คนใข้ I.C.U. : คนใข้เตียงที่ 4 Crush injuries (บาดเจ็บจากการถูกทับบด)
คนใข้ I.C.U. : คนใข้เตียงที่ 4 Crush injuries (บาดเจ็บจากการถูกทับบด)
คนใข้เตียงที่ 4
คนใข้เป็นตำรวจชั้นผู้น้อย ยศนายสิบ ชื่อสิบตำรวจโท เอนก
ป้ายหน้าเตียงเขียนว่า Crush injuries (บาดเจ็บจากการถูกทับบด)
หมอ พยาบาล ในโรงพยาบาลแห่งนี้ มักจะคุ้นเคยกับตำรวจชั้นผู้น้อย เพราะพวกเขามาติดตามคดีต่างๆในโรงพยาบาลบ่อยๆ เช่น คดีอุบัติเหตุ ทำร้ายร่างกาย ข่มขืน เป็นต้น
อีกประการหนึ่งที่ทำให้หมอ พยาบาลคุ้นเคย คือตำรวจมักจะแต่งงานกับเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล
สิบตำรวจโทเอนกก็เช่นกัน เขาแต่งงานกับเจ้าหน้าที่ธุรการของโรงพยาบาลหลายปีแล้ว ตอนนี้ภรรยาเขาเพิ่งท้องลูกคนแรกใด้ 4-5 เดือน
เป็นที่รู้กันว่า เขาเป็นคนรักเด็ก เวลามารับภรรยากลับบ้าน เห็นเด็กๆ ลูกของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลคนอื่นๆ เขาจะแวะไปแหย่เล่นเสมอ ลูกหลานของเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลเรียกเขาอย่างสนิทสนมว่า ลุงเหนก
เจ็ดโมงเช้าวันนั้น ขณะที่เด็กนักเรียนตัวน้อยๆ กำลังเดินข้ามถนนเป็นแถวเข้าประตูโรงเรียนอนุบาล ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมือง
สิบกิโลเมตร ห่างจากหน้าโรงเรียนอนุบาล..
รถสิบล้อคันหนึ่ง แล่นตะบึงมาด้วยความเร็วและแรง ตามเส้นทาง ตรงเข้าไปในตัวเมือง ด้านข้างของสิบล้อมีมอเตอร์ไซค์ตำรวจขนาบซ้ายขวา รถปิคอัพตำรวจเปิดหวอดังลั่นตามหลังสองคัน
ผู้คนที่กำลังขี่รถไปตลาดต่างชะลอหลบข้างทาง มองตามว่าเกิดอะใรขื้น มีผู้ใหญ่ที่ไหนมาเยี่ยมแต่เช้า
แต่ก็ต้องหลบกันจ้าละหวั่น เมื่อเห็นตำรวจที่ขี่มอเตอร์ไซค์ ควักปืนออกจากซองที่เอว
ไม่ใช่ผู้ใหญ่แล้ว แม่นแล้ว...คนขับสิบล้อต้องเป็นโจรแน่ๆ
อีกแปดกิโลเมตรจะถึงหน้าโรงเรียนอนุบาล
"ต้องหยุดรถให้ใด้ ก่อนถึงโรงเรียนอนุบาล" ตำรวจในปิคอัพพูดผ่านวิทยุ
