ความคิดเห็นทั้งหมด : 16

ขอระบายความอัดอั้นจากการให้การดูแลผู้ช่วยห้องอายุรกรรมชาย ชั้น10 รพ.มอ.หาดใหญ่


   ขอระบายความอัดอั้นจากการให้การดูแลผู้ช่วยห้องอายุรกรรมชาย รพ.มอ.หาดใหญ่
ไม่เจอกับพ่อใครคงไม่ซึ้ง...

พ่อผมเข้ารพ. ตั้งแต่วันที่ 25 พ.ย. 2551 ด้วยอาการช้อค และหมดสติ ชีพจรขาดไปเวลานานประมาณ 10 นาที
และเมื่อถึงมือหมอที่ รพ. มอ.หาดใหญ่ ในส่วนของฉุกเฉินก็สามารถปั๊มหัวใจให้ท่านกลับมาได้ อยู่อยู่ใสภาพไม่สามารถหายใจได้ด้วยตนเอง(ต้อง

ใช้เครื่องช่วยหายใจ)

ตัวผมวันนั้นอยู่ที่อำเภอหัวหิน เนื่องจากทำงานที่นั่น ก็รีบบึ่งรถกลับมาเพื่อดูอาการพ่อ เนื่องจากเป็นเหตุการณ์ปุบปับมาก
ระหว่างทาง พี่ ๆ ก็บอกว่า ตอนนี้พ่อพ้นขีดอันตรายแล้ว อยู่ที่ห้อง RCU (ห้องสำหรับผู้ป่วยที่ต้องมีเครื่องช่วยหายใจ)
เมื่อมาถึงก็ใจหายมากเนื่องจากเหตุเกิดอย่างฉับพลัน แต่อย่างน้อยก็ได้เจอกันก่อนเวลา

ช่วงเวลาที่อยู่ในห้อง RCU ก็มีหมอหลายท่านที่อธิบายถึงอาการของคุณพ่อ ว่าสืบเนื่องจากอาการสมองขาดออกซิเจนเป็นเวลานาน
สมองของท่านจะค่อย ๆ เสื่อมไป และจะทำให้ระบบต่าง ๆ ของร่างกายค่อย ๆ เสียหายไป จนสุดท้ายก็คือการเสียชีวิต พวกเราทุกคน (บรรดาพี่ ๆ น้องๆ) ก็คุยกันว่า หากปล่อยให้ท่านอยู่ในสภาพนี้ ก็ทรมานท่าน แต่ให้เอาเครื่องช่วยหายใจออกก็เหมือนกับฆ่าท่าน
จึงตกลงกันว่า ขอให้ท่านจากเราไปด้วยอาการของตัวท่านเอง ดีกว่า ดังนั้นต่อมาก็เริ่มการหยุดให้ยากระตุ้น ๆ ต่าง ๆ เหลือเพียงเครื่องช่วยหายใจ แต่

เนื่องจาก คุณพ่อเขาออกกำลังกายมาตลอกชีวิต ดังนั้นอวัยวะของท่านโดยส่วนใหญ่จึงค่อนข้างแข็งแรง การที่แต่ละส่วนจะเสื่อมจึงใช้เวลานานกว่าที่

หมอคาดการณ์ (อยากรู้ว่าหมอชื่ออะไร หลังไมค์มาถามได้ครับ)

ดังนั้นที่เหลือเราจึงรอเวลา... อยากบอกว่าระหว่างนี้ พวกเราทุกคนก็รอคอยปาฎิหารย์ ความหวังเพียงแค่ 0.1% ก็มากพอสำหรับพวกเราทุกคน

ส่วนตัวผมเคยได้ยินมาว่า หน่วย RCU เขาดูแลผู้ป่วยดี และมีคำชมมาโดยตลอด และผมเองก็สัมผัสสิ่งนั้นได้ด้วยตัวเองจริง ๆ ก็รู้สึกอุ่นใจ



Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , E-mail : (bsompol@hotmail.com) ,
Date : 2008-12-08 , Time : 00:18:18 , From IP : 117.47.179.204

ความคิดเห็นที่ : 1


   เราก็หมั่นไปเยี่ยมเยียนท่านตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น จนกระทั่ง หมอเขาบอกว่า หากเราต้องการจะปล่อยท่าน หมอเขาก็ต้องการที่จะย้ายพ่อมาอยู่อีกฝั่ง (

