ความคิดเห็นทั้งหมด : 1

ความทกข์...


   ...อาหารของความทกข์ คือ ความสนใจของเรา
เรายิ่งสนใจมันมาก ความทกข์ก็จะอ้วนมาก
มันจะมีอายยืนยาวและยิ้มแก้มปริ เมื่อเห็นน้ำตาเราร่วง
ร้อย่างนี้แล้ว ฉันก็เริ่มอดอาหารมัน..
มันเศร้ามากที่ฉันไม่สนใจ แล้วมันก็ฝ่อตายไป
ความทกข์ไม่ใช่จะเก่งกาจอะไรนักหรอก มันตายเป็นเหมือนกัน

...ความทกข์ใดๆ ผ่านเข้ามาในชีวิต
ล้วนแต่มาเติมความแข็งแกร่งให้กับเราทั้งสิ้น
บางทีจึงน่าขอบคณความทกข์เหมือนกัน
แต่เมื่อเราได้เก็บความแข็งแกร่งนั้นมาแล้ว
ก็ไม่จำเป็นต้องเก็บต้นตอไว้ ให้มันเหมือนเรือข้ามฟาก
เมื่อเราขึ้นฝั่งแล้วก็ไม่ต้องคิดอีกว่า เรือลำนั้นมาจากไหน
แต่ควรคิดว่าเราจะไปไหนต่อมากกว่า..

Posted by : BLUE SEA , Date : 2003-10-14 , Time : 12:20:59 , From IP : proxy6.psu.ac.th

ความคิดเห็นที่ : 1


   คุ้งๆๆจังอ้ายบลีซู เดี้ย เดี๋ย ยายบ้าพลังวังนี้นั้งคุยกะครายเอ่ย?

Posted by : little voice , Date : 2003-10-17 , Time : 23:52:13 , From IP : 192.168.33.162

ความเห็นจาก Social Network : Facebook


สงวนสิทธิ์การแสดงความคิดเห็นสำหรับ สมาชิกเท่านั้น
>>>>> Page loaded: 0.003 seconds. <<<<<