ความคิดเห็นทั้งหมด : 18

รักในโลกคู่ขนาน


   วันหนึ่ง นั่งหน้าคอมพร้อมด้วยคู่มือ MSN
โหลดมาใช้เล่นๆ เพราะเดี๋ยวจะไม่ in trend

เริ่มแรกจะ add ใครดีล่ะ

ปกติมีเวปที่เข้าไปเยี่ยมเยือนเป็นประจำ
เอาอีเมลล์ของคนๆในเวปนั้นละกัน

สายตามองไปที่รายนามอีเมลล์
ที่สะกิดใจ คือ อีเมลล์ของคนประจำในเวปนั้น
ชั้นแอบปลื้มเค้า ผ่านตัวอักษร ที่ปรากฏในกระทู้

จากการเป็นแค่คนอ่าน ทำให้เริ่มอยากมีสังคมเดียวกันกับเค้าบ้าง
ฉัน add อีเมลล์เค้าไว้

ไม่นาน หลังจากออนไลน์ เค้าเข้ามาถาม ว่าฉันเป็นใคร
ทุกอย่างเริ่มต้นจริงๆ ที่ตรงนั้น

เราคุยบ้างมากบ้างน้อยบ้าง เพราะเค้าจะออนไลน์ขณะทำงาน
และเพราะทำงานทำให้เค้า ไม่ค่อยจะ"คุย" มากนัก
ทุกอย่างดำเนินไปเงียบๆ แต่ใจฉันร้อนรน

ผ่านไปเกือบปี

ฉันรู้ตัวว่าหลงรักเค้าพร้อมๆ กับรู้มาว่า เค้ามีใจให้ใครไปแล้ว

สิ่งที่ฉันทำได้คือ มิครภาพที่หยิบยื่นให้เสมอ
เค้าป่วย และไม่ยอมรักษาตัว จะเป็นเพราะอะไรฉันไม่อาจเดาใจเค้าได้
ที่ฉันนึกได้เพียงอย่างเดียวคือ เค้ากำลังกลัว
หมอเคยบอกเค้าว่า "จะมีชีวิตอยู่ได้อีกปี"
ตอนนี้คงเหลือไม่ถึงปี หากหมอวินิจฉัยไม่ผิดพลาด

เพื่อนฉันบางคนในเนต รู้ว่าฉันคิดยังงัย
เมื่อรู้ ทุกอย่างก็กระจายเป็นวงน้ำ กว้างออกไปเรื่อยๆ
เค้าพอระแคะระคายว่าฉันรู้สึกยังงัย

เราเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว
เป็นการเจอกันที่ฉันภาวนาให้ไม่ประทับใจในตัวเค้า ฉันจะได้เลิกชอบเค้าสักที
แต่ไม่เลย ไม่ใช่ว่าฉันจะประทับเค้านักหนา เพราะช่วงระยะเวลาที่เจอกัน มันน้อยนิดเกินกว่าจะทำความรู้จักให้มากพอ
ฉันยังชอบเค้า
และที่เกินกว่านั้น
ความฝันที่ดูลอยลม อีกฝากหนึ่งของอินเตอร์เนต มันจับต้องได้
เป็นความจริงจนฉันกลัว
เค้ามีตัวตน

เพื่อนในเนตคนหนึ่งเคยถามเค้าว่ารู้สึกอย่างไร
"รู้สึกดี ดีมากๆ แต่จะให้มากไปกว่านั้นคงเป็นไปไม่ได้"
ฉันรับรู้ผ่านการบอกเล่าของเพื่อน รับรู้อย่างสงบ
เพราะฉันรู้ดี เค้าแอบชอบใครคนหนึ่งที่ฉันเองก็รู้จัก และเธอคนนั้นเองน่าประทับใจเหลือเกินสำหรับฉัน
และเพราะฉันรู้ดี ว่าจะลงเอยแบบไหน คงไม่พ้นน้ำตาที่หลั่งริน
แต่ฉันยังหวัง

นานไปอีกสักปีสองปีหรือมากกว่านั้น เค้าจะหันมองฉันมั้ย
ฉันหวังที่ใช้เวลาช่วยทุกอย่าง
ทั้งเยียวยาหัวใจที่แห้งแล้ง
และเป็นน้ำฝนแห่งความหวัง

มีคนเคยถาม "เค้าคุ้มสำหรับการรอคอยที่ยาวนานแบบนั้นเหรอ?"
นั่นสิ
เวลาผ่านไป อาจไม่เปลี่ยนอะไรเลย
แต่ฉันยังอยู่ด้วยความหวัง
.
.
.
ฉันจะทำยังไงดี

