ความต่าง... จาก www.thairath.com
ม็อบไล่!เหนื่อยก็สู้ ม็อบรัก!กินดีอยู่ดี
เมื่อกลุ่มพันธมิตรประชาชน เพื่อประชาธิปไตย ย้ายเวทีจากสะพานมัฆวานรังสรรค์ ไปหน้าศูนย์การค้า สยามพารากอน พรรณ อาย ุ50 ปี ทำธุรกิจส่วนตัว อยู่ที่โบ๊เบ๊ บอกว่าไม่ว่าที่ไหน? ก็จะไป
ทุกวันพรรณเลิกงานแล้ว ก็จะมาร่วมชุมนุม ไม่ได้มาคนเดียว ชวนคนที่บ้านมาด้วย บางวันก็มากัน 3 คน บางวันก็มากัน 5 คน
เป้าหมายก็เหมือนหลายๆคนที่มาชุมนุม เพื่อทวงความชอบธรรม
พรรณ เป็นส่วนร่วมสำคัญของการชุมนุม ข้อจำกัดมีเพียงว่า จะอยู่ จนดึกดื่นถึงขั้นปักหลักค้างคืน เหมือนการชุมนุมที่สยามพารากอน วันที่ 29 มีนาคม 2549...คงไม่ได้
คนทำมาค้าขาย งานมีไม่แน่นอน ก็ต้องไปๆกลับๆ
พรรณ บอกว่า บางวันติดงาน ถึงมาช้า...ก็ตั้งใจมา บางวันติดงานสังคม กินเวลายาวไปจนดึกมาก...เลี่ยงไม่ได้ ก็ต้องหยุด
มาชุมนุมที่สะพานมัฆวานฯ พรรณขับรถส่วนตัวมาจอดที่วัดมกุฏฯ ถึงจะไกล แต่ก็ไม่ไกลเกินกว่าความตั้งใจ...วันไปสยามพารากอน คงหาที่จอดได้ไม่ยาก
ห้างประกาศปิด 2 วัน พรรณสงสัย จะปิดทำไม ทำไมไม่ออกมาช่วยกัน ร่วมแรงร่วมใจกัน ผู้ชุมนุมก็มากันมือเปล่า ไม่มีอาวุธ ไม่มีอะไรน่ากลัว
ชุมนุมกันมาถึงวันนี้ ใช้เวลายืดเยื้อยาวนาน เหนื่อยหรือไม่?
มันก็ล้าเหมือนกัน... พรรณยอมรับ แต่ก็ต้องสู้
มองไปที่เพื่อนที่มาร่วมชุมนุม พรรณว่าคนเหล่านี้อดทนมาก เก่งมาก ทุกคนได้ฟังข้อมูลสลับสับเปลี่ยนจากแกนนำบนเวที ฟังข้อมูลทุกวัน สั่งสมไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่าดีกรีความแย่...ความชั่วร้าย รุนแรงขึ้นทุกวัน
ข้อมูลจากกลุ่มพันธมิตรฯฝังใจ จึงต้องถามต่อไปว่า วันที่ 2 เมษายน จะไปเลือกตั้งหรือไม่?
