อาจารย์มหาวิทยาลัยกับความพอ ศ.นพ.ธีระ ทองสง
ได้รับแชร์ต่อมาจากอาจารย์ท่านหนึ่งครับ เราคงไม่ประเสริฐได้ขนาดนี้ แต่ก็รู้สึกตรงใจหลายๆอย่าง ขอแปะไว้เตือนใจตัวเองหน่อยละกัน
...................
บางส่วนจากบทความ อาจารย์มหาวิทยาลัยกับความพอ ศ.นพ.ธีระ ทองสง
อาจารย์ที่พึงปรารถนา
กระผมระลึกได้ถึงสมัยที่กระผมเป็นนักศึกษาแพทย์ ที่เคยถามตนเองว่า อยากจะเห็น
อาจารย์ของตนเป็นเช่นไร อยากได้อาจารย์แบบไหน ใจเรารู้ดีว่า ต้องการอาจารย์ที่
เป็นกัลยาณมิตร ที่เป็นแบบอย่าง ถ่ายทอดความรู้ ทักษะด้วยเมตตา ขยัน ตรงเวลา
สร้างสรรค์ คิดค้นองค์ความรู้ใหม่ๆ ให้เรารู้สึกว่าศิษย์มีครู รู้สึกว่าดีใจที่ได้เป็นลูกศิษย์
ของอาจารย์ ถ้าผมจะเคารพอาจารย์ ก็มิใช่เพราะผมขับรถราคาแพง มีตำแหน่งวิชาการ
สูง เป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่โต แต่เป็นเพราะอาจารย์ทำอะไร อุทิศตนเช่นไร เสียสละ
เพียงใด
..
วิถีครู
หลายปีมานี้ ความสุขจากความเป็นครูสูญหายไปจากใจครูหลายคน กระผมถือว่า
เราได้สูญเสียส่วนสำคัญที่สุดของชีวิตไปแล้ว จากนี้ไป แม้เราอาจมีอะไรขึ้นมามากมาย
ในชีวิต ก็ไม่อาจมาทดแทนได้ เราจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งที่ยิ่งกว่าเงิน
ทอง ความสำเร็จสูงส่งของชีวิตครู คือการได้ตื่นมาถามหาความสวยงามในชีวิต ทุก
เช้าที่ตื่นพร้อมด้วยความกรุณา และคำถามว่า วันนี้ เราพอจะให้อะไรใครได้บ้าง
แทนที่ว่าวันนี้เราได้อะไรจากการที่เราจะไปทำงาน ภารกิจสำคัญชิ้นหนึ่งของครู คือการ
สร้างบรรยากาศให้เกิดความใฝ่ฝันที่จะเรียนรู้และอยากทำสิ่งดีๆ ทั้งในและนอกชั้นเรียน
ทำให้จิตใจนักเรียนปลอดโปร่ง สร้างบรรยากาศกันเอง บรรยากาศของกัลยาณมิตร ผม
คิดว่า การสร้างความปรารถนาดีที่แท้จริงจากใจครู เป็นภารกิจเบื้องต้นที่ต้องพัฒนาให้
เกิดก่อน และสร้างแรงบันดาลใจให้ใครๆ ต่อใครเกิดความปรารถนาที่จะดี
สิ่งจำเป็นเบื้องต้นของชีวิตครู คือความใฝ่ฝันที่จะเป็นผู้ให้ ซึ่งเป็นหัวใจที่อบอุ่น และ
มีความสุข แล้วครูจะมีความสุขในการสอน สุขใจในการสร้างองค์ความรู้ทางวิชาการ
(วิจัย) ทุกห้องเลคเชอร์ มีความสุขงดงามซ่อนอยู่ ความดีงามแม้เพียงเล็กน้อย ก็
เป็นสิ่งยิ่งใหญ่ในชีวิตครับ กระผมอยากเห็นครูทุกคนรู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นครู มากกว่า
ภูมิใจที่ได้เป็นผู้บริหาร เป็นผู้มีธุรกิจทางวิชาชีพที่รุ่งเรือง เป็นเจ้าพ่อวิชาการ บางครั้ง
เราอาจสำคัญตนว่าจบสูง ความรู้ดี มี authority มีระดับ กรีดกรายอยู่ในสังคมนี้อย่าง
หยิ่งทะนง แต่เราอาจไม่ได้อยู่ในหัวใจของใครเลยที่อยู่รอบด้าน
บทบาทคือแบบอย่าง
