ตนเองไม่ได้เลือกคณะพยาบาลเป็นอันดับ เพราะไม่ได้ชอบวิชาชีพพยาบาล เพราะไม่ได้มีใจที่จะต้องการเอาใจคน ยังไม่เป็นคนดีในสายเลือดจนถึงระดับต้องมาเช็ดอาเจียน เช็ดปัสสาวะ เช็ดอุจจาระคนอื่นได้ แต่ติดมาเพราะไม่ขยันมากพอเวลาจะสอบ อ่านหนังสือไม่มากพอ แต่เมื่อติดเข้ามาแล้วและทำงานพยาบาล ก็คิดว่าส่วนหนึ่งของงานสอนให้เรากลายเป็นคนที่คิดอะไรอย่างเป็นระบบ มีระเบียบในการทำงาน ดูไปข้างหน้าก่อนเสมอว่าเมื่อจะทำอะไรแล้วจะเกิดผลตามมาคืออะไร เพราะเราทำงานกับคน แต่มาตรฐานการพยาบาลของเมืองไทยยังไม่เป็นที่ยอมรับของประเทศอื่น คนไทยจบมาแล้วทำงานได้ในประเทศไทย เมื่อจะไปประเทศอื่นเราต้องสอบใบอนุญาตของประเทศนั้นๆ แต่หลายๆประเทศใกล้บ้านเรา เช่น สิงคโปร์, มาเลเซีย พยาบาลสามารถไปทำงานประเทศอื่นได้ เช่น ออสเตรเลีย, อเมริกา ฯ โดยไม่ต้องไปสอบใบอนุญาตของประเทศนั้น มีเพียงจดหมายรับรองว่าเป็นพยาบาลพร้อมใบประกาศนียบัตรที่เราผ่านการอบรมอะไรบ้างหลังจบการศึกษา (CV) ก็สามารถนำไปสมัครงานได้ จึงมองว่าทำไมคณะพยาบาลในประเทศไทยจึงไม่ปรับมาตรฐานของการศึกษาให้สูงขึ้น ให้ต่างประเทศยอมรับได้ทันที ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ เพราะภาษาอังกฤษต้องไปสอบอยู่แล้วสำหรับคนไทย แต่ยังไม่ได้มาตรฐานทั้งแพทย์, พยาบาลและวิศวะ เพราะไปทำงานต่างประเทศถ้าสอบใบอนุญาตไม่ผ่านก็ต้องไปทำงานอื่นเป็นชนชั้นแรงงานเหมือนกัน จึงสงสัยว่าเด็กไทยเรียนกันไปทำไมตั้งมากมาย สูญเสียพลังงาน แรงกายแรงใจของพ่อแม่มากมาย วันข้างหน้าเมื่อคนรุ่นใหม่ รุ่นลูกๆที่กำลังศึกษาอยู่ดูไม่คุ้มกับการลงทุน ลงแรงเอาเสียเลย เพราะวันข้างหน้ายังไม่แน่ใจว่า จะมีงานให้ทำอีกหรือไม่ เหมือนภาพยนตร์จีนเรื่องหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นอย่างนั้นในอนาคคสำหรับประเทศไทยก็เช่นกัน คือ แพทย์, พยาบาลมากเกินไป จนแพทย์ไม่มีงานทำต้องลงทุนทำรถ emergency เพื่อหาลูกค้าตามบ้าน ระบบการศึกษาในเมืองไทยยังไม่ดีตั้งแต่ระดับประถม, มัธยมศึกษาและระดับปริญญาตรีด้วยซ้ำ
Posted by : ขอเอี่ยวด้วยคน , Date : 2004-06-21 , Time : 08:43:01 , From IP : 172.29.3.78
|