Posted by : ค้างคาว , Date : 2003-11-03 , Time : 17:55:37 , From IP : ip60.pharmacy.psu.ac

ความคิดเห็นที่ : 1


   การรอคอยมันเหนื่อย
ได้แต่รอรับความสุขเล็กๆน้อยๆกับการฝันลมๆแล้ง
เคยคิดที่จะรอ...แต่....ไม่รอแล้วล่ะ


Posted by : สาวน้อยร้อยชั่ง , Date : 2003-11-03 , Time : 18:55:46 , From IP : 172.29.2.170

ความคิดเห็นที่ : 2


   .........ในโลกของ Internet ไม่มีอะไรที่ยั่งยืนเท่าไรนักหรอกครับ....แต่ผมไม่ปฎิเสธครับ......มิตรภาพและความสัมพันธ์ที่ได้....สามารถที่จะยั่งยืนและสืบต่อไป....Web ที่เราเคยเข้าอาจจะล่มสลาย....E-mail ที่เราเคยมีอาจจะถูก Hack ไป...สถานภาพของเราในช่วงเวลาหนึ่งๆจากที่เคยยิ่งใหญ่.....เพียงแค่ข้ามวัน...เราอาจจะเป็นแค่ตำนานบทหนึ่งที่จะสูญสลายไปตามกาลเวลาที่ผ่านไป......แต่มีอีกมากมายที่เราจะเก็บมันเอาไว้เป็นส่วนหนึ่งของความจำที่เราจะรู้สึกดีใจทุกครั้งที่เรานึกถึงเมื่อเราแก่มากกว่านี้.........ผมมีเพื่อนทาง Internet นี้เยอะครับ.....บางคนกลายมาเป็นเพื่อนสนิทในชีวิตจริงๆก็มี......และก็มีอีกหลายคนที่ตอนนี้ยังนั่งคุยกันอยู่ทาง internet โดยไม่เคยเห็นหน้าหรือไำด้ยินเสียงกันจริงๆเป็นปีๆแล้วครับ.....แต่ก็อีกนั่นหละ....บางคนก็หายไปตามเวลาและอายุที่มากขึ้น....ตายก็มี....เหมือนๆกับคนหลายๆคนที่เข้ามาในชีวิตเรา.....บางคนก็มีความหมายกันเราเหลือเกิน.....บางคนก็หายไปอย่างรวดเร็วจนเราแทบนึกไม่ออกก็มี......ถ้าที่ผมจะแนะนำได้......การรอคอยอะไรที่บางที่รู้แน่ว่่าสิ้นหวัง....บางคนอาจจะคิดว่ามันไร้ค่า....แต่สำหรับผมแล้วไม่เลย....ถ้าสิ่งที่เรารอคอยนั้นไม่ได้ทำให้ชีวิตเราแย่ลง.....เราแค่มีความสุขสักเล็กน้อยในเวลาที่เรานึกถึง.....และก็มีชีวิตที่แท้จริงของเราต่อไป......แค่นั้น...คงไม่ทำให้แย่หละมั้ง?.....ไ่ม่มีอะไรที่จริงจังและยั่งยืนแท้จริงถ้าเราไม่คิดจะอยากจะให้มันเป็นหรอกครับ............ความฝันและความหวังนั้นดี....แต่อย่าให้มันมาทำให้เราแย่ลง......ไม่มีความฝันใดที่จะเป็นจริงได้หากไม่ลงมือกระทำหรอกครับ....ถ้ามีความสุขหรือพอใจที่ได้แค่คิด.....ขอให้จำไว้ว่า.....อย่ามานั่งเสียใจหละกัน....ถ้าเวลาและโอกาสที่จะพลิกโลกใบนี้....ได้จากไปแล้ว....:D...:D



Posted by : Death , Date : 2003-11-03 , Time : 22:22:44 , From IP : 172.29.3.148

ความคิดเห็นที่ : 3


   สาวน้อยร้อยชั่ง...ตอนที่รู้ว่าเคย มีความสุขของการรอคอยมั้ย หรือว่าทุกข์มากกว่า

Death..คุณเป็นพวกมนุษย์นิยมมั้ยเนี้ย :) เพราะว่ายังมีความสุขของการรอคอย และยังรู้สึกดีที่ได้ทำอะไรๆ ก็เลยยังอยู่แบบนี้