สิบตำรวจโทเอนก เกร็งมือซ้าย จับแฮนด์มอเตอร์ไซค์...ในใจนึก...ไม่ต้องบอกก็รู้ เขาตัดสินใจ กัดกรามแน่น...มือขวาเล็งไปที่ล้อรถสิบล้อ เหนี่ยวไกปืนทันที
แม้เขาจะรู้ว่า การกรำนี้ไม่ถูกต้อง ถ้าผู้ร้ายใด้รับอันตรายจากรถคว่ำ รถชน เขาจะต้องรับผิดชอบ แต่...เขารู้ว่าเขาต้องทำ
นึกถึงภาพเด็กนักเรียนกำลังเดินเข้าแถว เดินข้ามถนน และรถสิบล้อที่คนขับเมายาบ้าแล่นผ่าน ทับร่างน้อยกระจุยกระจาย
"ปัง" เสียงกระสุนเจาะล้อหน้า ล้อหน้าค่อยๆแฟบลงหนึ่งข้าง
ผู้ร้ายยังคงขับตะบึงไม่ลดความเร็วลงเลย ไม่น่าเชื่อว่า เหลือ 3 ล้อ รถยังทรงตัวใด้ดี
"มันเมายา ทำให้มันไม่กลัวอะใรเลย" ตำรวจในรถปิคอัพคำราม
"ใช่ ไอ้นี่ เสพยาบ้าหลายครั้งแล้ว" ตำรวจอีกคนตาเพ่งมองไปข้างหน้า มือจับพวงมาลัยแน่นจนเหงื่อซึม
ตำรวจใด้คุยกับเจ้าของรถที่ถูกขโมยมา ซึ่งเคยเป็นเจ้านายเก่าของคนร้าย เขาเล่าว่า
"ไอ้บุญมันติดยาบ้า ผมจึงใล่ออก เพิ่งใล่ออกใด้ 2-3 วัน มันคงโกรธผม เช้านี้ท่าทางมันเหมือนคนเมายา มาถึงไม่พูดพล่ามทำเพลง ขับรถผมออกไปเลย"
อีกห้ากิโลเมตรจะถึงโรงเรียนอนุบาล
"ปัง ปัง ปัง" เสียงกระสุนเจาะล้ออีกสามล้อ
ไม่น่าเชื่อว่ารถสิบล้อ ยังคงวิ่งโดยใช้กะทะล้อทั้งสี่ใด้ รถปิคอัพตำรวจสองคัน ยังตามอยู่อย่างไม่รู้จะทำอย่างใร
อีกสามกิโลเมตรจะถึงทางแยก เข้าโรงเรียนอนุบาล!
"ทำอย่างใรดี ต้องหยุดมันให้ใด้ก่อนเข้าเมือง" เสียงวิทยุหารือจากตำรวจที่อยู่ในปิคอัพ
"ใช่ ถ้าเข้าเมือง เด็กๆ โรงเรียนอนุบาล อันตรายแน่" เสียงตำรวจอีกคนให้ความเห็น
ถึงทางเลี้ยวเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้ว...
จากทางเลี้ยว เลี้ยวซ้ายอีกสองร้อยเมตรก็ถึงหน้าโรงเรียน
"ต้องล่อมัน ไม่ให้มันเลี้ยวซ้าย" สิบตำรวจโทเอนกตัดสินใจ
เขาขับรถปาดหน้า จากซ้ายไปขวา ให้ผู้ร้ายเห็น เมื่อเห็นดังนั้น ความเมายาบ้าทำให้ประสาทหลอน เกิดความหวาดระแวง มันหักพวงมาลัยแล่นตาม เหยียบคันเร่งรถสิบล้อจนสุด ใล่ตำรวจที่ขี่มอเตอร์ไซค์ทันที
เสียงครืดคราดของกระทะล้อครูดผิวถนนดังลั่น...