อายุรกรรมชาย) และเรื่องจึงเกิดขึ้น

ผมไม่รู้ และไม่สนใจหรอกครับว่า หน่วยงานสองหน่วยเมื่อส่งผู้ป่วยแล้วติดต่อสื่อสารกันอย่างไร ผมไม่ได้อยู่ในงานประเภทนี้ก็ไม่ทราบเรื่องเหล่านี้

แต่สิ่งที่ผมทราบ คือ การดูแลผู้ป่วยแต่ละประเภทย่อมมีหลักและวิธีการอยู่ เช่น ผู้ป่วยที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ต้องได้รับการปรับท่านอน ทุก ๆ

2 ชั่วโมง (สอบถามเอาจากผู้ที่รู้) แต่วันนี้ 7 ธ.ค. 2551 เวลาประมาณ 11.30 น. ผมเข้าไปที่ห้องที่พ่อนอนอยู่ สิ่งที่ผมเห็นคือ

ท่านอน ซึ่งก็ปกติผมไม่ทราบว่าเขาต้องจัดท่านอนกันอย่างไร จนกระทั่งเวลา 16.00 น. ท่านก็ยังนอนอยู่ท่าเดิม แน่นอนครับ ผมไม่ทราบ

หรอกว่ามันจำเป็นหรือไม่ อย่างไร เพราะผมไม่ได้ประกอบวิชาชีพทางด้านนี้ ผมเชื่อว่าทุกอาชีพย่อมมีเรื่องของจรรยาบรรณ คอยกำกับดูแลการ

ดำเนินการงานของแต่ละอาชีพอยู่

และถึงแม้ว่า พ่อผมโดนประกาศว่านอนรอเวลา...เสียชีวิต แต่กระนั้น เวลานี้ ท่านยังหายใจ และท่านยังคงเป็นคน เป็นมนุษย์ ก็ต้องปฏิบัติต่อ

ท่านอย่างคน ไม่ใช่ศพ หรือสิ่งไม่มีชีวิต ผมเห็นขวดอาหารเหลวที่ต้องให้พ่อทางสายยางมันหมดตั้งแต่ 6 โมงเย็น แต่เวลาที่ผมเข้าไปอีกครั้งตอน 2

ทุ่ม เพื่อตั้งใจจะเข้าไปดูท่านก่อนกลับบ้าน กลับเห็นขวดนั้นวางอยู่พร้อมทท่านอนของพ่อที่ยังอยู่ในท่าเดิม ผมสงสัยครับ ว่า หมอ พยาบาล ผู้ช่วยพยาบาล

และเจ้าหน้าที่ดูแลผู้ป่วย ทำอะไรกันอยู่ ในห้องนั้นมีพ่อผมเพียงคนเดียวที่นอนไม่ได้สติ และช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ หรือว่า พอประกาศว่ารอเวลา แล้ว

ไม่ต้องดูแล ทำไมผมถึงรู้ ถ้ามีการดูแลแผลโดนกดทับคงไม่เกิดขึ้น ตอนพ่อผมนอนอยู่ RCU ตั้ง 10 วัน ไม่เห็นเป็นอย่างนี้ ทำไมพอย้ายมาที่อายุร

กรรมชาย ถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ทั้ง ๆ ที่แค่อยู่กันคนละฝากั้น ไม่ใช่ฝาสิ แค่ เคาน์เตอร์กั้น ผมต้องการคำตอบที่เป็นวิชาการ เพราะผมเองก็เป็นนัก

วิชาการ ผมเองเคยเชื่อมั่นและรู้สึกดีกับ มอ.หาดใหญ่มาโดยตลอดถึงขั้นขอทุนเรียนต่อ ดร.ที่นี่ (คณะวิศวะ) แต่ตอนนี้ รู้สึกแย่มาก

ผมเองก็อยากได้คำตอบจากโรงพยาบาล หรือหมอท่านอื่น ๆ ในกรณีนี้ว่า แผลที่ท่านจะได้เห็นในรูปต่อไปนี้ อยู่ดี ๆ จะเกิดได้หรือไม่ แล้วที่เกิดขึ้นจัดอยู่

ในระดับใด แล้วเหมาสมแล้วหรือไม่ที่ปล่อยให้เหตุนี้เกิดขึ้นกับผู้ป่วย พ่อผมที่นอนอยู่ยังเรียกว่าผู้ป่วยหรือไม่ หายใจอยู่ ยังเป็นคนหรือไม่ แล้วผู้รับผิด