กระผมเชื่อว่าความสุขในการงาน คือความสำเร็จของมนุษย์ ครูอาจารย์ ควรมีชีวิต
การทำงานอย่างมีความสุขโดยไม่ต้องฝืน เป็นแบบอย่างโดยเต็มใจ ครูควรเป็น
แบบอย่างให้กับศิษย์ มากกว่าที่จะให้ศิษย์เป็นแบบอย่างให้ครู พฤติกรรมของครูจะสอน
ศิษย์ได้ดีกว่าคำพูด ครูจะต้องคงความศรัทธาไว้ในใจศิษย์เสมอ และพฤติกรรมครูจะ
กำหนดพฤติกรรมเด็กเสมอ ยกตัวอย่างเช่น ครูแพทย์สอนให้แพทย์ออกตรวจโอพีดีตรง
เวลา เก้าโมงตรง แต่อาจารย์ออกไม่ค่อยตรงเวลา คำสอนนั้นมักจะไม่มีคุณค่า
เป้าหมายในชีวิต
อาจารย์ก็เหมือนคนทั่วไป ที่เราต่างได้ถูกยุยงให้สร้างวิถีทาง สร้างบันได เพื่อก้าว
ไปสู่บางสิ่งบางอย่างที่เราเองก็เลือนราง เราได้พากันลงทุนทั้งชีวิต ที่จะก่อร่างสร้าง
หนทางที่เราไม่รู้เป้าหมาย เราถูกกระซิบให้วิ่งไปข้างหน้าเพื่อไขว่คว้าสิ่งที่สังคมชี้นำ
เสมอ เรายินยอมอุทิศชีวิตเพื่อสร้างรากฐานแห่งการมีโอกาสเข้าถึงเงิน เครดิต
ทรัพย์สิน เกียรติยศ เราถูกปล่อยให้อยู่ในโลกของจินตนาการเหล่านั้นมานานนับสิบๆ
ปี นับครั้งไม่ถ้วนที่เราเพ้อฝัน เคลิบเคลิ้มอยู่กับบางสิ่งบางอย่าง จนคลั่งไคล้ทุ่มเทชีวิต
ไปกับมัน แต่ทุกครั้งที่เราไขว่คว้า หรือแม้แต่ได้มาบำบัดความใฝ่ฝัน แต่แล้วในที่สุดเรา
ก็พบว่า สิ่งใดที่หามาได้นั้น หาได้มีคุณค่ามากมายไม่
ถึงแม้ทุกวันนี้เรามีการเรียนการสอนที่ลึกซึ้ง สลับซับซ้อนซอกซอนลงลึกในทุก
สาขาวิชา แต่โศกนาฏกรรมทางการศึกษาได้บังเกิดขึ้นอย่างน่าใจหาย กลับกลายเป็น
ว่า คนที่มีความรู้มาก กลับโหดร้ายต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน หยาบคายต่อสภาพแวดล้อม
ผู้ให้กำเนิด ใช้ประสบการณ์ ความรู้ ความสามารถ และโอกาสที่เหนือกว่า คดโกง
มนุษย์ด้วยกันในมาดที่น่าบูชา มีระดับ บางทีแสงสว่างของมันสมองก็ไม่ทำให้หัวใจหาย
มืด การดำเนินชีวิตจึงอยู่อย่างรู้สึกขาดแคลนท่ามกลางความมั่งมี อึดอัดด้วย
ความไม่รู้จักพอ หงุดหงิดง่าย เปราะ เหงา เซ็ง ผสมผสานด้วยทัศนะอันร้อนระอุว่า
ต้องการหาเงินเพิ่มอีกเพื่อนำมาบำบัดปัญหาเหล่านี้ วิทยาการอาจอำนวยวิถีทางทำมา
หากินที่รุ่งเรือง แต่วิถีทางจิตใจยังร่อนเร่ ระหกระเหิน สั่นสะเทือนด้วยการกระทบน้อย
ใหญ่ โศกๆ ซึมๆ เฮฮา แล้วก็หลบมาเซ็งอย่างโดดเดี่ยว การดำเนินชีวิตอุทิศทุ่มตัวเพื่อ
ซื้อสวัสดิการที่เหลวไหลของสังคมเช่นนี้ มีระบาดให้เห็นตัวอย่างอยู่มากมาย จงขอ
โอกาสให้กับตนเอง ได้ถามหาเป้าหมายแห่งการมีชีวิตของตนเองด้วยเถิด
วิถีครู
ทำใจเถิดครับว่า ชั่วโมงต่อไปนี้ คือเวลาสำคัญของชีวิตที่ครูรอคอยด้วยความหวัง
ว่า นี่คือโอกาสของการสร้างสิ่งสวยงามในชีวิตครูและนักศึกษา มันเป็นสิ่งที่น่าเสียดาย
มากครับถ้าอีกชั่วโมงผ่านพ้นไปโดยเราไม่ได้รับความรู้สึกว่า ปิติใจจากความเป็นผู้ให้