ผู้ร้ายบังคับรถพุ่งเข้าชนข้างมอเตอร์ไซค์ให้อัดเข้ากับทางเท้า แล้วอัดร่างสิบตำรวจโทเอนกอย่างรุนแรง และเกี่ยวลากมอเตอร์ไซค์ที่มีร่างของเขาติดอยู่ไปตามทาง
เมื่อสิบล้อชนของทางเท้า กระทะล้อเริ่มคด สั่น แกว่ง หมดแรงที่จะไปต่อ เดินหน้าไม่ใด้ ผู้ร้ายพยายามจะถอยหลัง กลับชนทางเท้าอีกข้าง และเกยอยู่บนของทางนั่นเอง
ตำรวจส่วนหนึ่งรีบพาร่างสิบตำรวจโทเอนกเข้าโรงพยาบาล อีกส่วนหนึ่งกรูกันเข้าล้อมรถสิบล้อ สั่งให้ผู้ร้ายลงมา
ผู้ร้ายเมาจนครองร่างไม่อยู่ ตำรวจคนหนึ่งลากคอลงจากรถสิบล้อ ผู้คนที่อยู่รายรอบ ช่วยกันประชาทัณฑ์
"อย่า อย่า" ตำรวจช่วยกันยกมือกันผู้ร้ายใว้จากชาวบ้าน
สิบตำรวจโทเอนก ไปถึงโรงพยาบาลด้วยสติเลือนลาง เขาพร่ำเรียกชื่อภรรยา ที่กำลังตั้งครรภ์
"ต้อย ต้อย"
"รีบเปิดเส้นเลือด ให้เลือด ขอเลือดยี่สิบถุง เข้าห้องผ่าตัดด่วน" หมอสั่งหลังตรวจร่างกายแล้วพบว่า...กระดูกเชิงกรานหักกระจุย ท้องอืดตึง คงมีเลือดออกในท้องจำนวนมาก สายปัสสาวะที่สวนอยู่ เป็นเลือดสดๆ
หมอผ่าตัด เปิดเข้าไปในช่องท้อง เห็นเลือดสดๆ กองเต็ม มีเลือดซึมออกทุกทิศทาง ตลอดเวลา ไม่สามารถห้ามเลือดใด้เลย เพราะเลือดออกจากกระดูกเชิงกรานที่แหลกลาญ
การหักของกระดูกเชิงกรานรุนแรงเกินกว่าจะเยียวยาใด้ ..ให้เลือดไปเท่าใร ก็เหมือนก๊อกน้ำเปิดตลอด จนแทบไม่เหลือน้ำในแท๊งก์อีกแล้ว
หมอพยาบาลระดมกำลังต่อสู้กับพญามัจจุราช...แต่...สิ้นหวัง...พ่ายแพ้....
หลังผ่าตัด กลับมาอยู่ห้องไอซียูเพียงสองชั่วโมง หัวใจของสิบตำรวจโทเอนกก็หยุดทำงาน ลมหายใจหยุดนิ่ง เขาจากไป ด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงความหวาดกลัว ริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มน้อยๆ..
แม้เขาไม่ทันเจอภรรยา ไม่ทันเห็นลูกของเขา ไม่มีโอกาสใด้ยินลูกเรียกพ่อเหนก เด็กๆ เพื่อนๆ ของลูกเรียกลุงเหนกอีกแล้ว แต่เขาก็สามารถช่วยชีวิตลูกของคนอื่นๆ อีกมากมาย
"อิธ นนทติ เปจจ นนทติ กตปุญโญ อภยตถ นนทติ ปุญญ เมเม กตนติ นนทติ ภิยโย นนทติ สุคติ คโต ... ผู้ทำบุญแล้วย่อมยินดีในโลกนี้ ละไปแล้วย่อมยินดี ชื่อว่าย่อมยินดีในโลกทั้งสอง เขาย่อมยินดีว่าเราทำบุญใว้แล้ว ไปสู่สุคติย่อมยินดียิ่งขื้น"
เสียงร้องให้โหยหวน หน้าห้องไอซียูวันนั้น พลอยทำฉันเศร้า ฉันเชื่อว่า การเสียสละของสิบตำรวจโทเอนกครั้งนี้จารึกอยู่ในความทรงจำ ของผู้ปกคริงของนักเรียนอนุบาล และทุกคนตลอดไป พร้อมกับคำถามที่ไม่มีสามารถตอบใด้ว่า
"ทำไมคนดี อย่างพี่เหนก จึงต้องตาย"
"นั่นนะสิ...ทำไม ?"
======================================
คัดลอกมาจากงานเขียนของ พญ.ชัญวลี ศรีสุโข
Posted by : vn,,, , Date : 2006-02-16 , Time : 01:30:03 , From IP : 172.29.4.236
|
