บทเรียนสำคัญ
1. บทเรียนสำคัญบทแรก - คนทำความสะอาด
>
>เมื่อครั้งที่ฉันเข้าเรียนในวิทยาลัยได้สองเดือน
>อาจารย์ให้พวกเราทำแบบทดสอบอันหนึ่ง
>
>ฉันเป็นนักเรียนที่ตั้งใจเรียน จึงตอบคำถามได้อย่างสบาย จนมาถึงคำถามสุดท้าย..
>"สุภาพสตรีที่เป็นคนทำความสะอาดโรงเรียนชื่อว่าอะไร ?"
>
>ต้องเป็นเรื่องตลกอะไรสักอย่างแน่
>
>ฉันเคยเจอคนทำความสะอาดหลายครั้ง เธอเป็นคนตัวสูง ผมดำ และอายุกว่า 50
>แต่ฉันจะรู้ชื่อเธอได้อย่างไร ?
>
>ฉันส่งกระดาษคำตอบ โดยไม่ได้ตอบข้อสุดท้าย ก่อนหมดคาบเรียน
>นักศึกษาคนหนึ่งถามว่า
>
>คำถามข้อสุดท้ายจะถูกคิดรวมในคะแนนของผลการเรียนด้วยหรือไม่
>
>"แน่นอน" อาจารย์ตอบ "เพราะเมื่อเธอเข้าทำงาน เธอจะต้องพบกับคนมากมาย
>
>ซึ่งทุกคนมีความสำคัญพอที่สมควรจะได้รับความสนใจและเอาใจใส่
>แม้ว่าพวกเธอจะทำได้แค่เพียงยิ้มให้และกล่าวสวัสดีก็ตาม"
>
>2. บทเรียนสำคัญที่สอง - รับคนกลางฝน
>
>คืนหนึ่ง เวลา 23:30 น. สตรีสูงอายุเชื้อสายแอฟริกันคนหนึ่ง
>ยืนอยู่ริมทางหลวงสายบามา ต้านฝนที่ตกหนักอยู่
>
>รถของเธอเสีย และเธอต้องการเดินทางต่อไปอย่างมากแม้จะเปียกโชก
>เธอตัดสินใจโบกรถคันที่วิ่งผ่านมา
>ชายหนุ่มผิวขาวผู้หนึ่งหยุดรถเพื่อช่วยเหลือเธอ
>ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ในยุคที่มีความขัดแย้ง
>เรื่องการเหยียดผิวอย่างทศวรรษที่60
>
>ชายหนุ่มช่วยเหลือให้เธอได้รับความปลอดภัยและส่งเธอขึ้นรถแท็กซี่
>แม้ว่าเธอจะเร่งรีบมาก แต่ก็ขอบคุณเขา และจดที่อยู่ของเขาไปด้วย
>
>เจ็ดวันหลังจากนั้นก็มีชายคนหนึ่งมาเคาะประตูบ้านของเขาด้วยความประหลาดใจ
>โทรทัศน์สีจอยักษ์เครื่องหนึ่งถูกนำมาส่งยังบ้านของเขาและมีข้อความแนบ มาด้วย
>
>ใจความว่า:
>"ขอบพระคุณมากสำหรับความช่วยเหลือบนทางหลวงในคืนนั้น
>ฝนไม่ได้ชะแต่เพียงเสื้อผ้าของฉันเท่านั้น แต่ชะเอากำลังใจของฉันไปด้วย
>แต่เมื่อคุณผ่านมา เป็นเพราะคุณ ฉันจึงสามารถไปทันดูใจสามีที่
>กำลังจะเสียชีวิต ทันเวลาก่อนที่เขาจะสิ้นลมพอดี ขอพระเจ้าอวยพรคุณ
>สำหรับการช่วยฉัน และการช่วยเหลือผู้อื่นอย่างไม่เห็นแก่ตัวของคุณ"
>
>ด้วยความจริงใจ นางแนท คิง โคล
>
>3. บทเรียนสำคัญที่สาม ระลึกถึงคนที่ให้บริการเสมอ
>
>ในสมัยที่ไอศครีมซันเดยังมีราคาถูกอยู่มาก
>เด็กชายอายุสิบขวบคนหนึ่งเข้าไปในคอฟฟี่ชอปของโรงแรมแห่งหนึ่งแล้วนั่งที่โต๊ะ
>เมื่อพนักงานเสิร์ฟวางแก้วนั้นลงตรงหน้า
>
>เด็กชายก็ถามว่า "ไอศครีมซันเดย์ ราคาเท่าไหร่ครับ ?" "ห้าสิบเซ็นต์"
>พนักงานเสิร์ฟสาวตอบ
>
>แล้วเด็กชายก็ดึงมือออกจากกระเป๋าแล้วก็นับเ หรียญในมือ
>"งั้นไอศกรีมเปล่าๆล่ะครับ ราคาเท่าไหร่?" เด็กชายถามอีก
>
>ตอนนี้เริ่มมีคนรอโต๊ะมากขึ้นและพนักงานเสริฟสาวก็เริ่มจะหมดความอดทน
>"สามสิบห้าเซ็นต์" เธอตอบห้วนๆ เด็กชายนับเหรียญในมืออีกครั้ง
>
>"ผมขอไอศครีมเปล่าครับ" เด็กชายบอก แล้วพนักงานเสริฟสาวก็เอาไอศครีมมาให้
>เอาใบเสร็จมาให้แล้วก็เดินหนีไป
>
>เด็กชายทานไอศครีมหมดแล้ว ก็จ่ายเงินแล้วก็จากไป
>
>เมื่อพนักงานเสิร์ฟเดินกลับมา เธอก็เริ่มร้องไห้เมื่อเธอเช็ดโต๊ะ
