++ไม่เคยถามกาลเวลา++
"อาจเพราะว่าเธอไม่เคยถาม อาจเพราะว่าฉันไม่เคยรู้
เราสองคนที่เป็นอยู่ ก็เพียงแค่เพื่อนกัน
อาจเพราะว่าเธอไม่เรียกร้อง ไม่เคยต้องการไม่เคยใส่ใจ
ฉันจึงคิดไป ว่าเธอไม่มีใจให้กัน
จนผ่านเวลามาเนิ่นนาน เธอกลับมาทำให้ไหวหวั่น
บอกกัน ว่ารักฉันหมดหัวใจ
ฉันเปลี่ยนไปแล้ว สายไป เธอควรเก็บใจไว้
ให้กับคนที่เขารอเธออยู่เสมอ
มันไม่ทันแล้ว ขอเธอ อย่าเสียเวลา
กลับไป กลับไปหา(รัก)คนที่เขารอ
เมื่อเขารอเธออยุ่ตรงนั้น และรักเพียงเธอตลอดมา
เลือกเขาจะดีกว่า อย่าเปลืองเวลากับฉันเลย
ให้เขาเป็นคนที่ได้รัก และเธอกับฉันก็เป็นอย่างเคย
ให้เราสองคน เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเรื่อยไป"
เช้าวันนี้ได้ฟังเพลงนี้ถึงสองครั้งในช่วงของคุณอนุวัฒน์
ฉันชอบเพลงนี้ด้วยความหมาย เสียงเพลงกังวานแต่หม่นเศร้า
คุณอนุวัฒน์ ถามผู้สาวที่โทรมาขอเพลงว่าชอบเพลงนี้เพราะอะไร
เธอตอบว่า "โดนใจ"
ฉันพลันคิด
เพลงนี้มันมีเรื่องราว
ชายหนุ่มที่จะร้องเพลงนี้ให้หญิงสาวได้ฟัง
ครั้งหนึ่งเขาต้องเคยรักหญิงสาว ผู้เมินเฉย
เวลาช่วยปลอบใจ และทำให้เข้มแข็ง
วันหนึ่ง หญิงสาวเข้ามาบอกว่ารัก
มันไม่ทันแล้ว
บางที ที่มันไม่ทันแล้ว เพราะชายหนุ่มคนนี้มองเห็นชายหนุ่มอีกคนหรือเปล่า
ชายหนุ่มอีกคนที่เฝ้ารักหญิงสาวเช่นกัน ทำให้เขาต้องถอยหนี
หรือจะเพราะกาลเวลาจริงๆที่ทำให้เขาเลิกรอตอยคำว่ารักจากหญิงสาว
ไม่ว่าจะเหตุผลใด
มันไม่ทันแล้ว
หากจะคิด
บางทีหญิงสาวในเพลงเฝ้าเพาะบ่มความรักในใจตนเงียบๆ
เธอรักชายหนุ่มพร้อมๆกับที่ชายหนุ่มรักเธอ
เพียงแค่เวลา
เคยได้ยินว่า ความรักจากผู้ชายจะเริ่มต้นด้วยร้อยและหยุดลงที่ศูนย์
แต่ความรักของผู้หญิงเริ่มต้นที่ศูนยและค่อยเพิ่มพูนจนถึงร้อย
ฟังดูอาจไม่ยุติธรรมนัก
ทำไมจะให้เวลาไปพร้อมๆกันไม่ได้
เมื่อเรารู้จัก เราก็รู้จัก และเริ่มรักที่จุดเริ่มต้น ณ จุดเดียวกัน
จากศูนย์ไปถึงร้อยเท่าพันทวี
หากฝ่ายหนึ่งเริ่มที่ร้อย แล้วอีกฝ่ายเริ่มที่ศูนย์
เส้นทางที่ว่างระหว่างกลางพอดี คงเป็น 50
ชีวิตครึ่งหนึ่งของฉันในตัวคุณ
แต่บ่อยครั้งสวนทาง
"ทหารหนุ่มแอบหลงรักเจ้าหญิงเลอโฉม
เขาตระหนักถึงความสูงส่งของเธอ
เฉกเช่นเดียวกับที่ตระหนักถึงความต่ำต้อยของตน
แต่เขายังรวบรวมความกล้า
เดินเสี่ยงตายเข้าไปบอกเธอว่า " รัก "
และจะอยู่บนโลกต่อไปโดยไม่มีเธอ --ไม่ได้
เจ้าหญิงผู้เป็นดวงใจตอบเขาว่า
ถ้าเขาสามารถรอคอยอยู่ใต้ระเบียงห้องเธอ
ได้ติดต่อกัน 100 วัน 100 คืน
เธอจะเป็นของเขาตลอดไป
ณ ใต้ระเบียง
ทหารหนุ่มเฝ้ารอคอยอยู่ตรงนั้น
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
โดยไม่ยอมขยับเขยื้อนกายไปไหน
เขารอคอยในสายลมบาดผิว
รอคอยในสายฝนกระหน่ำ
รอคอยในความเหน็บหนาวของหิมะ
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
โดยมีเจ้าหญิงของเขาเฝ้าดูอยู่ตลอดเวลา
เธอเห็นหยาดน้ำตาของเขาพรูพราวเป็นสาย
จนกระทั่งในคืนที่ 99
ทหารหนุ่มหยุดร้องไห้
หยุดรอคอย หยุดทุกอย่างไว้
แล้วหันหลังเดินจากไป"
คำถามมีมากมาย
ทำไมอีกเพียงแค่คืนเดียว พลทหารจะรอต่อไปได้
แล้วทำไมอีกแค่คืนเดียว เจ้าหญิงจะเอื้อมมือคว้าไว้ก่อนไม่ได้
เจ้าหญิงเริ่มรัก ในขณะที่พลทหารเริ่มหมดรักงั้นหรือ
หากพลทหารรู้ล่วงหน้าว่า ในคืนที่ 100 เขาจะได้รักตอบ
เขาจะเสียใจที่ปล่อยโอกาสในคืนที่ 99 ไหม
หรือเพราะ 99 คืนปวดร้าวจนไม่อาจฝืนทนต่อไปได้แม้เพียงสักเสี้ยววินาที
จนไม่อาจแลกกับความสมหวังเบื้องหน้า
หรือพลทหารต้องการแค่พิสูจน์ให้รู้ว่า รัก แต่มิอาจคิดไปไกลว่าได้ครอบครอง
แล้วเจ้าหญิงล่ะ เธอรักมากขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อรักอีกฝ่ายก็ไม่คอยเสียแล้ว
อย่างไหนจะเจ็บช้ำมากกว่า
ค้างคาว 25/12/46
Posted by : ค้างคาว , Date : 2003-12-27 , Time : 15:37:39 , From IP : 172.29.2.84
|