ชอบเรียนมา เขาไม่มีสอนหรืออย่างไร ว่าต้องดูแลอย่างไรแบบไหน จรรยาบรรณอยู่ที่ใด ช่วยตอบหน่อย เพราะไม่มีใครรู้ว่าสักวันพ่อของใครอาจจะ

ต้องมานอนที่นี่อีกก็เป็นได้


Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-08 , Time : 00:19:15 , From IP : 117.47.179.204

ความคิดเห็นที่ : 2


   แผลกดทับที่มันไม่ควรเกิดขึ้น หากคุณดูแลผู้ป่วยในลักษณะที่เขาเป็น "คน" คนนึง
http://upload.unlimitlife.com/it/1207_2023152.jpg

Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-08 , Time : 00:40:16 , From IP : 117.47.179.204

ความคิดเห็นที่ : 3


   http://upload.unlimitlife.com : บริการ อัพโหลด ฝากรูป ฟรี ไม่มีวันลบ !!

http://upload.unlimitlife.com : บริการ อัพโหลด ฝากรูป ฟรี ไม่มีวันลบ !!

Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-08 , Time : 00:43:21 , From IP : 117.47.179.204

ความคิดเห็นที่ : 4


   http://upload.unlimitlife.com : บริการ อัพโหลด ฝากรูป ฟรี ไม่มีวันลบ !!

Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-08 , Time : 09:35:59 , From IP : 117.47.179.204

ความคิดเห็นที่ : 5


   http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7297207/L7297207.html

Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-08 , Time : 09:41:55 , From IP : 117.47.179.204

ความคิดเห็นที่ : 6


   "ผมต้องการคำตอบที่เป็นวิชาการ เพราะผมเองก็เป็นนักวิชาการ ผมเองเคยเชื่อมั่นและรู้สึกดีกับ มอ.หาดใหญ่มาโดยตลอดถึงขั้นขอทุนเรียนต่อ ดร.ที่นี่ (คณะวิศวะ) แต่ตอนนี้ รู้สึกแย่มาก"

มันไม่น่าจะเกี่ยวกันนะครับ
คณะแพทย์ กับ คณะวิศวฯ มันไม่มีอะไรที่เกี่ยวกันเลยนอกจากเครื่องหมาย ม.อ.


Posted by : Dr.Pan , Date : 2008-12-08 , Time : 10:42:15 , From IP : 202.149.24.129

ความคิดเห็นที่ : 7


    I understand the situation and also realize how hard it is when someone you love so much is in critically illed conditions.

The best way is to talk to the team and find the solution together. I agree with you that everyone is trying to keep standard of our own carreer, so I am sure they will be more than happy to explain and improve their standard of care.......Good luck.



Posted by : cosmo , Date : 2008-12-08 , Time : 13:01:52 , From IP : medtthlcu-tai.jcu.edu.au

ความคิดเห็นที่ : 8


   ขอบคุณ คุณ cosmo ครับ ผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า สิ่งที่เกิดขึ้นอาจจะช่วยให้มาตรฐานการรักษา ดีขึ้น แม่นยำขึ้น หรือ เสมอต้นเสมอปลายในด้านที่ดีไปตลอด

ร่างกายมนุษย์ไม่ใช่เครื่องจักรที่เกิดความเสียหายแล้วเปลี่ยนชิ้นใหม่กันง่าย ๆ

ยังไงก็ขอบคุณครับ

Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-08 , Time : 14:09:47 , From IP : 117.47.179.204

