คลายเครียด commed
พ่อคับ... เล่าเรื่องคุณปู่ให้ผมฟังหน่อยเด่ะ (แมงสาบรุ่นเยาว์)
ก็ได้.. ก็ได้.. แต่แกฟังแล้วต้องเข้านอนนะ ห้ามโยเย...
แมงสาบชรา)
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.... (แมงสาบชรา มองไปบนฟ้า...
รำลึกถึงเรื่องราว...)
ครั้งนั้นปู่ของแกยังเป็นแมงสาบวัยรุ่น
แกเที่ยวเดินทางยังที่ต่างๆทั่วโลก
จนวันนึงแกไปพบกับแมงสาบรุ่นสาว... สวย... หัวเป็นสีเหลืองเข้ม...
ก็คือย่าของลูกนี่แหละ...
ไปเจอกันที่อเมริกา โน่น... ยุคนั้นเราไปขุดทองที่นั่นกันเยอะ... เป็นโรบินฮู้ดน่ะ...
ปู่กับย่า ครองรักกันอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง...
ประมาณสองเดือนก็มีลูกเล็กๆมากมาย
หนึ่งในนั้นก็มีพ่อด้วยตัวหนึ่ง...
ปู่แกเป็นแมงสาบที่แข็งแรง ห้าวหาญ และมีจิตใจที่เป็นอิสระ... เป็นพ่อที่ดี...
วันหนึ่ง แกมัวแต่กินเศษช๊อกโกแล๊ต ในกระเป๋าเจ้าของบ้านจนเพลิน
ก็เลยติดกระเป๋าไปที่ทำงาน...
ย่าแกพยายามเกาะชายกางเกงเจ้าของบ้าน
เพื่อตามปู่ไปในวันรุ่งขึ้น...
แต่มันก็สายเกินไป... ลุงแดนนี่ (แมงสาบอเมริกัน) บอกว่า...
ปู่ของแกโดนเหยียบติดรองเท้าไปแล้ว ให้ย่าทำใจซะ
คงไม่ได้พบกันอีก...
ย่ากลับบ้านมาด้วยดวงใจที่แหลกสลาย... แกระทมราวกับชีวิตจะหาไม่...
แต่แล้ว... วันนึงจึงได้รู้ว่าปู่ยังไม่ตาย...
แกติดอยู่ในร่องของพื้นรองเท้าของชายผู้หนึ่ง...
จังหวะที่ถูกเหยียบ แกพยายามหดตัวอย่างสุดแรง...
ตับไตไส้พุงแกถูกบีบ...
พอแกปล่อยตัวจากการหด แกก็ติดแหง็กในซอกรองเท้า...
ไม่อาจเคลื่อนไหวได้อีก...
ปู่แกติดอยู่นาน... นานเท่าไหร่แกคงไม่รับรู้...
รู้แต่ว่าเจ้าของรองเท้าออกเดินทาง... เดินทางไปไกลแสนไกล...
ปู่แก ถึงแม้จะเจ็บปวดทรมาน แต่ก็ยังควบคุมสติไว้ได้...
แกรู้ว่าแกกำลังจะได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่...
สิ่งที่โลกจะต้องจารึกชื่อของแกไว้...
หากแกยอมกลั้นใจตายก็คงไม่ต้องเจ็บปวดทรมาน แต่แกไม่...
แกทนเจ็บ ทนหิว... แกรู้ว่าย่าจะต้องภูมิใจในตัวแก
เมื่อรู้ในสิ่งที่แกทำ
วันที่ชายเจ้าของรองเท้าเดินทางไปถึงที่หมาย...
แกสวดมนต์วิงวอน ขอให้พระผู้เป็นเจ้าเมตตาแก่ดวงวิญญาณของแก...
ขอให้มอบพลังเฮือกสุดท้ายให้แก... แกจะกลายเป็นตำนาน...
วินาทีที่ชายเจ้าของรองเท้าเปิดประตูออก...
แกถูกแรงบีบอัดมหาศาลจากรอบตัว...
แกต่อต้านมันไว้ด้วยหัวใจที่เข้มแข็ง
ด้วยพลังแห่งความรักที่มีต่อครอบครัว... ต่อลูกน้อยๆของแก
ชายเจ้าของรองเท้า ก้าวออกมาจากประตู เท้ายังลอยไม่แตะพื้น...
เท้าที่มีปู่ของแกติดอยู่... ลอยเชื้องช้าอยู่กลางอากาศ...
ปู่แกรวบรวมจิตใจ...
ยืดเท้าออกเต็มที่...
ยืดออกมาจนพ้นจากพื้นรองเท้านั้น...
เท้าแกสัมผัสพื้น... ก่อนเจ้าของรองเท้าเพียงเสี้ยววินาที...
แล้วร่างของแกก็แหลกสลายไปกับอากาศธาตุ... เป็นฝุ่นผงธุลี...
ไปสู่อ้อมกอดของพระผู้เป็นเจ้า... ชั่วนิรันดิ์...
เช้าของการถ่ายทอดสดทางทีวี วันนั้น...
หากใครสังเกตดีๆ...
รอยเท้าของ นีล อาร์มสตรอง ที่เหยียบลงบนพื้นของดวงจันทร์
จะมี รอยขีดเล็กๆอยู่หลายขีด...
นั่นล่ะ... รอยเท้าของสิ่งมีชีวิตแรก... ที่เหยียบลงบนดวงจันทร์...
รอยเท้าของปู่แก... แมงสาบผู้มีจิตวิญาณอันเสรี...
Posted by : med 29 , Date : 2003-02-16 , Time : 19:51:59 , From IP : 192.168.4.225
|