สักวัน...
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง
>เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง
>เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง
>เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น
>เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า
>แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น.....
>
>
>เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง
>เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง
>เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง
>ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน
>แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
>บ้านสวย ๆ กลายเป็นบ้านแตกสาแหรกขาด
>
>ดังนั้น
จากนี้ไป
ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ
>ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ
>เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ
.โอกาสที่พิเศษสุด
แล้ว
>จงแสวงหา การหยั่งรู้
>จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่
>โดยไม่ใส่ใจกับความ
..อยาก
>จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น
.กินอาหารให้อร่อย
>ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป
>
>ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด
>เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ
>จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้
>เอาคำพูดที่ว่า
.สักวันหนึ่ง
..ออกไปเสียจากพจนานุกรม
>บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน
>อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม
>ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น
>ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย
>เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง
>
>และเวลานี้
..ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลาที่จะ ส่ง
>ข้อความนี้ไปให้คนที่คุณรักอ่าน
แล้วคิดว่า
.สักวันหนึ่ง
..ค่อยส่ง
>จงอย่าลืมคิดว่า
.สักวันหนึ่ง
..วันนั้น
>คุณอาจไม่มีโอกาสมานั่งตรงนี้เพื่อทำอย่างที่คุณต้องการอีกก็ได้
Posted by : StiTcH , Date : 2003-10-29 , Time : 10:41:43 , From IP : 172.29.2.142
|