ต่อไปก็คงไม่รู้สึกว่า "เสียใจที่ได้ทำ"
แต่ก็คงไม่ได้หมายความว่า "จะไม่เสียใจกับข้อสรุปที่ไม่สมหวัง"


Posted by : ค้างคาว , Date : 2003-11-04 , Time : 17:02:39 , From IP : ip76.pharmacy.psu.ac

ความคิดเห็นที่ : 4


   ......ถูกแล้วหละครับ.....ผมอาจจะพอใจที่ได้พยายามในสิ่งที่ใฝ่ฝัน....แต่ผมก็ต้องทำใจและเผื่อใจยอมรับความผิดหวังไว้อยู่แล้ว......ชีวิตคนเราคงไม่สนุกนักหรอกถ้าอยากได้อะไรแล้วได้ดังใจคิดตลอด....คุณจะไม่รู้จักค่าของสิ่งที่ได้มาด้วยความยากลำบากถ้ามันได้มาง่ายๆ.....คุณจะไม่รู้สึกรักและอยากจะถนุถนอมมันถ้ามันแค่เพียงกวักมือแล้วสิ่งที่คุณอยากได้ก็เดินเข้ามา......แต่เรื่องของความคิดและความฝันนี่เป็นอีกเรื่อง....อยากจะคิดอยากจะทำอะไรมันอยู่ในหัวของเรา....เพียงแต่อย่าพยายามให้มันมามีผลกับชีวิตของเรา......อย่ามาทำให้เราแย่ลง....อย่ามาทำให้เราไม่ทำอะไรวันๆเอาแต่นั่งแต่นอนรอราชรถมาเกยไม่ยอมทำมาหากิน.....ผมแค่รู้สึกดีเวลาที่ผมนึกถึงความพยายามที่ผมเคยทำมา....ก็เท่านั้น...แค่มีความสุขเล็กๆน้อยๆเวลาคิดถึงนี่.....ถ้าใครจะห้ามไม่ให้ผมคิดถึงนี่.....ผมคงไม่ยอมแน่ๆ....:D...:D........จดจำสิ่งที่ผ่านไปแล้ว...และระลึกถึงในส่วนที่ดีเพื่อจะได้รู้สึกว่า....เออ....ชีวิตเรานี่....มันก็มีอะไรที่เข้าท่าเหมือนกันนะ.....ส่วนเรื่องแย่ๆทั้งหลาย....ถ้าจะจำไว้เป็นประสบการณ์ก็ดีครับ....แต่ผมว่านะ....บางทีก็ลืมๆมันไปซะบ้างเถอะ......ชีวิตที่จะมีต่อไปของเรา...มีอะไรอีกหลายอย่างที่น่าจดจำและเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีมากกว่านั้นเยอะครับ....:D..:D



Posted by : Death , Date : 2003-11-04 , Time : 22:02:52 , From IP : 172.29.3.206

ความคิดเห็นที่ : 5


   
:)

สำหรับเรา แปลกและแตกต่างอยู่บ้าง
ความรักที่ได้มาง่าย จะไม่น่าทะนุถนอมอย่างนั้นหรือ ลำเอียงอยู่นะ
หรือเพราะว่ารักที่ได้มาง่ายๆ ไม่ใช่รักที่เลือกเอง
แล้วจำเป็นเหรอที่รักที่ได้มาง่ายๆ จะมาจากการเลือกเองไม่ได้
ว้า เราพูดจาชวนสับสนมั้ยเนี้ย?

ส่วนเรื่องของความคิดความคิดความหวัง เราก็คงเป็นแบบที่พูดไป
สุขที่ได้ทำ
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เสียใจถ้าไม่สมหวังอยู่ดี

แถมจะเสียใจยิ่งขึ้น ถ้าหวังแล้วไม่ได้ทำ
นานไปเมื่อลองมองย้อน "ทำไมไม่ลองทำไปดูน้า" ขณะนึกคิดย้อนก็ยังไม่ลงมืออีก(อยู่ดี)
และยิ่งนานๆไป ก็คิด "ตอนนั้นคิดได้แล้วทำไมยังไม่ทำอีก"
สรุปว่าไม่เคยได้ลงมือทำเลย เสียใจสุดๆ ล่ะแบบนั้น
ที่ว่าเสียใจมาก
เพราะว่าไม่เคยมีความสุขเจือปนในการลงมือทำเลย ว่ามั้ย?

