ถึงคุณ Doctor K และคนที่อยากรู้จักผมครับ...อ่านให้จบนะ แล้วคุณจะรู้จักผม
- ยินดีครับที่คุณ เคยมีประสบการณ์ แบบเดียวกันกับผม และได้ร่วมอภิปรายกัน
- คนเราใช้นามแฝงหลายเหตุผลครับ ผมเองถ้ากลัวว่าจะมีคนรู้
คงไม่ post แต่แรก ปล่อยให้ผมเป็น ส บางมดเถอะครับ
- เคยได้ยินมั้ยครับ ว่าคนเรามีวิธีการและกระบวนการคิดที่แตกต่างกัน
ในการที่จะแก้ปัญหานั้นๆ ให้ผ่านไป
- รู้มั้ยครับ เรื่องความรักของผม มีอยู่ 2 คนที่ปวดร้าวและเจ็บช้ำ
คนแรกคือ ส บางมด ครับ
ส่วนคนที่ 2 คือคนรักของผมครับ
ผมไม่เศร้าเลย ทำไม...เพราะ ส บางมด เค้ารับความรู้สึกนั้นไปหมดแล้ว
- ถามว่ายุติธรรมแล้วหรือ??? สำหรับผู้หญิงที่คุณบอกว่ารักเขาหนักหนา ยุติธรรมหรือเปล่า???
- ผมเคยถามสุดที่รักผมว่าได้อ่านและตอบ กระทู้ผมบ้างมั้ย เธอบอกว่า
อ่านตลอดแต่ไม่เคยตอบครับ ผมถามว่าเธอรู้สึกแย่มั้ย อ่านแล้วรู้สึกอย่างไร
เธอตอบว่า ไม่เป็นไร เข้าใจว่าผมคิดอย่างไร และย้ำว่าเธอจะเป็นคนสุดท้ายเสมอ
ที่คิดไม่ดีกับผม สิ่งไหนที่ผมทำแล้วรู้สึกสบายใจ ก็ทำเถอะ...มันจะช่วยให้ผมผ่าน
มันไปได้เร็วขึ้น
- ไม่มีใครไม่เคยทำผิดครับ นอกจากคนที่ไม่เคยทำอะไร แต่หากรู้ตัวแล้วว่าผิด
ก็ให้โอกาสเค้าได้กลับตัวใหม่เถอะครับ
- ผมก็ไม่เคยเชื่อเรื่องพรหมลิขิตครับ หากติดตามกระทู้ผมตั้งแต่แรก จะรู้ว่า...
ผมเชื่อการกระทำของตัวเรามากกว่า คนเราไม่มีใครเกิดมาคู่ใคร แต่เราสามารถ
ทำวันนี้เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันไปจนตายได้ครับ
- เธอคนแรกครับ ที่ทำให้ผมคิดและเชื่อว่า เวลาจะเป็นคำตอบว่า เราเป็นคู่กันหรือไม่ (ทำไงได้ละครับ ผมเลือกไม่ได้หนิ)
- ผมไม่เคยดูหลวงพี่เท่งครับ
- หากสิ่งที่ผมทำอยู่คือการทำร้ายคนที่ผมรัก เชื่อเถอะครับ มันจะเป็นสิ่งสุดท้าย
ที่ผมจะทำ ทุกวันนี้เราคุยกันทุกวันครับ เราเข้าใจกันดี วันนี้เรายังมีความรู้สึกดีๆกันเหมือนเดิมครับ เพียงแต่มันเปลี่ยนสถานะไป เราไม่มีคำว่าแฟนมาจำกัด
ความรู้สึกนั้น แต่มันเป็นความรักครับ สุขที่ได้เห็นคนที่รักมีสุขครับ
(ผมพยายามที่จะเป็นอย่างนั้นอยู่ครับ)
- ขอบคุณแทนสุดที่รักของผมที่คุณเป็นห่วง และขอบคุณที่ให้โอกาสผมได้อธิบาย
- วันนี้ผมจะเป็นใคร จะเป็น ส บางมด หรือ ส อะไร ก็ไม่สำคัญหรอกครับ ปล่อยให้ผมได้เป็นอย่างที่อยากจะเป็นเถอะครับ หากเข้าใจและอยากเป็นส่วนหนึ่งของความเศร้าของผม ได้โปรดเข้ามาอยู่ในปัญหา และความรู้สึกเดียวกันกับผมครับ มาคิดร่วมกันในแบบเดียวกัน แต่ไม่ต้องพยายสมพาผมออกไปจากปัญหาหรอกครับ ขอบคุณ ผมสบายดีกับเรื่องที่เกิดขึ้น
- วันนี้ความเศร้าเสียใจ มันก็หมด ไปแล้ว หละครับ จะเหลือก็แต่การรอคอยอย่างมีความสุขเท่านั้น ที่ผมให้เธอได้ ผมเคารพในการตัดสินใจของเธอ และเราก็เข้าใจกันแล้ว เรากำลังพยายามค้นหาสิ่งที่จะทำให้เรากลับมาอยู่ด้วยกันได้อีกครับ
หรือถ้าสิ่งนั้นมันไม่มีแต่แรก เวลาจะเป็นตัวบอกเองครับ...ผมเชื่ออย่างนั้น
Posted by : ส บางมด , Date : 2005-06-27 , Time : 17:02:19 , From IP : 172.29.1.243
|