ลีการ์เด้น ... เหตุการณ์ที่ฉันจะไม่มีวัน >> ลืม << ...
ชั้ลจะเล่าเหตุการณ์ที่ชั้ลไม่มีวันลืมได้ มันเกิดขึ้นเร็วมาก และไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดขึ้นกะตัวชั้ลด้วยซ้ำ มันย่ำแย่และโหดร้ายมากที่สุดเท่าที่เคยเจอมา ก่อนที่ชั้ลจะเล่า ขอท้าวความตั้งแต่การย่างก้าวออกจากบ้านตั้งแต่เช้าก่อนเลยนะค่ะ
ประมาณ 9.30 ชั้นออกจากบ้านไปกินแต่เตี้ยมกะพี่ ๆ อีก 2 คน ทานเสร็จประมาณ 11.30 จากนั้นก็ไปหาซื้่อรองเท้าแถวโรงเรียนช่างกล แต่ยังไม่ถูกใจเรยย้ายไปเดินหารองเท้ากันต่อที่โรบินสัน เดินได้ซักพักใหญ่ ๆ แม่โทรมาเอ็ดว่าออกไปตั้งแต่เช้าไม่รีบกลับบ้านอีก หลังจากนั้นแม่ก็วางสายไป ก็เดินโรบินสันกันต่อ จากนั้นหม้อแปลงระเบิดเสียงดังมาก ไฟในห้างวูบไปและติดแบบกระพริบ ๆ ในห้างเริ่มร้อน ๆ เรยลงมาชั้นล่างแร้วไปดูรองเท้ากัน แต่รองเท้าที่เจ้จะเอามันไม่มีเบอร์ที่ต้องการ เราเรยพูดกันว่าไปเดินเซ็ลทรัลกันดีกว่าเพราะมันมีบูทรองเท้านี้อยู่ด้วย (scholl) จากนั้นก็ขับรถออกมาจากโรบินสัน เหตุการณ์ทุกอย่างปรกติดี พอถึงถนนสายเสน่หานุสรณ์ เกือบถึงทางขึ้นลีการ์เด้น ก็ถามทุก ๆ คนว่าจะจอดไน๋ดีระหว่างลีกะเซ็นทรัลคิดกันอยู่ตั้งนานเพราะทุกครั้งเวลาไปเดินห้างชั้ลไม่เคยคิดจะจอดเซ็นทรัลเลย พอดีมีรถบัสมาเลและรถเบนซ์ป้ายสตูลจอดขวางอยู่ จึงตัดสินใจแบบแน่วแน่ว่าไปจอดใต้เซ็นทรัลดีกว่า จากนั้นก็เดินกันสนุกสนานปรกติอีกตามเคย ขึ้นไปดูรองเท้าที่ชั้น 2 ตกลงรองเท้าที่จะซื้อไม่มีรุ่นที่เจ้จะเอาเรยลองรองเท้าบูธข้าง ๆ จากนั้นจึงเดินลงมาชั้น 1 เจ้ทิพย์บอกว่าเด๋วเจ้แวะหาพี่เค้าก่อน (ที่บูธ Dior) แร้วเฮียหมูก็เดินไปหาเจ้นกที่บูธ bobbi brown ส่วนชั้นก็ยืนดูเครื่องสำอางแถว ๆ estee luader เจ้กะเฮียหมูคุยกะเพื่อนนานมาก ซักพักชั้นรู้สึกว่ามันแปลก ๆ และตอนนั้นชั้นก็หันหน้าไปทางลีการ์เด้น จากนั้นก็เห็นคนวิ่งเพียงถึงเสี้ยวนาทีก็มีเสียงระเบิดพร้อมกับเปลวไฟที่พุ่งออกมากจากทาง Mc และ Swensens กระจกแตกหมด ส่วนทางด้านโรงแรมมีผู้ชายใส่แว่นตาวิ่งหนีตายออกมายังไม่ถึงประตูโรงแรมจากนั้นประตูก็แตกออก แรงระเบิดมันทำให้ชั้ลรับรู้ได้ ว่ามันรุนแรงขนาดไน๋ กระจกเซ็นทรัลถึงกะสั่น ชั้นมองดูด้วยความอึ้ง ทุก ๆ อย่างมันเร็วมาก ทุกคนในเซ็นทรัลเริ่มวิ่งหนี