คุณจะเชื่อไหมครับว่าตอนนี้ รัฐบาลกำลังกลัวโรค "๓๐บาท" จนขึ้นสมองแล้ว**
เนื้อความ
**คุณจะเชื่อไหมครับว่าตอนนี้ รัฐบาลกำลังกลัวโรค "๓๐บาท" จนขึ้นสมองแล้ว**
การลาออกและขอย้ายตัวเอง ของแพทย์ในชนบทอย่างต่อเนื่องเกิดมาจากปัญหาคลื่นใต ้น้ำที่ไม่ได้รับการเหลียวแลแก้ไข อย่างที่รับปากเมื่อสองปีก่อน
เรื่องที่จุกอกแพทย์ชนบทมาโดยตลอดก็คือ การจัดสรรงบประมาณที่ไม่เพียงพอ และโบ้ยปัญหาหลัก ในการรับผิดชอบดูแลรักษาคนไข้ให้คณะแพทย์ไปแก้ไขกันเอาเอง
ทนได้ก็ทนไป ทนไม่ได้ก็ลาออกไป และในที่สุดก็มีการลาออกของแพทย์และพยาบาลในชนบทหลายระลอก
แต่.. เชื่อไหมครับ ทั้ง ๆ ที่แพทย์ที่ลาออกยื่นเหตุผลว่า เป็นเพราะนโยบาย ๓๐บาทรักษาทุกโรค คุณสุดารัตน์ก็ยังออกมาให้สัมภาษณ์อีกว่า "ไม่เกี่ยวข้องกัน"
ไม่ทราบว่า ก่อนหน้านี้ ไม่มีสัญญาณบอกเหตุจากแพทย์ทั่วประเทศ ที่ทำโครงการนี้เลยหรือไร เธอจึงไม่ยอมรับสักทีน่ะ
คุณสุดารัตน์แก้ตัวว่า เป็นเพราะปัญหาแพทย์ไม่พอเพียงต่างหาก เลยแก้ด้วยวิธี ให้มหาวิทยาลัยที่มีการสอน ในคณะแพทย์รับนักศึกษามากขึ้น และใครที่มีภูมิลำเนาอยู่ในชนบทจะให้เรียนฟรี
**คุณสุดารัตน์ กำลังทำลายวงการแพทย์อย่างไม่รู้ตัวอีกแล้ว**
มหาวิทยาลัยทุกแห่งที่รับนักศึกษาแพทย์ได้ เขามีโควต้าจำกัดในการรับ เนื่องจาก..งบประมาณของรัฐ (แพทย์คนหนึ่งใช้งบสร้างนับล้านบาท)..คุณภาพของนักศึกษาที่รับ และเครื่องมือเครื่องใช้ทางการแพทย์ที่มีอยู่อย่างจำกัด
การรับเพิ่มโดยเร่งด่วน ในขณะนี้ บอกได้เลยว่า สังคมต้องยอมรับผลกระทบ ในเรื่องของคุณภาพของการผลิตที่จะต้องลดลง
ประเพณีของแพทย์ในการใช้ทุนเรียน ก็จะหมดไปเพราะในเมื่อได้ทุนเรียนฟรีก็คงยา กที่จะบีบบังคับให้เขาเอาเงินมาคืน
ยิ่งเมื่อเป็นแพทย์เต็มตัวแล้ว ยิ่งยากที่จะควบคุมบังคับให้เขาทำงานเฉพาะในภูมิลำเนาที่เขาสังกัดอยู่ อาชีพนี้ก็เหมือนน้ำไหล ที่ไหนทำเงินได้มากกว่าก็จะไหลไปกองอยู่ที่นั่น หากการบังคับได้ผลดี ป่านนี้ประเทศเรา ก็คงไม่ประสบปัญหาแพทย์กระจุกตัวอยู่แต่ในหัวเมืองใหญ่ ๆ หรอกครับ
