั้งในด้านการเพิ่มพูนประสบการณ์ ทักษะชีวิต หรือแม้กระทั่งเป็นการผ่อนคลายในช่วงเวลา 1-2 ชม.
ประการที่ 2 ที่ผมบอกว่าเห็นด้วยกับแนวคิดของกิจกรรมไม่ไดหมายความว่า การปฏิบัติตามแนวคิดนั้นประสบความสำเร็จ มีโครงการมากมายที่มีแนวคิดแสนประเสริฐแต่ล้มเหลวและสร้างความเสียหายตามมา(ดูโครงการ 30 บาทรักษาทุกโรค เป็นตัวอย่าง) จริงๆแล้วการที่จะประเมินว่ากิจกรรมนี้xระสบความสำเร็จหรือบรรลุวัตถุประสงค์ตามที่คณะ กำหนดไว้หรือไม่ คงต้องมองว่าจริงๆแล้วอะไรเป็นสิ่งที่คณะต้องการหรืออยากให้นักศึกษาได้รับ
1.หากคณะต้องการให้นศพ.ทุกคนเข้าร่วมกิจกรรมโดยการเช็นชื่อทุกคน เป็นการประเมินนั้น คณะอาจถือได้ว่าบรรลุเป้าหมาย เพราะนักศึกษารู้สึกว่าถูกบังคับให้ไปเซ็นชื่อก็ถือว่าเซ็นตามหน้าที่แล้วเดินออก คณะก็พอใจกับจำนวนลายเซ็น
ทุกคนมีความสุข ?
2.หากข้อแรกไม่ใช่สิ่งที่คณะต้องการซึ่งผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น แล้วการบังคับให้เข้าร่วมโดยต้องเซ็นชื่อ หากเข้าร่วมไม่ครบ ถูกลงโทษโดยการเขียนรายงานส่ง ทำเพื่ออะไร ?
3. หากให้มองกันจริงๆแล้วผมว่าสิ่งที่คณะต้องการคือให้นักศึกษาที่มีความสนใจ ซึ่งความสนใจนี่เองมีความหลากหลายมาก จนการบังคับให้คนที่มีความสนใจที่แตกต่างกันมารวมกันฟังเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ทุกคนไม่ได้สนใจร่วมกันแล้วอาจมองได้ว่าเป็นการละเมิดสิทธิเสรีภาพโดยการกำหนดบทลงโทษเป็นกรอบให้ต้องทำตาม และประนามว่าการไม่ทำตามเป็นการไม่ปฏิบัติหน้าที่ ยุติธรรม?
หากต้องการให้คนที่สนใจเนื้อหาในแต่ละสัปดาห์ได้รับการตอบสนองโดยคนที่สนใจจริงๆแล้ว การที่มีคนสนใจเรื่องนั้นเข้าฟังจำนวนหนึ่งน่าจะเป็นการบรรลุวัตถุประสงค์ ?
การบรรยายให้คน 200 คนที่ถูกบังคับแล้วมานั่งหลับ นั่งอ่านหนังสือเรื่องอื่น ไม่ได้สนใจการบรรยาย กับการบรรยายให้คน 20 คนที่มีความสนใจและตั้งใจ มีส่วนร่วมในกิจกรรมอย่างแท้จริง อะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงกันแน่?
4. สิ่งที่กำลังปลูกฝังให้นักศึกษาได้รับจากกิจกรรมพุธบ่าย คือทักษะชีวิตจริงๆ แบ่งออกเป็น 2 ส่วน
4.1 ทักษะชีวิตและประสบการณ์ที่คนที่มีความสนใจจริงๆเข้าร่วมจะได้รับจากสิ่งที่วิทยาการมาบรรยาย
4.2 ทักษะในการเอาตัวรอด หน้าไหว้หลังหลอก เดินมาเซ็นชื่อ แล้วเดินออก แค่เซ็นชื่อครบก็ผ่านการประเมิน ใครโชคร้ายก็ต้องส่งรายงาน
ทักษะไหนกันแน่ที่คณะอยากให้นักศึกษาได้รับ คงต้องยอมรับว่ามีนักศึกษาทั้งสองกลุ่ม ผมไม่แน่ใจว่ากลุ่มใดมากกว่ากัน
ผมเชื่อว่าคนที่มีการศึกษาระดับนศพ.มีความสามรถแยกแยะได้ว่าอะไรมีหรือไม่มีประโยชน์กับตัวเอง
เขียนมาเสียยืดยาวผมคงไม่ได้หวังให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรอย่างชัดเจน เหมือนที่กล่าวไว้ตอนต้น อย่างไรผมก็เห็นว่ากิจกรรมนี้มีแนวคิดที่ดีและควรจะมีต่อไปอย่างไม่ต้องสงสัย เพียงแค่จะทำอย่างไรไม่ให้แนวคิดดีๆ ละลายไปกับการปฏิบัติที่ล้มเหลวและหลอกลวง?
ร่วมกันแสดงความคิดเห็นครับ
Posted by : ไร้ชื่อ , Date : 2006-11-01 , Time : 15:59:23 , From IP : 172.29.4.210
|