ถ้ามีการเลือกตั้ง ก็จะไป
พรรณตอบแล้วก็บ่น ทั้งกรุงเทพฯมีป้ายหาเสียงป้ายเดียว ขึ้นเวทีไม่มีคู่ชก เหมือนมัดมือชก ตั้งใจจะกาช่องที่ไม่เลือกใคร
เจียง อายุ 48 ปี ทำธุรกิจส่วนตัว อยู่แถวคลองผดุงกรุงเกษม เป็นอีกหนึ่งแฟนประจำ เริ่มตั้งแต่ลานพระบรมรูปทรงม้า มาถึงทำเนียบ มาทุกวันไม่เคยขาด
เสร็จงานห้าโมงก็มา เที่ยงคืน...ก็กลับ
การชุมนุมที่สยามพารากอน เจียงบอกว่า ตั้งใจชักชวนเพื่อนฝูง ญาติๆให้ไปกันให้มากๆ ระดมเพื่อสำแดงพลังประชาชน
เจียงพูดแทนคนชั้นกลาง รับข้อมูลข่าวสาร วิเคราะห์ได้อะไรถูกอะไรผิด อะไรคือการหลอกลวง
คนอย่างพวกเรา ธุรกิจส่วนตัวหมุนเงินวันละไม่รู้เท่าไหร่ ต้องจ้างเท่าไหร่....เราถึงจะมา
เปลี่ยนจุดไปคุยกับชาวม็อบรักทักษิณที่สวนจตุจักรกันบ้าง
มองกันว่า เมื่อมาเชียร์ทักษิณให้...สู้...สู้...การกินอยู่หลับนอน คงสะดวกสบาย เหนือชั้นกว่าม็อบไล่ทักษิณ
ก็นอนมันสนามนี่แหละ...
บุญส่ง วัย 36 ปี ชาวอำเภอสีคิ้ว จังหวัดนครราชสีมา คุยต่อว่าแค่เอาผ้าขาวม้ามาปูบนหญ้า แล้วนอนทับก็นุ่มดี ถ้าดึกมากๆ...อากาศอาจเย็น ก็เอาผ้าขนหนูมาห่มที่อกหน่อย ก็สบาย ไม่ต้องกางมุ้ง ไม่ต้องมียากันยุง...ยุงมี...แต่มีไม่มาก พวกเราทนไหว
ความจริงแกนนำจัดเต็นท์ให้กว่า 20 หลัง ทุกหลังผู้ชายเสียสละให้ผู้หญิง ผู้เฒ่าผู้แก่
อากาศแบบนี้ เอาแน่นอนไม่ได้ ในเมืองหลวง กลางวันมองไม่ออกว่า ฝนฟ้าจะมาเมื่อไหร่ ตึกสูงๆบังหมด กลางคืนแสงไฟฟ้าก็สว่างรอบทิศทาง มองไม่เห็นดาวเดือน
แต่ชาวม็อบบางคน โดยเฉพาะกลุ่มรถอีแต๋น เตรียมตัวมาดี มีมุ้ง...หมอน...เสื่อ มาจากบ้าน
เคยเฝ้าไร่เฝ้านา ลำบากกว่านี้หลายเท่า กับเรื่องนอนแค่นี้... ขี้ผง
บุญส่งว่า
หมดจากเรื่องนอน ก็มาถึงเรื่องกิน
น้อย กลั่นมี วัย 52 ปี หญิงลูก 2 ชาวคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี ยืนยันว่า อาหารการกิน คนรักทักษิณเอามาบริจาค จำนวนมาก ไม่ใช่...มีกินแค่วันต่อวันแล้วหมด ลองไปดู...ที่ศูนย์รับบริจาคได้ จะเห็นอาหารคาวหวาน ผักและผลไม้ ทั้งสดทั้งแห้ง...เป็นภูเขาเลากา
มะละกอ... เอามาทำส้มตำ ทั้งลูกใหญ่เนื้อดี มีคนขนมาเป็นเข่งๆ
ผักก็มีทุกผัก...แช่เย็นอย่างดี เนื้อหมู กุ้ง ไก่ ปู ปลา เครื่องปรุง...พริกแห้ง...พริกสด...พริกป่น หอม กระเทียม น้ำตาล น้ำปลา น้ำมัน กะปิ เกลือ มะนาว มะขาม ฯลฯ ครบสูตร
