ความคิดเห็นทั้งหมด : 8

ส่วนที่หายไป


   ส่วนที่ขาดหายไป..นั่งเศร้าเพียงลำพัง

รอคอยใครสักคนที่จะพามันไปที่ไหนสักแห่ง

บ้างก็เหมาะพอดี... แต่ไม่สามารถกลิ้งไปได้

อันอื่นๆ สามารถพากลิ้งไปได้ .. แต่ก็ไม่พอดีตัว

บ้างก็ไม่รู้จักความเหมาะสม


Posted by : ส่วนที่หายไป , Date : 2003-10-22 , Time : 13:00:27 , From IP : 202.5.88.228

ความคิดเห็นที่ : 1


   บ้างก็ไม่รู้เรื่องอะไร

บ้างก็มี "ส่วนที่หายไป" มากเกินไป

บ้างก็มี "ส่วนที่หายไป" มากขึ้นเกินไป.. เป็นอันจบกัน

มันเรียนรู้ที่จะซ่อนตัวจากบางอันที่หิวกระหาย

มันพยายามทำตัวให้ดูเตะตาขึ้นมาบ้าง


Posted by : ส่วนที่หายไป , Date : 2003-10-22 , Time : 13:03:56 , From IP : 202.5.88.228

ความคิดเห็นที่ : 2


   แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร..

แต่แล้วในที่สุด มันก็เจอ.. อันหนึ่งซึ่งมันคิดว่าเหมาะเจาะพอดี

..มีความสุข..

แต่ทันใดนั้น.. ส่วนที่หายไปก็เริ่มโตขึ้น

"ฉันไม่รู้ว่าเธอจะเติบโตขึ้น"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

"ลาก่อน""
"ฉันกำลังตามหา.. ส่วนที่หายไปของฉัน ที่ไม่เติบโต"


Posted by : ส่วนที่หายไป , Date : 2003-10-22 , Time : 13:07:52 , From IP : 202.5.88.228

ความคิดเห็นที่ : 3


   ........

และแล้ววันหนึ่ง.. อันหนึ่งซึ่งดูแตกต่างไปก็มาถึง

"เธอต้องการอะไรจากฉันหรือ" "เปล่า"
"เธอปรารถนาอะไรจากฉันหรือ" "เปล่า"
"เธอเป็นใคร" "ฉันคือส่วนที่สมบูรณ์"

....... "ฉันไม่มีส่วนใดที่ขาดหาย"
"แย่จัง.. ฉันกำลังหวังจะเจอใครสักคนที่จะกลิ้งพาฉันไป"
...... "แล้วทำไมเธอไม่หัดกลิ้งไปด้วยตัวของเธอเองล่ะ"
"ด้วยตัวฉันเองเนี่ยะนะ.. เป็นไปไม่ได้หรอกเพราะฉันมีมุม ฉันไม่มีรูปร่างที่จะกลิ้งไปได้"
...... "แล้วเธอเคยลองหรือยัง .. ถ้ามุมสึกหายไป.. เธอก็จะกลิ้งไปได้ ..เพราะฉันเคยเป็นอย่างเธอ"


Posted by : ส่วนที่หายไป , Date : 2003-10-22 , Time : 13:10:57 , From IP : 202.5.88.228

ความคิดเห็นที่ : 4


   ส่วนที่หายไปอยู่โดดเดี่ยวอีกครั้ง.. นานทีเดียว

และแล้ว.. อย่างช้าๆ.. มันก็ลองยกตัวเองขึ้น

พยายาม และพยายาม

และไม่ช้า ขอบมุมของมันก็สึกไป..

และแล้วมันก็สามารถกลิ้งไปข้างหน้าได้ ..โดยไม่ต้องรอคอยความหวัง ลม ๆ แล้ง ๆ จากใครอีก

มันทำได้ !!!!

ก็เหมือนกับคนเรานั่นแหละ.. ลองคิดดูละกันว่า
กี่ครั้งในชีวิต ที่เราต้องรอความหวัง (ลมๆ แล้งๆ) จากใคร ๆ ..
แล้วสิ่งที่รอคอยมันคุ้มค่ากันบ้างไหม.. กับการรอคอย..

คุณเป็นส่วนที่หายไปบ้างรึเปล่า?



Posted by : ส่วนที่หายไป , Date : 2003-10-22 , Time : 13:14:50 , From IP : 202.5.88.228

ความคิดเห็นที่ : 5


   ชอบค่ะชอบมาก

Posted by : ^____________^ , Date : 2003-10-22 , Time : 13:22:24 , From IP : 172.29.3.233

ความคิดเห็นที่ : 6


   ความจริง เรื่องนี้เนี่ย มันมีคนเคยเขียนไว้แล้วครับ แต่เป็นวงกลม ที่ตามหาชี้น สามเหลี่ยมที่หายไป จนสุดท้าย ผลของการกลิ้ง หา ก็ทำให้มันรู้ว่าส่วนที่หายไปของมันได้ถูกเติมเต็มด้วยตัวของมันเอง ผม ว่าอ่านแล้ว ทำให้ได้ปลงไปได้บ้างว่าบางครั้งการที่คนเรามัวหาใคร ที่คิดว่าใช่ให้กับตัวเอง บางครั้ง ส่วนที่ใช่ที่สุด ก็คือตัวเราเอง เพราะเรามัวแต่เอาตัวเราไปพึ่งคนอื่นมากไป เลยทำให้ลืม ส่วนที่ใช่ที่สุดที่อยู่ใกล้ตัวเรา

Posted by : Dr k , Date : 2003-10-25 , Time : 14:01:32 , From IP : 202.28.179.1

ความคิดเห็นที่ : 7


   อ่านแล้วรู้สึกดีจัง

Posted by : น้ำฟ้า , Date : 2003-10-26 , Time : 21:33:28 , From IP : 202.183.151.39

ความคิดเห็นที่ : 8


   ถูกต้องเลยคร้าบบบบบ
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน นี่สิใช่เลย
ถ้าไม่คิดจะลองกลิ้งด้วยตัวเอง ชีวิตนี้ก็คงไปไม่ถึงไหน

Posted by : mashimasu , Date : 2003-10-28 , Time : 20:59:04 , From IP : 203.113.76.73

ความเห็นจาก Social Network : Facebook


สงวนสิทธิ์การแสดงความคิดเห็นสำหรับ สมาชิกเท่านั้น
>>>>> Page loaded: 0.014 seconds. <<<<<