สับสนในตัวเอง
ถึงอ.ลิลลี่
หนูรู้สึกว่า....ขอออกตัวก่อนว่า บางทีเรื่องที่หนูกล่าวมาที้งหมด อาจเป็นเรื่องปกติในทุกคนก็ได้ แล้วหนูวิตกเกินไปเอง
หนูรู้สึกว่าจินตนาการ ความสุข ความมุ่งมั่นของหนูหายไป จากคนที่เคยรื่นเริง เป็นเหงาๆ แต่ก็พยายามแสดงออกกับทุกคนว่าเฮฮาเหมือนเดิม
มีแต่เพื่อนสนิทหนูเท่านั้นที่บอกว่าเสียงหนูเศร้าจัง ตอนแรกหนูก็ว่ามันคิดมากไปเอง แต่ความจริงแล้วเมื่อหนูลองถามตัวเอง หนูรู้สึกว่า หนูกลัว .... กลัวทุกอย่าง บางครั้งกลัวแม้กระทั่งแสดงออก หนูอึดอัดมาก ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย หลายครั้งที่หนูอยู่กับครอบครัวแล้วหนูเก็บอารมณ์ไม่ได้ จากเด็กที่ไม่เคยดื้อ อะไรก็ได้ กลายเป็นดื้อกับพ่อ แม่ แต่ก็ไม่เคยเถียง หนูมักจะรำคาญอะไรได้ง่ายๆมาก หนูจึงมัอยู่เฉยๆ ทั้งวัน
ทำไมหนูถึงเป็นแบบนี้ หนูไม่ชอบเลย ทำไมหนูไม่รู้สึกว่ามีความสุขบ้างเลย แม้กระทั่งบางครั้งที่ได้อยู่ในวงสนทนากับเพื่อนๆ ก็ตาม
บางครั้งหนูก็ถามตัวเองว่า...ทำไมหนู...ถึง...ต้องทำอย่างนั้น....บางครั้งก็ต้องถามว่า....ทำไมหนู...ต้องฝืนตัวเอง
แต่หนูไม่ชอบปรึกษาใครแม้กระทั่งเพื่อนคนที่กล่าวถึงข้างต้น หนูไม่อยากให้ใครรู้ แต่ตอนนี้หนูรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว หนูไม่อยากเป็นอย่างนี้เลย มีทางไหนบ้างมั๊ยคะ
หนูขอรบกวนอ.ด้วยค่ะ
Posted by : เหงา , Date : 2005-04-25 , Time : 11:40:05 , From IP : 172.29.2.200
|