ความคิดเห็นที่ : 9


   น่าจะคุยกับทีมที่ดูแล ถ้าเกี่ยวกับแผลที่เกิดขึ้นก็คุยกับพยาบาลโดยตรงดีกว่า อย่างน้อยก็ได้ทราบว่าเค้าดูแลกันอย่างไร อย่างเช่น การพลิกตะแคงตัวทุก 2 ชม เพื่อป้องกันการเกิดแผลดังกล่าว เค้าทำกันหรือไม่ (ถ้าหากเข้ามาเยี่ยมคุณพ่อช่วงที่ตะแคงด้านเดิม พยาบาลเค้าอาจจะตะแคงเปลี่ยนด้านไปแล้วก็อาจจะเป็นไปได้ บางหอผู้ป่วยเค้านับชั่วโมงตะแคงตัว เช่น 9 11 13 15 17...น ตะแคงด้านซ้าย 8 10 12 14 16 18.. คะแคงด้านขวา ถ้าคุณเข้าเยี่ยมช่วง 9 11 13 15 17 ก็จะพบว่านอนตะแคงด้านซ้ายตลอดไง...
หรือว่าให้คุยกับพยาบาลหัวหน้าหอผู้ป่วยอายุรกรรมชาย ชั้น 10 เกี่ยวกับการดูแลคุณพ่อ เค้าจะได้อธิบายและได้ทราบว่าคุณมีความเห็น/ความรู้สึกต่อการให้การดูแลของหอผู้ป่วยนั้นอย่างไร....

Posted by : bird , Date : 2008-12-08 , Time : 17:07:44 , From IP : 172.29.14.44

ความคิดเห็นที่ : 10


   ขอเสนอแนะนะคะ ในความอัดอั้นในความรู้สึก การระบายออกเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่คุณน่าจะลองสอบถามหรือพูดคุยโดยตรงกับพยาบาลในทีมรักษา(ทีม พยาบาล RCU และพยาบาลอายุรกรรมชั้น 10 เป็นทีมเดียวกันคะ) เพราะเชื่อว่าคุณจะได้รับคำอธิบายในข้อสงสัยที่คุณไม่เข้าใจในแง่มุมของภาวะที่ผู้ป่วยเป็นและตรงประเด็นที่สุด คุณก็เป็นส่วนหนึ่งของทีมการรักษาคะ คุณมีสิทธิ์ที่จะร่วมรับรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับคุณพ่อของคุณ อย่าให้ความรู้สึกคุณเสียไปโดยที่คุณยังไม่ได้รับคำอธิบาย วิชาชีพพยาบาลทำงานกับชีวิตคน ผู้ป่วยมีความเป็นคนเสมอไม่ว่าอยู่ในภาวะไหน ทีมดูแลรักษาคงไม่มีความสุขหรอกคะถ้ารู้ว่าคุณทุกข์ใจ ลองคุยกับทีมรักษาดูก่อนนะคะ คุณอาจจะรู้สึกดีขึ้น
โดยความปราถนาดี จาก พยาบาลคนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ชั้น 10

Posted by : ดวงแก้ว , Date : 2008-12-09 , Time : 00:26:27 , From IP : 172.29.5.119

ความคิดเห็นที่ : 11


   แต่ผมยอมรับมากๆ ว่าห้อง RCU เยี่ยมยอดจริงๆ อยากให้ทุกๆ ห้อง ให้การดูแลผู้ป่วยโดยดูตัวอย่างจาก RCU ครับ

Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-09 , Time : 10:08:23 , From IP : 115.67.216.21

ความคิดเห็นที่ : 12


   เท่าที่ทราบบาง ward จะพลิกตะแคงตัวผู้ป่วยทุก 2 ชั่วโมงคี่ คุณบอกว่า เข้าไป 16.00น เจอพ่อนอนท่าเดียวกับตอน 11.30น ขณะเดียวกัน ช่วงเวลา 13.00น และ เวลา 15.00น คุณได้ยู่ตลอดหรือเปล่า เพราะช่วงเวลาที่กล่าวมาข้างต้น ได้มีการเปลี่ยนท่านอนไปแล้ว 2 ครั้ง การเปลี่ยนท่านอน มันก็เปลี่ยนได้แค่ 3 ท่านอน และก็ไม่ได้หมายความว่า ช่วงเวลาที่ยังไม่ถึงเวลาพลิกตัวผู้ป่วย จะไม่มีการทำหัตถการใดๆ กับผู้ป่วยเลย หรือหากแต่ผู้ป่วยถ่ายหรือปัสสาวะ ช่วงที่ยังไม่ถึงเวลาพลิกตะแคงตัว เจ้าหน้าที่ ward เขาก็ต้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้า เปลี่ยนถุงปัสสาวะ และอาจจะเปลี่ยนท่านอนให้ผู้ป่วยไปแล้วหลายครั้งก็ได้ ทำให้คุณมาเจออีกทีคิดว่าพ่อยังนอนท่าเดิม
...... แต่อย่างไรก็ตาม เห็นด้วยกับความคิดเห็น 9 10 น่าจะพูดคุยกับหน่วยงานและพยาบาลเจ้าของทีม ดีกว่า นะค่ะ จะได้มีแต่ความรู้สึกดีๆ ต่อกัน
ไม่ได้อยู่ ward นี้หรอกแต่ คิดว่าการพลิกตะแคงตัวของผู้ป่วย คงจะเหมือนกับหน่วยงานที่ปฏิบัติอยู่ค่ะ