พยายามลืมๆ ความทุกข์ที่มีผลกระทบต่อจิตใจและทุกสิ่งที่เป็นเรา
แต่บางที ก็รู้สึกว่า กำลังเหมือนกลบเกลื่อนความจริงบางอย่าง
ด้วยคำว่า "ไม่เป็นไร,ช่างมันเถอะ" หรือเปล่า?
ความจริงยังอยู่ที่เดิม เราเพียงแค่เลี่ยงไม่มอง

แต่ถ้าเป็นความจริงที่ไม่ได้ให้ประโยชน์อะไรกับเราเลย ก็สมควรจะไม่มองมันหรือเปล่า?


เราช่างเพ้อเจ้อว่ามั้ย?

:)

Posted by : ค้างคาว , Date : 2003-11-05 , Time : 14:00:24 , From IP : ip60.pharmacy.psu.ac

ความคิดเห็นที่ : 6


   ......จะว่าไปหลายๆอย่างก็ขึ้นกับลักษณะของแต่ละคนที่เป็นครับ.....บางคนเป็นคนที่ยึดติดกับคนอื่น....เกรงใจ....กลัว....หรืออะไรทำนองนี่......อาจจะไม่กล้าคิดหรือกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร.....แบบว่าอย่างงี้หละดีแล้ว....ขืนไปเปลี่ยนแปลงอะไรเข้าแล้วทุกอย่างเกิดเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมจะทำไงหละ?....จะมองหน้ากันได้ไง....อยู่แบบนี้มีความสุขเล็กๆน้อยๆไปวันๆก็ดีแล้ว...แต่กับคนบางแบบ...โอย แบบนี้ไม่ได้...อยู่อย่างงี้ไปวันๆไม่พัฒนาเลย...มันดูคาราคาซังยังไงไม่รู้....ลุยไปเลยให้มันได้เรื่องได้ราวดีกว่า.....ชอบก็ขอบมาเลย.....ไม่ชอบก็เลิกไปเลย....สำหรับคนแบบแรก....ถ้าเกิดทำอะไรลงไปแล้วเกิดแย่ขึ้นมา..ทุกวันในชีวิตก็จะมานั่งคิด...ไม่น่าเลย...ไม่น่าเลย.....ถ้าตอนนั้นไม่พูดไปนะ...จะไม่เป็นแบบนี้หรอก...อืออออออออ.......แต่สำหรับแบบหลัง...ก็คงมานั่งกลุ้มใจเหมือนกัน....รู้งี้ถามไปตั้งนานแล้วดีกว่า.....เสียเวลาชมัด...สรุปแล้วไม่ว่าจะแบบไหน....หรือจะเป็นแบบอื่นนอกจากนี้....คงขึ้นกับตัวคุณเองว่าเป็นแบบไหน.....ไม่มีอะไรผิดหรือถูกหรอกครับ.....แค่คิดให้ดีๆ...และทำไปด้วยตัวของคุณเอง....และอย่าไปคิดอะไรมากถึงผลที่จะตามมา......ชีวิตมันก็แบบนี้หละครับ.......เราไม่ Happy ending กันตลอดเหมือนในหนังเสมอหรอกครับ......และก็คงไม่ Always die เหมือนตามหนังชีวิตรันทดทั่วไปเช่นกัน.......เราต้องอยู่เพื่อที่จะเรียนรู้อะไรอีกหลายๆอย่าง.....พยายามสนุกกับมัน.....มองด้านที่ดี.....แค่นั้นคุณอาจจะได้ความพอใจในชีวิตที่คุณมีก็ได้....อย่าที่คุณอาจจะไม่เคยคิด....หรือคิดแต่ว่า...เฮ้อออ...ทำไมมันแย่อย่างงี้นะ...ลองมองอะไรกว้างๆดู....บางทีบางอย่างอาจจะไม่แย่ขนาดนั้นก็ได้..:D....:D

...........ความจริงก็คือความจริงครับ.....เราเดินเห็นกันอยู่ทุกวัน...จะไม่มองก็ได้...แต่เราเองก็รู้อยู่ถึงสิ่งที่เป็น.....อาจจะไม่ยอมรับ..เสียใจ...ไม่เป็นไรหรอกครับ..มันเป็นเรื่องธรรมดา....เพราะเราไม่ใช่พระ....ไม่ใช่พวกตัดขาดทางโลก...ทุกคนเป็นแบบนี้อยู่แล้วครับ...แต่เราแต่ละคนต่างกันที่ใครต่างหากที่คิดได้....ใครต่างหากที่ยอมรับได้ในเวลาที่เร็ว.....ไม่มีใครลืมอดีตได้หรอกครับ....แต่จำไว้อย่างนะครับ....เรา"เลือก"ที่จะจดจำอดีตเหล่านั้นในทางที่ดีได้....:D...:D