รวมข้าวเจ้า ข้าวเหนียว กินกัน 5-6 เดือนก็ไม่หมด
ใครหิว...ก็มากิน ฝ่ายคนครัว...พร้อมบริการทั้ง 4 มื้อ เช้า-กลางวัน-เย็น-ค่ำ
เรื่องน้ำดื่ม...มีทั้งน้ำเปล่า น้ำผลไม้ ตามด้วยน้ำแข็งหลอดและน้ำแข็งปอนด์
ยกเว้นเหล้าและเบียร์ ไม่มีบริการแล้ว แกนนำสั่งห้ามเด็ดขาด
ใครแอบซื้อดื่มในบริเวณม็อบ หากรู้...หรือจับได้ จะถูกไล่กลับบ้าน
คนเมามักก่อปัญหา เวลาเมาคุมยาก
จึงพอยืนยันได้ ทุกคนในม็อบนี้ กินดีอยู่ดี...ไม่มีทางเป็นโรคขาดอาหาร มีแต่น้ำหนักเพิ่ม...ฝากบอกไปถึงคนทางบ้าน ไม่ต้องเป็นห่วง เจ็บไข้ได้ป่วยอะไร ก็มีหมอรักษาให้ฟรีๆ
ม็อบรักทักษิณกินง่าย แล้วก็ถ่ายสะดวก น้อยขอบคุณ กทม. มีน้ำใจ...ส่งรถสุขามาบริการถึง 5 คัน มากพอไม่ต้องยืนรอคิว
แถมยังมีรถน้ำให้อาบ สบายเนื้อสบายตัวทั้งวัน
ทั้งยังมีตำรวจและเจ้าหน้าที่ กทม.คอยดูแลความปลอดภัยทั้งวันทั้งคืน
ชาวม็อบรักทักษิณ กินดีอยู่ดีอย่างนี้ ประสิทธิ อายุ 54 ปี ชาวอำเภองาว จังหวัดลำปาง ออกปากว่า
ได้มาเชียร์ทักษิณ...ที่นี่...ถือเป็นบุญ
รายการพูดบนเวทีจบ 4 ทุ่ม อาบน้ำอาบท่าแล้ว ประสิทธิกับเพื่อนอีกสามก็ออกท่องราตรี เดินดูนั่นดูนี่ไปตามถนน บางคืน...เดินไปถึงไปสี่แยกสะพานควาย
ผมรู้ที่สะพานควาย ควายไม่มีแน่ แต่ก็ต้องการเห็นกับตาสักครั้ง
ทั้งชีวิต ประสิทธิเข้ากรุงเทพฯแล้วสองครั้ง ครั้งแรกก็เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว มาส่งเพื่อนรักไปทำงานที่ซาอุฯ มาอยู่ที่ดอนเมืองสามชั่วโมงก็กลับ
ครั้งสองห่างจากครั้งแรกสามปี ก็มาดอนเมืองรับเพื่อนคนเดิมกลับจากซาอุฯ
มาครั้งนี้ ครั้งที่สาม ประสิทธิตั้งใจทำสองอย่าง อย่างแรกเชียร์นายกฯทักษิณให้กลับมาทำหน้าที่เหมือนเดิม ยังไม่เห็นมีนายกฯคนไหนทำได้ดีเหมือนนายกฯคนนี้
อย่างที่สอง ต้องการขึ้นรถไฟลอยฟ้ากับรถไฟใต้ดิน
มาอยู่หลายวัน ก็ได้แต่จดๆจ้องๆ ไปเกร่ๆดูสถานีหลายครั้ง แต่ยังไม่กล้าขึ้น
เงินมี...แต่กลัวตอนรูดบัตร กลัวทำไม่ถูก ข้อสำคัญเมื่อตีตั๋วขึ้นไปแล้วไม่รู้จะไปลงที่ไหน
นี่คือปัญหาของประสิทธิ ซึ่งไม่แน่ว่าถึงวันนี้ เขาแก้ได้ลุล่วงไปแล้ว.
Posted by : BTV , Date : 2006-03-31 , Time : 10:29:10 , From IP : 172.29.1.144
|
