ลืม...
เมื่อวานผมเพิ่งรื้อจดหมายเก่ามาอ่าน
เพื่อจะได้ คัดทิ้งไปบ้าง
มีฉบับหนึ่ง ...
แม่ผมส่งให้ สมัยผมอยู่ ชั้นประถม 1-2
แม่เขียนถึงความห่วงใย มากมายที่แม่มีให้
แต่ไม่สามารถบอก หรือแสดงออกได้
เพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน....
ตอนนั้นผมไม่เข้าใจหรอกว่าแม่พยายามบอกอะไรผม
แต่วันนี้ผมเข้าใจแล้ว หลังจากได้อ่านมันอีกครั้ง
เมื่อเวลาผ่านไป เกือบ 20 ปี
ในจดหมาย แม่เขียนผิดเขียนถูก เพราะแม่เรียนมาน้อย
ผมยังจำได้ว่าหัวเราะอยู่เลย หลังได้อ่าน
แต่เมื่อวาน ผมอ่านมันทั้งน้ำตา ตั้งแต่ต้นจนจบ
แม่บอกว่า...ขยันอ่านหนังสือนะลูก อย่าดื้อ ช่วยยายทำงานนะ..
ปิดเทอม แม่จะไปรับ...
เขียนซ้ำไปซ้ำมา หลายเที่ยว
ทุกวันนี้ผมได้อยู่กับแม่แล้ว แต่เชื่อมั้ยครับ ผมกลับบ้านเดือนละครั้ง
ทั้งที่อยู่ใกล้กันแค่นี้ ทั้งที่แม่จะยิ้มปากกว้าง แก้มปริ ทุกครั้ง
ที่ผมกลับบ้าน
ผมลืมไปเลยว่ารักแม่ อยากอยู่กับแม่แค่ไหน
ผมลืมไปเลยว่าแม่รอผมที่บ้านเสมอ แม้แม่ไม่เคยบอก
และวันนี้ผมจะกลับบ้านไปหาแม่ครับ...
**คุณละครับ เวลาทำให้คุณลืมอะไร ไปบ้างมั้ย**
Posted by : ส บางมด , Date : 2005-05-29 , Time : 14:03:25 , From IP : 172.29.1.243
|