Posted by : Death , Date : 2003-11-05 , Time : 19:01:44 , From IP : 172.29.3.246

ความคิดเห็นที่ : 7


   ยังคงเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเพิ่มเติมหรือขาดหาย
ยังคงอยู่ กับวันที่สับสนวุ่นวาย
รอคอยแค่การกลับไป เป็นเหมือนเดิม
ความรักยังคงมีอยู่
ถึงแม้บางคนที่เคยรับรู้จะจางหาย
ทุกวินาที คนดี ยังคงเป็นลมหายใจ
ให้คนคนนี้มีชีวิตต่อไปได้ เพื่อรอเธอ...



Posted by : little voice , Date : 2003-11-06 , Time : 06:01:16 , From IP : 192.168.33.162

ความคิดเห็นที่ : 8


   :D

ไปๆมาๆ กระทู้นี้ดูไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องที่จั่วหัวไว้เลยนะ
กลายเป็นว่าเกี่ยวกับเรื่องความสุขและความทุกข์
ไปซะแล้ว

บทตอนจบเหมือนกันทุกคนเนอะ คือ แผ่นดินกลบหน้า

ฮ่ะๆ คุณุดตรงใจเรามาก
กลัวเป็นคำเดียวเลยนะ
ที่อยู่ก็เพราะกลัวว่าตายไปจะเป็นยังไง
ทั้งที่พุทธเอง ก็บอกไว้ทนโท่ว่าอยู่กับความกลัว มันไม่มีประโยชน์
จะให้ลองตายดูสักครั้งเหรอ ฮ่ะๆ
อ๊ะ ทำไมกลายเป็นเรื่องความตายไปซะแล้ว
พูดเรื่องความกลัวอยู่ดีๆ

เรากลัวสิ่งที่จะตามมาจริงๆ ไม่กล้าพูดออกไป
แต่ถึงไม่พูดก็เหมือนพูดไปแล้ว เพราะอีกฝ่ายก็รู้
แต่ว่า กาพุดด้วยปากตัวเองยังไงมันก็ดีกว่าอยู่แล้ว
เราไม่ชอบแบบนี้หรอก
รำคาญตัวเองเหมือนกัน อยากจะพูดๆไปซะ จะได้หมดความกลัวซะที
กลายเป็นการเผชิญหน้ากับผลลัพธ์ละที่นี้
แต่เราไม่มั่นคงและแข็งแรงพอ
ก็เลยขออยู่กับความกลัวไปเรื่อยๆ

แต่ใช่ว่าทุกสิ่งใชีวิตที่ผ่านมาของเามัจะมีเรื่องนี้เรื่อเดียวนี่เนอะ
ยังมีอีกหลายอย่างที่เรากล้าพอ
และก็ยังมีเรื่องอีกหลายอย่างเหมือนันที่ยังกลัวอยู่
แต่ว่า เรามั่นใจในความสุขที่แทรกอยู่ในทุกๆเรื่อง
ไม่เว้นแต่เรื่องที่ทุกข์โศก


คุณ little voice
ไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลย เรารักของเราเพิ่มขึ้นทุกวัน
วันนี้มีความสุข พรุ่งนี้มีความทุกข์ แล้วจะกลายเป็นความุขหรือความทุกข์ก็ไม่แน่
ทุกอย่างกลายเป็นไดนามิก เคลื่อนไหวไป
วันนี้ต่างจากเมื่อวาน
:)
:D

Posted by : ค้างคาว , Date : 2003-11-06 , Time : 11:18:59 , From IP : ip78.pharmacy.psu.ac

ความคิดเห็นที่ : 9


   มีสิที่ยังเหมือนเดิม ก้ความรักของคุณนั่นแหล่ะ

Posted by : little voice , Date : 2003-11-06 , Time : 12:18:15 , From IP : 192.168.33.162

ความคิดเห็นที่ : 10


   
5555

เรียกว่ามองคนละมุมแล้วมั้งเนี้ย
ถ้าในแง่ของคุณ เสียงเล็กๆ ใช่ "ความรักเรายังอยู่"
แต่มุมมองของเรา "ความรักมันเปลี่ยนไปทุกวัน"