Posted by : dj , Date : 2008-12-09 , Time : 20:13:24 , From IP : 172.29.7.218

ความคิดเห็นที่ : 13


   ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกแปลกใจยิ่ง ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ญาติ (คุณตาของดิฉันเอง) มานอนป่วยอยู่ที่ ward นี้เช่นกัน ระยะเวลานานทีเดียวค่ะ (สามเดือนกว่าเห็นจะได้) ถ้าได้การดูแลจากทีมพยายาล และแพทย์เป็นอย่างดี ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่พยาบาลใน ward ให้การดูแลคุณตาของดิฉันเหมือนเป็นญาติของเขาเอง (เขาทำงานกันหนักจริงๆๆ เห็นเดินดูเตียงนั้นเตียงนี่ ไม่เห็นจะได้พักเลย
ตอนที่คุณตาดิฉันมารักษาตัวที่นี่ อาการก็คล้ายของคุณพ่อของคุณรักพ่อเช่นทุกคนนี่แหละค่ะ นอนใส่เครื่องช่วยหายใจ ขยับตัวเองไม่ได้ ต้องให้พยาบาลยกตัวเปลี่ยนท่าตะแคงซ้าย ตะแขงขวาสลับกันทุกสองชั่วโมง ดิฉันโชคดีที่ได้มีเวลาอยู่กับคุณตาตลอดเวลา แทบจะเรียกได้ว่าอยู่ข้างเตียงตลอดเลยค่ะ (คุณตาดิฉันตัวหนักมาก คุณพยาบาลผู้น่าสงสารคงหนักแย่เชียว (แอบคิดอยู่ในใจ)) เห็นการทำงานที่หนักและเอาใจใส่ดูแลคนไข้ที่ดีมาก จนแอบประทับใจลึกๆ ว่า เขาเป็นคนอื่นแท้ๆๆ ยังดูแลคุณตาเราซะขนาดนี้เลย แต่สำหรับกรณีของคุณรักพ่อเช่นทุกคน ไม่ทราบว่าได้อยู่ตลอดเวลาเหมือนดิฉันมั๊ยค่ะ ดิฉันอยากให้คุณลองเปิดใจดูกว้างๆๆนะค่ะ คนไข้ใน ward นั้นมีตั้งมากมาย อาการหนักบ้างน้อยบ้างปะปนกันไป ไม่มีใครอยากให้คนไข้ที่ตนดูแลเป็นอะไรไปหรอกค่ะ พยาบาลเป็นวิชาชีพที่น่าเคารพไม่ต่างกะวิชาชีพอื่น เป็นวิชาชีพที่เสียสละ ในขณะที่คนอื่นได้นอนหลับอย่างมีความสุขในเตียงที่แสนสบาย พวกเขากลับต้องอดหลับอดนอนเพื่อให้คนไข้ได้รับการดูแลตลอด 24 ชั่วโมง การทำงานที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคน เป็นงานที่หนักและน่ายกย่องที่สุด พวกเขาต้องเสียสละอะไรมากมายเพื่อดูแลคนอื่น
ลองคุยกับทีมที่ดูแลคุณพ่อของคุณซิค่ะ อย่าคิดเอาเอง เพราะจากข้อมูลที่คุณบอกมาว่า ตอน 11 โมง ตะแคงด้านขวา แสดงว่า 13 น. ต้อง ตะแคงซ้าย พอ 15 น. ก็ต้องกลับมาตะแคงขวาค่ะ ถึง 17 น. ก็จะกลับมาตะแคงซ้ายอีกครั้ง สลับกันเช่นนี้ตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ทราบว่าคุณรักพ่อเช่นทุกคน ได้อยู่ข้างเตียงตลอดระยะเวลาดังกล่าวหรือเปล่าค่ะ (แต่แน่นอนของดิฉันนั้น ดิฉันอยู่ตลอดค่ะ จึงเห็นการทำงานของทีม) แต่ถ้าแวบไปแวบมา คุณก็คงไม่เห็นหรอกค่ะ
ไม่สำคัญหรอกค่ะว่าคุณจะอยู่ในวิชาชีพอะไร ทำงานอะไร จบการศึกษาระดับไหน เพราะทุกอาชีพก็อยากที่จะทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด มิใช่ว่าสักแต่ทำ เวลาเกิดข้อผิดพลาดในหน้าที่การงานทุกคนก็เสียทั้งนั้นแหละค่ะ คงไม่มีใครอยากให้เกิดสิ่งที่ไม่ดีในหน้าที่การงานของตัวเอง เปิดใจให้กว้าง และมองทุกสิ่งรอบตัวด้วยใจเป็นกลางนะค่ะ