การแก้ไขปัญหา ต้องแก้ที่ระบบสาธารณสุขครับ ไม่ใช่แก้ด้วยการเพิ่มปริมาณในระยะสั้น มันอันตราย (ในระยะยาวทำได้ครับ แต่ต้องมีเป้าหมายเป็น ๑๐ ปีขึ้นไป) ขืนปล่อยให้คนที่เป็นโรคเรื้อรัง นอนรักษา ๓๐ บาทในโรงพยาบาลเป็นเดือนเป็นปีทั้งที่รักษาตัวที่บ้านก็ได้ (แต่จะเป็นภาระของคนที่บ้านเขา เลยผลักให้ไปอยู่รพ.แทนเพราะมันถูก) เตียงคนไข้ก็จะไม่มีวันพอ และงบประมาณก็จะมีแต่บานปลายออกไป
ยอมรับกันทั้งรัฐบาลเถอะครับว่า นโยบายนี้มันฝืนธรรมชาติอยู่ อะไรที่ฝืนธรรมชาติมันก็จะฝืนไปได้ไม่นานนัก
การลด แลก แจก แถม อะไรก็แล้วแต่ ประชาชนที่ยากจนเขาไม่ปฏิเสธหรอกครับ ถามเขา เขาก็ต้องว่าดีทั้งนั้น ไม่เชื่อท่านลองประกาศข้าวสารเอื้ออาทร กิโลละ ๑ บาทสิ รับรองว่ามีชาวบ้านเห็นด้วย กับท่านมากมาย แต่แจกไปได้สักระยะหนึ่ง ตัวท่านก็จะทราบว่า "มันเป็นไปไม่ได้" ชาวนาลงทุนลงแรงปลูกหลักปักชำ จนถึงเก็นเกี่ยวหน้าดำหน้าแดง ต้นทุนความเป็นจริงต้องไม่ต่ำกว่า ๕ บาท เอามาขาย ๑ บาท ก็ต้องมีคนควัก ๔ บาทวันยังค่ำ
ท่านจะมาถามชาวบ้านว่า ชอบไหม ๆ ทุกคนก็ต้องตอบว่า ชอบ เพราะเขาไม่ใช่คนที่ควัก ๔ บาทนี่นา
ที่ยกตัวอย่างน่ะเป็นข้าวสารนะครับ แต่ในความเป็นจริง นโยบายนี้เล่นกับชีวิตคน ข้าวสารคุณภาพต่ำอย่างไร ก็บริโภคกันได้ แต่ยารักษาโรคคุณภาพต่ำ เอามารักษา จะมีแต่คนตายเพิ่มขึ้น (ระยะสั้นไม่แสดงอาการอะไร โรคที่น่าจะหายก็จะกลายเป็นเรื้อรังและเป็นอันตรายในที่สุด)
คนไข้ที่เป็นตาสี นางสา เขาไม่รู้หรอกครับว่า ยาที่รักษาน่ะมันด้อยคุณภาพ เขาเชื่อใจหมอ เพราะมีปริญญาบัตร (แต่หมอที่จ่ายยารู้ดีว่า ยาไม่มีประสิทธิภาพไปหยุดยั้งอาการของโรคได้อย่างดีพอ แต่ก็ต้องทนจ่ายยาไปเพราะในกระเป๋ามันมีเท่านี้)
อย่างนี้แหละครับที่เรียกว่า นายหน้าค้าความจนอย่างหนึ่ง
แรก ๆ ก็ปลื้มกันไปทั่วหน้าว่า นโยบายนี้ประสบความสำเร็จในด้านประชานิยม
แต่มาถึงปัจจุบันนี้.. ผมว่ารัฐบาลกำลังกลืนไม่เข้า คายไม่ออก
จะทำต่อก็มีปัญหามากมายที่ยังแก้ไม่ตกและกำลังขยับขยายไปยังปัญหาอื่น ๆ อีกมากมาย
จะเลิกทำ ก็กลัวเสียหน้า เสียคะแนนเสียงและสร้างความไม่พอใจให้กับชาวบ้าน
ผมเชื่อว่า หลังการเลือกตั้งครั้งใหญ่ผ่านพ้นไปแล้ว คุณสุดารัตน์จะไม่กล้านั่งเก้าอี้ตัวเดิมอีกอย่างแน่นอน ทุกวันนี้เธอไม่เหลือความน่าเชื่อถือให้แพทย์ต่าง ๆ ในชนบทอีกต่อไปแล้ว
Posted by : ฟะแฟ , Date : 2003-11-30 , Time : 11:57:37 , From IP : 172.29.2.105
|