:D

Posted by : ค้างคาว , Date : 2003-11-06 , Time : 14:14:02 , From IP : ip75.pharmacy.psu.ac

ความคิดเห็นที่ : 11


   เปลี่ยนยังไง ก้ไหนว่ายังรักเค้า


Posted by : little voice , Date : 2003-11-06 , Time : 18:14:11 , From IP : 192.168.33.109

ความคิดเห็นที่ : 12


   ฝากขอบฟากผ่านฟ้า พร่างพราว ใจคอย
ฝากค่ำคืนหมู่ดาว เหว่ว้า
รพีผ่านผันพ้น พลบค่ำ ใจรอ
ไร้ร่องรอยอ่อนล้า ไม่แม้ เงาเธอ

อ่ะให้ แต่งเองนะเนี่ย การรอคอยน่ะไม่ได้มีแต่ความทุกข์นะ เราสามารถมีความสุขได้ในขณะที่เรากำลังรอคอย

Posted by : little voice , Date : 2003-11-06 , Time : 18:26:42 , From IP : 192.168.33.109

ความคิดเห็นที่ : 13


   ฝากขอบฟากผ่านฟ้า พร่างพราว ใจคอย
ฝากค่ำคืนหมู่ดาว เหว่ว้า
รพีผ่านผันพ้น พลบค่ำ ใจรอ
ไร้ร่องรอยอ่อนล้า ไม่แม้ เงาเธอ

อ่ะให้ แต่งเองนะเนี่ย การรอคอยน่ะไม่ได้มีแต่ความทุกข์นะ เราสามารถมีความสุขได้ในขณะที่เรากำลังรอคอย

Posted by : little voice , Date : 2003-11-06 , Time : 18:29:05 , From IP : 192.168.33.109

ความคิดเห็นที่ : 14


   
:D ความสุขของการรอคอย
ขอบคุณสำหรับกลอนน่ารักๆ
แต่รู้สึกมีกลิ่นเศร้าลอยอยู่ในบทกลอน

แต่เอ๊ะ ดูรูปแบบแล้วคล้ายพวกกาพย์มากกว่านะนี่

มีเพลงหนึ่ง

"ปลายฟ้า แค่หลับตาลงคงพบกัน"

เพราะแค่หลับตาก็เจอกันในห้วงคิดคำนึง

คุณเสียงเล็กๆถาม : ไหนว่าเปลี่ยนไปทั้งที่ยังคงรักอยู่

"เราคิดว่ามันคล้ายร่างกายคนเรา
แตกต่างจากเด็กๆ มามองดูตัวเราตอนนี้ โตขึ้น
ถ้าจะคิดว่า เราในตอนนี้คือเราในตอนนั้น เรายังเป็นเรา

แต่ความจริงคือเราตอนนี้ ไม่เหมือนเราในตอนนั้นซะเทียวเดียว
ทุกอย่างแปรเปลี่ยน แม้แต่ความคิด"

เราอาจไม่ใช่นักเปรียบเทียบที่ดีนัก
เราไม่อาจจะอธิบายได้มากกว่านี้



Posted by : ค้างคาว , Date : 2003-11-07 , Time : 09:44:03 , From IP : 192.168.33.162

ความคิดเห็นที่ : 15


   ดคลงสี่สุภาพเจ้าค่ะ

Posted by : little voice , Date : 2003-11-07 , Time : 10:03:27 , From IP : proxy6.psu.ac.th

ความคิดเห็นที่ : 16


   โคลงสี่สุภาพ เจ้าค่ะ

Posted by : little voice , Date : 2003-11-07 , Time : 10:04:19 , From IP : proxy6.psu.ac.th

ความคิดเห็นที่ : 17


   
5555555555555555

ถึงกับย้ำตั้งสองครั้ง

โคลงสี่สุภาพค่ะ

ขอบคุณมากๆ
:)

Posted by : ค้างคาว , Date : 2003-11-07 , Time : 11:41:09 , From IP : ip57.pharmacy.psu.ac

ความคิดเห็นที่ : 18


    ว่างๆๆก้อมาคุยกะเราจิ

Posted by : น้ำใจ , Date : 2004-01-30 , Time : 17:53:04 , From IP : 172.29.2.135

ความเห็นจาก Social Network : Facebook


สงวนสิทธิ์การแสดงความคิดเห็นสำหรับ สมาชิกเท่านั้น
>>>>> Page loaded: 0.005 seconds. <<<<<