Posted by : หนึ่งหยดน้ำแห่งความคิด , E-mail : (teya_nanthiya@yahoo.com) ,
Date : 2008-12-13 , Time : 14:50:45 , From IP : ppp-202-176-107-17.revip.asianet.co.th

ความคิดเห็นที่ : 14


   ตอบคุณหยดน้ำฯ ครับ
ยอมรับครับว่า ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลา และอยากให้คุณย้อนกลับไปดูรูปที่แนบมาครับ จะเห็นแผ่นหนังสีน้ำตาลเป็นวงที่ร่อนออกมาจากแผล และบริเวณโดยรอบที่เป็นปื้นแดง ลองถามคนที่อยู่หน่วยงานอื่นสิครับ (แก้ปัญหา bias) ว่ามันจะสามรถเกิดขึ้นได้อย่างไร แล้วคุณจะรู้เอง

คุณโชคดีที่คุณตาไม่เป็นอะไร เอาเป็นว่า ตอนนี้คุยอะไรไปก็รู้สึกได้เพียงแค่การแก้ตัวเท่านั้นเองครับ ผมเชื่อว่า ความจริงที่เหลือ หรือการแก้ไขปัญหาเรื่องนี้อยู่ที่การปฏิบัติต่อผู้ป่วยในเวลาที่เหลือครับ การกระทำเท่านั้นที่จะสามารถแสดงให้ทราบได้ว่าเหตุที่เกิดเป็นเรื่องสุดวิสัย พิสูจน์เท่านั้นครับจะตอบปัญหาที่ผ่านมาได้

ผมขอพักเรื่องแค่นี้ครับ เพราะเรื่องนี้อาจจะไม่ส่งผลดีต่อพ่อผมที่นอนอยู่ รพ.นัก(ถ้าเกิดมีพยาบาลนิสัยแย่ ๆ ที่ลืมอ่านเรื่องจรรยาบรรณหมั่นไส้ขึ้นมา(หรือ"อาจจะ"มีแล้วก็ได้)) ยังไงพวกผมก็จะใช้วิธีสังเกตอยู่ตลอดครับ

เราทำได้เท่านั้น เราให้เกียรติ บุคลากรอาชีพนี้มากครับ เพราะเราก็ต้องการได้รับเกียรติจากคนอื่น ๆ เช่นกัน

ก็ขออวยพรให้ผู้ที่ดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจ ตั้งใจ เจริญก้าวหน้าทั้งอาชีพและครอบครัวครับ ส่วนคนที่ตรงกันข้าม ก็ขอให้ได้รับสิ่งตรงข้ามเช่นกันครับ

Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-14 , Time : 14:10:18 , From IP : 203.158.221.227

ความคิดเห็นที่ : 15


   แต่ตอนนี้เท่าที่สังเกต เจ้าหน้าที่ เขาดูแลดีมากเลยครับ ยังไงก็ขอขอบคุณบุคลากรทุกท่านครับ...



Posted by : รักพ่อเช่นทุกคน , Date : 2008-12-15 , Time : 21:49:26 , From IP : 203.158.221.227

ความคิดเห็นที่ : 16


   ไม่เป็นไรค่ะเวรกรรมมีจริง ใครทำอย่างไรกับใครไว้ก็ได้อย่างนั้น

Posted by : บอม , Date : 2008-12-16 , Time : 18:05:32 , From IP : 192.168.80.105

ความเห็นจาก Social Network : Facebook


สงวนสิทธิ์การแสดงความคิดเห็นสำหรับ สมาชิกเท่านั้น
>>>>> Page loaded: 0.01 seconds. <<<<<