สอนด้วยเมตตาครับ คลาสเรียน คือห้องแห่งความกรุณา ห้องแห่งการให้ความรู้มิใช่อวด
ความรู้ นักเรียนต้องการกัลยาณมิตรในห้องเรียน ไม่ใช่นักวิชาการที่ห่างเหินกันใน
ความรู้สึก
คิดด้วยหัวใจครู
ตลอดเวลาอันยาวนานของการเป็นครูที่เหนื่อยยาก ทุ่มเทแรงกาย แรงใจ อาจ
ไม่ให้อะไรแก่ครูเลย นอกจากประวัติศาสตร์ชีวิตที่สวยงาม ครูต้องเป็นแม่พิมพ์เสมอ
หมายถึงแม่พิมพ์ หรือ role model อันเป็นความหมายของการมีชีวิต ที่ไม่สามารถซื้อหา
ได้ด้วยเงินหมื่นเงินแสน เมื่ออาจารย์ได้ตัดสินใจเลือกเส้นทางชีวิตมาเป็นครูแล้ว จำเป็น
อย่างยิ่งที่ครูต้องตระหนักว่าความสำเร็จของการมีชีวิตคือการเบิกบานแจ่มใส สุขใจ ปิติ
ใจ ไม่ใช่เงินทอง ถ้าครูมัวแต่แสวงหารายได้ สอนพิเศษ อาชีพขายตรงนอกเวลา
มิสทีน แอมเวย์ กิฟฟารีน ฯลฯ ยากที่ครูจะประสบความสำเร็จในชีวิตครู ครูควรเป็นผู้ที่
ร่ำรวย แต่ความร่ำรวยในที่นี้หมายถึงมีมากจนเพียงพอ เท่าไหร่ครับถึงจะพอ การมั่ง
มีสมบัติมิได้หมายถึงความร่ำรวยที่แท้จริง แต่ความรู้จักพอจนให้ได้หมายถึง
ความร่ำรวยจริงแท้ ครูหลายคน ที่ผมเห็นมา อาจารย์ในมหาวิทยาลัย อาจารย์หมอที่
หารายได้พิเศษวิ่งรับจ๊อบมากมาย หลายปีมานี้มั่งคั่งขึ้น อาศัยอยู่ในอัครสถานดุจเพียง
เวียงวัง หลากล้นด้วยเครื่องอำนวยความสะดวก มีเบนซ์ขับ มีโทรศัพท์ติดตัว หรูหรา นั่น
อาจเป็นสิทธิ์ของท่าน แต่กระผมเพียงไม่อยากให้ครูทั้งหลายใฝ่ฝันที่จะเป็นเช่นนั้น เชื่อ
เถอะครับเพื่อนครูทั้งหลาย ภาพลักษณ์เหล่านั้นเป็นเพียงเครื่องสันนิษฐานว่าน่าจะ
นำมาซึ่งความสุขเท่านั้น แต่ประวัติศาสตร์ได้บอกเรามากมายว่าคนมีเงินมากที่สุด
ไม่ได้แปลว่ามีความสุขที่สุด ในชีวิตนี้มีความสุขอีกมากมายที่มนุษย์เก็บเกี่ยวได้โดยไม่
ต้องใช้เงินทอง ก็ความสุขจากการให้นั่นแหละครับ คนที่โชคดีที่สุดมิใช่คนที่
สามารถมีอะไรได้มากมาย แต่คือคนที่สามารถให้อะไรได้มากมาย ในโลกวันนี้มี
คนไม่น้อยที่ร่ำรวยล้นฟ้าแต่ขาดความสามารถในการให้ และตรงกันข้ามผู้คนอีกมากมาย
ที่พออยู่พอกินแต่มีความสามารถในการให้สูงมาก วันนี้ที่เราตื่นเช้าขึ้นมาแล้วถามหา
ความสวยงามในชีวิต เมื่อเราเดินทางไปที่ทำงานเราจะพบว่ามีโอกาสของการให้ผ่าน
เข้ามามากมายซึ่งเรามักจะละเลยเสีย ไม่ว่าจะเป็นการให้รอยยิ้มจริงใจ คำพูดดีๆ การ
ช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ คะแนะนำดีๆ แก่ใครบางคน ไม่ต้องมีเงินมากหรอกครับเราก็
สามารถสร้างประวัติศาสตร์ชีวิตที่สวยงามได้แน่นอน มันอยู่ที่วิธีความคิดในวันนี้....
Posted by : paracetamol , Date : 2013-05-27 , Time : 09:59:54 , From IP : 172.29.15.110
|
