แด่ผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลก
....แม่....
หญิงชรานางหนึ่งเป็นหม้าย อยู่กับลูกชายตามลำพัง เลี้ยงลูกชายคนนี้มาด้วยความรักที่แม่คนหนึ่งจะมีให้ลูก จนกระทั่งลูกชายโตเป็นหนุ่มแต่งงานมีเมีย ลูกสะไภ้คนนี้เอาแต่ใจ งานการไม่เคยหยิบจับ แม้กระทั่งงานบ้าน ผู้เป็นแม่ซึ่งก็เริ่มชราภาพมากแล้วสงสารลูกชายที่นอกจาก จะต้องทำงานนอกบ้านที่เหนื่อยสายตัวแทบขาด ยังต้องมาทำงานบ้านอีก นางจึงช่วยงานบ้านทุกอย่างมิเคยปริปากบ่นสักคำ
แต่แล้ววันหนึ่งที่แม่ผู้ชรากำลังก่อกองไฟเพื่อหุงข้าวอยู่ วันนั้นซึ่งอากาศค่อนข้างหนาวมาก ลูกสะใภ้ผู้เกียจคร้านหนาวสั่นจนทนไม่ได้จึงใช้พัดเพื่อพัดกองไฟให้ไฟลุกโชนอย่างรวดเร็วจนไฟลวกหน้าของหญิงชราและทำให้นางตาบอดด้วย แต่แทนที่สะใภ้คนนี้จะยอมรับผิด กลับกล่าวโทษหญิงชราว่าทำงานล่าช้า และยังต้องมาเป็นภาระอีก ลูกชายได้แต่นิ่งเงียบ หญิงชราผู้เป็นแม่ได้แต่น้ำตาซึม แต่ก็มิได้ปริปากกล่าวโทษใครทั้งสิ้น
เมื่อหญิงชราตาบอดมิอาจทำประโยชน์ใด ใด ได้อีก ซ้ำยังเพิ่มภาระการดูแลให้กับลูกสะใภ้อีก นางจึงได้ยุแหย่ให้สามีพาหญิงชราไปปล่อยในป่า ลูกชายซึ่งได้แต้อึกอักแต่ก็ไม่กล้าที่จะขัดภรรยา สะใภ้จึงวางแผนจะพาหญิงชราไปปล่อยในปาในวันรุ่งขึ้น
วันรุ่งขึ้นลูกชายก็ทำตามแผนที่สะใภ้วางแผนไว้ หญิงชรานั้นรับรู้แล้วว่าจะถูกนำไปปล่อยในป่าก็ยังไม่คิดปริปากแม้สักคำ ก่อนออกเดินทางนางขอของสองสิ่งจากลูกชายคือกระบอกน้ำและก้อนหิน แต่ลูกสะใภ้รู้ว่าแม่สามีคงใช้ทำเป็นทางเพื่อกลับมาบ้านจึงไม่อณุญาตให้เอาก้อนหินไป และไม่อยากให้หญิงชรามีชีวิตอยู่นานจึงไม่ให้นำกีบอกน้ำไปด้วย
ระหว่างทางหญิงชราขอให้ลูกชายเก็บใบไม้ที่มีขนาดใหญ่ไว้ให้นาง และนางได้แอบหักกิ่งไม้ตามทางเดินไว้ด้วย
ฤดูหนาวกลางคืนนั้นเริ่มต้นขึ้นเร็วมากจนลูกชายเพิ่งจะรู้ตัวว่าได้เข้ามาในป่าลึกมากแล้ว และไม่สามารถออกจากป่ามาได้ ซ้ำกระบอกน้ำที่ติดตัวมาเพียงอันเดียวก็หมดลง ผู้เป็นแม่จึงได้ให้ลูกชายขุดหลุมเล็ก ๆ ไว้แล้วนำใบไม้วางลงในหลุม สักพักอากาศที่หนาวเย็นจับตัวเป็นน้ำอยู่ในใบไม้ในหลุมพอที่จะนำมาดื่มได้นางจึงให้ลูกชายดื่ม ลูกชายได้แต่ร้องไห้เสียใจแล้วบอกว่านี่คงเป็นกรรมที่ทำไว้กับแม่จึงไม่สามารถออกจากป่าได้ ผู้เป็นแม่จึงบอกให้ลูกชายใจเย็ย ๆ และเดินกลับไปทางที่มีรอยหักของกิ่งไม้ ก็จะกลับไปถึงบ้านได้ลูกชายเดินตามทางไปสักพักน้ำตาก็ไหลซึม และคิดว่านี่เราทำกับผู้หญิงที่ดี และเป็นห่วงเราที่สุดอย่างนี้หรือ ลูกชายจึงกลับไปรับหญิงชราแบกนางกลับบ้านด้วยน้ำตาที่นองหน้า และปากก็พร่ำขอโทษเมื่อถึงบ้าน ก็ก้มกราบเท้าหญิงชรา ผู้ซึ่งตาบอด แต่ในใจนั้นมีแต่จะส่องแสงสว่างให้กับคนที่เป็นลูกอย่างเขาไม่มีสักวันเลยที่แสงนั้นจะริบหรี่หรือน้อยลง ผิดกับภรรยาตาดี แต่ในใจกลับมืดบอดไปด้วยความชั่วร้าย เขาจึงขับไล่ภรรยาให้ออกจากบ้านไป แต่หญิงชราได้ให้อภัยและกล่าวว่ากับลูกสะไภ้ว่า การกระทำของผู้ที่เป็นแม่มีแต่ให้ และการอภัยเมื่อไรที่นางมีลูกนางจะเข้าใจเอง ลูกสะไภ้รู้สำนึกได้แต่เสียใจ และก้มลงกราบแทบเท้าของหญิงคนหนึ่งที่นางเกื่อบจะทำร้ายชีวิต และสัญญาว่าจะปรับปรุงตัวเพื่อจะเป็นแม่ให้เหมือนหญิงชรา ให้จงได้............................................................................................
มอบแด่แม่...
Posted by : love mom , Date : 2005-08-04 , Time : 21:34:41 , From IP : 172.29.7.180
|