ภาวะผู้นำล้มเหลวระยะสุดท้าย (Eng-stage leader failure)
ภาวะผู้นำ (leadership) มีความสำคัญ เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม ดังนั้นสังคมมนุษย์ก็เป็น model ของสิ่งมีชีวิตที่หลายๆชีวิตประกอบเป็นองคาพยพ เป็นอวัยวะ ทำหน้าที่ต่างๆกัน และสุดท้ายก็เพื่อให้ทั้งร่างกาย (หรือสังคม) มีความสุข มีความสงบสันติ มีชีวิตที่มีความหมาย
อวัยวะ "สมอง" จึงสำคัญมาก เพราะเป็นศูนย์คิด ศูนย์ตัดสินใจ ศูนย์บอกว่าอะไรดี/ไม่ดี ต่อร่างกายทั้งหมด ศูนย์บอกอะไรควร/ไม่ควร
ในระยะหลังมานี้ เราได้ยิน ได้ฟัง คำพูด คำให้สัมภาษณ์ของ so-call "ผู้นำ" ในสังคมไทยมากขึ้นเรื่อยๆ บางคนฟังมาสองปีกว่าแล้ว ก็ทำให้เกิดความรู้สึกท้อแท้อย่างมาก นี่น่ะหรือตัวแทนของคุณค่า ของปัญญา ของความรับผิดชอบ และผู้ที่จะ "ชี้นำ" ว่าอะไรควร/ไม่ควร หรือดี/ไม่ดี พวกเราประชาชนทำอะไรลงไปถึงสมควรได้รับโทษทัณฑ์หนักหนาสาหัสเช่นนี้
มีระดับปลัดกระทรวงมาแก้ตัวน้ำขุ่นว่าชาวนาไม่ได้เงินเพราะการประท้วง ทั้งๆที่ไม่ได้เงินมาตั้งเป็นครึ่งปีแล้ว มีระดับเสนาบดีที่ออกมาขู่ฆ่าเอาชีวิตคนที่ท่านไม่ชอบหน้า เมาเละเทะในที่สาธารณะ มีเสนาบดีที่ออกมาร่ำไห้บอกว่าตัวเองโกหกแล้วก็ทำงานต่อไปหน้าตาเฉย ไม่มีใครทราบว่าที่มันพูดเป็นโกหกสักกี่เปอร์เซนต์ทั้งก่อนหน้านี้ ปัจจุบัน และในอนาคต มีเสนาบดีที่ออกมาประกาศไม่รับฟังอำนาจศาล มีหัวหน้าตำรวจบอกว่ามีวันนี้เพราะอาชญากรแผ่นดินเป็นผู้มอบให้ จะขอจงรักภักดีตลอดไป มีคนออกมาวิจารณ์การฆาตกรรมกลางเมืองว่า "เป็นเรื่องเมื่อวานนี้" แล้วก็จบ
แต่เหนืออื่นใดคือมหาเสนาบดีที่ไม่เคยแสดงภูมิปัญญาอะไรออกมาเลย เรื่องนี้ไม่ใช่แค่การพูดผิดเล็กๆน้อยๆ แต่เป็นการสะท้อนว่ามันให้ความสำคัญกับภาระหน้าที่ของมันแค่ไหน ใส่ใจอะไรไหม เคารพในตำแหน่งหน้าที่ของตัวเองบ้างรึเปล่า ใส่ใจในความรู้สึกของคนฟังแค่ไหนเพราะว่าตัวเองพูดในฐานะ leader ของทั้งหมด สติ สมาธิน่ะ มีบ้างไหม รึมัวแต่จะ overcome คนอื่น อารมณ์ความรู้สึกเคยควบคุมให้ได้มีไหม มีแต่จะแสดงอาการคลุ้มๆคลั่งๆเหมือนโรคจิต bi-polar
สิ่งสำคัญอีกประการคือ จริงๆแล้วเราทุกคน หมายถึง ทุกคนจริงๆ ต้องมีภาวะผู้นำ
เรามีครอบครัว เราต้องนำลูก สมาชิกในครอบครัว ผู้ร่วมงาน ลูกศิษย์ลูกหา ฯลฯ เราสะท้อนถึงคุณค่าของสิ่งมีชีวิตรอบๆตัวเราอยู่ตลอดเวลา การที่เรานิ่งเฉย ก็มีนัยยะแห่งการยอมรับ แห่งการ OK กับเรื่องนั้นๆ แห่งการเห็นด้วย การที่เราตำหนิติเตียนเรื่องๆหนึ่ง มันก็มีนัยยะแห่งการเห็นด้วยกับเรื่องฝ่ายตรงกันข้าม (จนกว่าเราจะตำหนิไปทั้งสองฝ่าย ด้วยหลักการด้านที่สามออกมา) พวกเราได้ปฏิบัติหน้าที่ผู้นำในระดับต่างๆเหล่านี้ สมกับความรับผิดชอบของเราแล้วหรือไม่? แค่ไหน หรือทราบไหมว่านี้คือหน้าที่ของเราด้วย นอกเหนือจากแค่หายใจ กิน นอน ถ่ายไปวันๆ
ณ เวลานี้ ภาวะผู้นำ ตั้งแต่นำชีวิตตนเอง นำชีวิตครอบครัว นำชีวิตชุมชน สังคม กระทรวง ทบวง กรม รัฐบาล กำลังล้มเหลวทั้งระบบ
ล้มเหลวชนิดอยู่ในระยะสุดท้ายก็ว่าได้
สกล สิงหะ
เขียนที่หน่วยชีวันตาภิบาล รพ.สงขลานครินทร์
๑๑ นาฬิกา ๑๐ นาที วันพุธที่ ๒๙ มกราคม ๒๕๕๗
แรม ๑๔ ค่ำ เดือนยี่ ปีมะเส็ง
Posted by : anothai , Date : 2014-01-29 , Time : 12:06:44 , From IP : 172.29.14.115
|
