ความภาคภูมิใจของว่าที่บัณฑิตแพทย์
ผมเป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 6 ที่เพิ่งผ่านการปฏิบัติงานและสอบทั้งหมดในหลักสูตร
ช่วงนี้เป็นช่วงที่เพื่อนนศพ.ร่วมปีการศึกษาของผม จากหลากหลายสถาบันจะได้ออกสู่โลกกว้าง
พร้อมประกาศให้พ่อแม่พี่น้อง และเพื่อนฝูงได้รับรู้ว่า ตนเองจบการศึกษา จะเป็นนายแพทย์/แพทย์หญิง
แตกต่างจากผม ซึ่งยังไม่กล้าประกาศเต็มปากเต็มคำนัก
ด้วยยังห่วงความรู้สึกของเพื่อนๆ ที่ยังต้องเผชิญกับหลายสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายหรือตรวจสอบได้
ปัญหาการสอบ OSCE ของคณะ ปัญหาการยื่นเอกสารจนทำให้หมดสิทธิเป็นแพทย์ใช้ทุนในคณะ
การพิจารณาผลการปฏิบัติงาน การประกาศผล การเรียกรายงานตัว ฯลฯ
ในที่นี้ขอพูดถึงแต่เฉพาะเรื่องการสอบ
ที่ผ่านมาคณะจัดสอบ OSCE ประเมินความสามารถนักศึกษา 2 รอบแล้ว
การสอบรอบแรก หลายคนยอมรับผล เพราะเห็นข้อผิดพลาดของตัวเอง
แต่ก็แอบแปลกใจกับจำนวนคนตกที่มากเกินครึ่งคณะ
มาครั้งที่ 2 ทั้งๆที่ผู้สอบเตรียมตัวอย่างดี อ่านหนังสือ ช่วยกันติว
เพื่อนที่สอบมั่นใจว่า ฐานสอบนั้นๆ ได้ลงมือปฏิบัติและเขียนคำตอบลงไป
โดยทำทุกอย่างที่ควรทำตาม checklist ที่พอมีอยู่ โดยไม่มีข้อผิดพลาด(critical error)
แต่ถูกประเมินให้สอบตก ทำได้แค่งงและหมดกำลังใจ
ผลสอบตกก็ขาดคะแนนไป 1-2 คะแนนจาก 100 คะแนน
ไม่ทราบว่าขาดคะแนนอะไร ทำผิดอะไร ไม่ได้ทำอะไร
ไม่สามารถตรวจสอบการให้คะแนน และก็ไม่สามารถย้อนกลับไปพิจารณาการลงมือ
การลงมือจะทำและสิ้นสุดเฉพาะในห้องสอบ ไม่มีการบันทึกภาพหรือเสียงใดๆ
ฐานออกซ้ำ ผู้สอบก็ได้ทบทวนตาม guideline มาตรฐานสากลเพื่อกลับมาสอบใหม่ก็ยังตก
บางฐานที่เคยผ่าน สอบซ้ำทำได้มากขึ้นโดยไม่มี critical error จากที่ผ่านก็กลายเป็นตก
นอกจากนี้เกณฑ์การให้คะแนนก็จะไม่มีวันถูกเปิดเผย และไม่มีการเรียกติว ไม่มีทางเข้าใจทำไมสอบตก
สิ่งที่ผู้โชคร้ายต้องทำ คือ ทำใจยอมรับผลสอบ และเตรียมตัวสอบซ้ำโดยสามารถหาเหตุผลไม่ได้
จะบอกว่านักศึกษาเราอ่อนวิชาการกว่าที่อื่นๆ หรือปีนี้นักศึกษาไม่เก่งเท่าปีก่อนๆหรือเปล่า
ผมเชื่อว่าไม่เป็นเช่นนั้น เพราะเกือบทุกคนก็ผ่านการสอบโดยศูนย์ประเมินฯ แพทยสภาแล้ว
และในทุกๆที่ ก็มีนักศึกษาสอบตกด้วยกัน แต่ก็เรียกติวบ้าง รีบๆสอบใหม่ให้รีบๆจบบ้าง
ไม่พบว่ามีที่ไหนประกาศตกมากมายและให้รอนานหลายเดือนเหมือนที่นี่
การสอบซ่อมรอบที่ 3 กำลังจะจัดขึ้นในวันที่ 28 ก.พ.ที่จะถึง
ผมไม่อาจรู้ได้ว่าเพื่อนๆผมจะถูกประเมินตกอีกมากน้อยแค่ไหน
และไม่อาจรู้ได้ว่าเพื่อนที่ถูกประเมินตกจะสอบจนผ่านทันกับการจับลูกปิงปอง
เพื่อเลือกสถานที่ใช้ทุนของว่าที่หมอใหม่ทั่วประเทศได้หรือไม่
ในส่วนประเด็นอื่นๆ ก็สามารถเก็บมาพูดได้ทั้งวัน แต่ละเรื่องก็ส่งผลต่อผู้ที่พบเจอไม่น้อย
ซึ่งเนื้อหาโดยส่วนมากเราก็ได้คุยกันใน social network ที่เราคุ้นเคย
ทั้งนี้เราไม่ได้ประมาทเลินเล่อที่พูดคุยในที่เปิดกว้าง แต่เราต้องการให้ท่านผู้เกี่ยวข้องได้เข้ามารับทราบ
เข้าถึงเหตุการณ์ ความรู้สึกของผู้ที่เผชิญเหตุการณ์ได้โดยง่าย
และต้องการการทบทวนโดยคนทั่วไป ว่าสิ่งที่เรารู้สึกและทำอยู่เราไม่ได้เห็นแก่ตัวไปใช่หรือไม่
ครั้งนี้ผมไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนๆ
แต่หากผมปล่อยให้เหตุการณ์ครั้งนี้ผ่านไปโดยไม่ทำอะไร
การสำเร็จการศึกษาของเพื่อนๆหลายๆคนก็ไม่ใช่ฉากที่จากกันด้วยดีเหมือนที่เคยพบเจอมา
ผมก็จะได้เพื่อนๆที่ไม่กล้าประกาศตัวเต็มปากพร้อมความรู้สึกดีๆว่าจบจากสงขลานครินทร์
เพื่อนๆหลายคน ก็คงจะไปเรียนเฉพาะทางกันต่างที่และประกาศว่าจบจากสถาบันอื่นๆนั้น
รุ่นน้องปีถัดๆ ไปก็คงเป็นเหมือนกัน หลายคนก็มองหาสถานที่เรียนต่อที่อื่นแล้ว
ถัดผมก็คงจะไม่มีเพื่อนหรือน้องที่กล้าแนะนำให้ลูกหลานหรือญาติมิตรมาเรียนที่สงขลานครินทร์อีก
ผมก็คงสูญเสียโอกาสที่จะได้เจอและร่วมงานกับคนเก่งๆ ดีๆ ไปไม่น้อย
สุดท้ายถ้าผมไม่สามารถทำให้คนใกล้ตัวที่อยู่ด้วยกันมา 6 ปีภูมิใจในคณะที่ผมรักได้
ผมก็คงไม่สามารถทำให้ผู้ร่วมงานที่ไหนมารักและภาคภูมิใจอย่างนี้ผมรู้สึกอยู่ได้อีกเลย
Posted by : EtBr , Date : 2011-02-26 , Time : 17:11:05 , From IP : 118.173.160.58.adsl.dynamic.totbb.net
|