เจ้ทิพย์มาจับมือชั้ลแร้วก็พาชั้นออกมาจากบริเวณที่ชั้ลยืน ชั้นหันไปถามเจ้ว่า เจ้ เมิงเห็นไม๊ เจ้ตอบว่า เห็นแระ กุเห็นทุกอย่าง ในตอนนั้นชั้ลคิดว่าชั้ลไม่ควรจะอยู่ในห้างแล้ว หาทางออกกัน สับสนไปหมด ประตูอีกข้างออกไม่ได้ จึงมองเห็นอีกประตูเขียนว่า staff only เอาว่ะ ออกประตูนี้ดีกว่าเพราะคิดว่าคงปลอดภัยที่สุดแล้วใครจะด่าก็ด่า แต่ชั้ลจะหนีตาย จากนั้นก็คิดกันอยู่ตั้งนานว่าจะเอาไงดี ลงไปเอารถใต้เซ็นทรัลหรือกลับตุ๊ก ๆ ตัดสินใจได้จึงรีบไปเอารถ หากุญแจพร้อมบัตรจอดรถแบบไม่มีสติ มือสั่นไปหมด ลงไปใต้ดินได้นิดเดียวก็บอกเจ้ว่า ไม่ไหวแล้วลงไปไม่ได้ เพราะว่ากลัวมาก เห็นที่จอดรถแล้วมันจะอ้วก เจ้ว่าเมิงตั้งสติให้ดี ๆ แร้วรีบไปเอารถพอถึงรถรีบสตาร์ทแร้วขับออกมา ขับขึ้นมาตรงข้างเซ็นทรัล คนวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น ชั้นนึกในใจว่าชั้ลไม่อยากอยู่แถวนี้เลย อยากถึงบ้านเร็ว ๆ ตอนขับออกมามีรถกู้ภัยคันนึง ลักษณะเหมือนรถเทศกิจ ในรถคันนั้นมีผู้บาดเจ็บที่มีสติ นั่งอยู่ในรถประมาณ 10 คน ทุกคนมีสติดี แต่เสื้อทุกคนนั้นล้วนแล้วแต่เปื้อนเลือดทุกคน เห็นแล้วหดหู่ใจมาก ชั้นขับรถไปทางสุดสายสาม ก็มองทางกระจกหลัง เห็นกลุ่มควันเยอะมาก ก็บอกเจ้ว่าเจ้ เหมือนลีไฟไหม้เลย จากนั้นจึงขับไปทางอุโมง เพราะคิดว่าอยากจะเลี่ยงเส้นทางสายเศรษฐกิจ ชั้ลเริ่มโทรหาน้องสาว ถามน้องสาวว่าอยู่ไน๋ เค้าบอกว่าทำงานอยู่ที่ office ชั้นโล่งใจมาก เพราะน้องสาวชอบเดินห้างเหมือน ๆ กะชั้ล จากนั้นก็โทรหาพี่สาว แต่พี่สาวไม่ได้รับสาย แต่ในใจก็คิดอยู่แล้วว่าพี่สาวชั้นไม่ได้ชอบเดินห้างซักเท่าไหร่ แร้วก็
โทรหาคนอื่น ๆ ที่ชั้นรู้สึกเป็นห่วง จากนั้นส่งพี่ ๆ แถววัดเกาะเสือ ก็ขับมาทางโรงพยาบาลศิครินทร์ ชั้นก็ยังเห็นควันลอยสูงขึ้นจากตึกลีการ์เด้น พอถึงบ้านชั้ลพูดอะไรไม่ออกเลยภาพที่เห็นมันยังคงติดอยู่ในตา ชั้นเดินเข้าไปกอดแม่ ตอนนั้นแม่ไม่รู้เลยว่าลีการ์เด้นโดนระเบิด แม่ตกใจมากว่าชั้นรองไห้ทำไม จังเล่าให้แม่ฟัง แม่ปลอบชั้น ... ขอบคุลทุกสายโทรสับ ทุก ๆ ข้อความ ทุก ๆ คนที่ยังเป็นห่วงกิ๊กอยู่ ... ขอบคุลทุกสิ่งอย่ย่างที่ทำให้ชั้ลยังมีลมหายใจอยู่ได้ ... ขอบคุลจริง ๆ ค่ะ ...
Posted by : gigg , Date : 2012-04-01 , Time : 10:33:59 , From IP : 113.53.13.92
|