>บนโต๊ะนั้นมีเหรียญนิกเกิลราคาห้าเซ็นต์สองเหรียญ
>
>และเหรียญเพนนีอีกห้าเหรียญวางอยู่อย่างบรรจงข้างถ้วยไอศครีมเปล่านั้น
>เห็นไหมว่า ที่เด็กชายไม่ทานไอศครีมซันเด
>
>เพราะเขาต้องเหลือเงินไว้ทิปพนักงานเสิร์ฟสาวคนนั้น
>
>4. บทเรียนสำคัญที่สี่ สิ่งที่กีดขวางทางของเรา
>
>ในยุคโบราณมีหินผาตกลงมาขวางถนนเส้นหนึ่ง
>เมื่อพระราชามาพบเข้าจึงซ่อนพระองค์อยู่
>
>เพื่อคอยดูว่าจะมีใครมาเอาหินใหญ่ก้อนนั้นออกไปจากทาง
>เมื่อเสนาบดีในราชสำนักของพระองค์และพ่อค้าผู้ร่ำรวยผ่านมา
>
>ก็เพียงแต่อ้อมหินผาก้อนใหญ่นั้นไป
>พวกเขากล่าวตำหนิพระราชาต่างๆนานาที่พระองค์
>ไม่ใส่พระทัยที่จะดูแลทางนั้นให้ดี
>
>แต่ก็ไม่มีใครทำอะไรที่จะเอาหินนั้นออกไปให้พ้นทาง
>จนกระทั่งชาวบ้านคนหนึ่งแบกผักกองใหญ่ผ่านมา
>
>เมื่อเขาเดินมาถึงหินผานั้น เขาก็วางสัมภาระลง
>แล้วพยายามที่จะขยับก้อนหินนั้นให้พ้นทาง
>
>หลังจากทั้งผลักทั้งดึงหินก้อนนั้น ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ
>เมื่อเขาหยิบสัมภาระของเขาขึ้นมา
>
>ก็เห็นถุงเงินวางอยู่ตรงจุดที่ก้อนหินผาเคยอยู่
>ในถุงนั้นมีเหรียญทองและจดหมายจากพระราชา
>
>เขียนไว้ว่า "ทองในถุงนั้นเป็นของผู้ที่เอาหินผาออกไปจากถนน"
>ชาวบ้านคนนั้นได้รู้สิ่งที่เราไม่เคยได้รู้
>
>ทุกๆอุปสรรคที่กีดขวางทางนั้น จะมอบโอกาสที่เราจะดีขึ้นให้กับเรา"
>
>
>
>5. บทเรียนสำคัญที่ห้า ให้เมื่อมันมีค่า
>
>หลายปีมาแล้ว เมื่อฉันไปทำงานเป็นอาสาสมัครที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
>ฉันได้รู้จักกับเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อ ลิซ
>ซึ่งป่วยเป็นโรคร้ายที่มีน้อยคนที่จะเป็น
>
>โอกาสที่เธอจะหายจากโรคนี้ได้คือ
>ต้องทำการถ่ายเลือดจากน้องชายอายุห้าขวบของเธอ
>
>ผู้ซึ่งรอดจากโรคร้ายนี้ได้อย่างปาฏิหาริย์
>จึงทำให้เขาร่างกายเขาสร้างภูมิคุ้มกันโรคร้ายนี้ขึ้นมา
>
>หมออธิบายสถานการณ์ให้น้องชายของเธอฟัง
>และถามเด็กชายว่าเขาต้องการจะให้เลือดของเขาแก่พี่สาวหรือไม่
>
>ฉันเห็นเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า "ได้ครับ
>หากมันช่วยพี่สาวผมได้"
>
>เมื่อทำการถ่ายเลือด เขานอนยิ้มอยู่ที่เตียงข้างๆพี่สาว
>ในขณะที่เราเริ่มจะเห็นสีสันคืนสู้แก้มของเธอ
>
>หน้าของเด็กชายก็เริ่มซีดและรอยยิ้มก็จางหายไป เด็กชายมองไปที่หมอ
>และถามด้วยเสียงสั่นเครือ
>
>" ผมกำลังจะตายใช่ไหม?" ด้วยความเป็นเด็ก เขาเข้าใจหมอผิดไป
>เด็กชายคิดว่าเขาต้องให้เลือดทั้งหมดของเขาแก่พี่สาว เพื่อช่วยชีวิตเธอ
>ซึ่งเขาก็ยังตัดสินใจที่จะถ่ายเลือด แม้จะทำให้เขาต้องตายก็ตาม
>
>
>ตอนนี้คุณมีทางเลือกสองทาง
>
>1. ลบข้อความนี้ไป ....หรือ
>
>2. ส่งข้อความนี้ให้กับคนที่คุณห่วงใย
>
>...หวังว่าคุณจะเลือกข้อ 2. และจดจำไว้ว่า
>
>"ทำงานให้เหมือนกับคุณไม่ต้องการเงิน
>
>รักให้เหมือนกับคุณไม่มีวันจะเจ็บปวดกับมัน
>
>และเต้นรำให้เหมือนกับไม่มีใครมองคุณอยู่"
Posted by : น้ำฟ้า , Date : 2006-07-17 , Time : 17:03:04 , From IP : 172.29.2.197
|
