ความคิดเห็นทั้งหมด : 6

บทเพลงแห่งการราวน์


   วันนี้ราวน์เสร็จแล้ว ตอนเดินกลับ คิดอะไรขำๆกะเพื่อนๆ
เอาเพลงต่างๆ มาร้องกันแล้วนึกถึงตอนราวน์
ฮาดี เลยเอามาเล่ากันฟัง

ใครคิดอะไรออกมากก่านี้ เอามาเพิ่มให้หน่อยนะ แบ่งๆกันขำ

เพลงอารายซักอย่างเก่าๆที่ร้องว่า 16 ปีแห่งความหลังงงงงงงงง....
แล้วพอดี wardที่เราอยู่ มันมี 16 เตียง เลยได้เป็นเพลงใหม่เลย

"16 เตียงงงงงงงง แห่งความหลังงงงงงงงงง..." (ร้องให้ได้ feel ด้วยนะ)

แล้วเพื่อนมันก็ดันต่อมาว่า

"ไหนว่าไม่ราวน์.....
ไหม่ราวน์ ไม่ราวน์ ไหม่ร้าวน์
ไหม่ราวน์ ไม่ราวน์ ไม้หร่าวน์"
(ทำนอง ที่มันร้องว่า ไหนว่าไม่ลืม แล้วมี คอรัสอะ ฮาดี)

แล้วก็ไปนึกถึงตอนที่เวลาราวน์ๆ จะเสร็จแล้ว พี่มาราวน์อีกรอบ จารย์มาราวน์อีกรอบ
ก็นึกไปถึงเพลง 14อีกครั้ง ของโลโซอะ

"เท้อทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอนเตียง4
เตียงที่เพิ่งราวน์ไปเตียงแรก
ลึกๆข้างในมั้นหวั่นมันไหวแปลกแปลก
เธอรู้มั้ย ชั้นราวน์เตียง4อีกครั้ง เย้ เย"

หรือว่าเพลง แทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ ของ Aof ท่อนหลักอะ
"ฉันเหมือนคนไม่มีกำลัง หมดแรง จะเดิน จะลุก จาราวน์ไป...."

แล้วก็มีอีกคนบอกว่า เพลง เรื่องบนเตียง ของpeacemaceker ก็ดีนะ
"เช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน เงียบๆคนเดียวและไม่อยากตื่น ขึ้นไป๊ราวน์"

หรือว่า 8โมงเช้าวันอังคาร ของปาล์มมี่
"6โมงเช้าวันอังคาร ชั้นอยากนอนไม่อยากราวน์
เมื่อรู้ว่าเพื่อนไม่มา รู้ว่าเพื่อนไม่ไป
เฝ้ามองเข็มนาฬิกา ช่วงเวลานอนสุดท้าย...."

เป็นต้น

ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องคิดกันเล่นๆ ขำๆ ระหว่างเดินกลับหอ ไม่มีนัยสำคัญอะไรนะคับ

Posted by : childstar , E-mail : (childstar3@hotmail.com) ,
Date : 2007-10-06 , Time : 01:45:24 , From IP : 125-27-128-8.adsl.to

ความคิดเห็นที่ : 1


   เพลงนี้ เพื่อคนไข้ มั่งดีมั้ย

เพลงคนของเธอ ของเรื่องสายลับจับบ้านเล็ก ก็ดีนะ

"ไม่หว่าเทอจะเคยเป็นใคร้ จะเป็นอะไร้มา ข๊อจงอย่าเป็นกังวล นี่คือหมอของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร้ ต่อจากนี้ไป ชั้นจาอยู่ดูแลเธอ คอยสวน cath เทอ....ตลอดไป" 555

Posted by : childstar , E-mail : (childstar3@hotmail.com) ,
Date : 2007-10-06 , Time : 22:56:29 , From IP : 125-27-139-124.adsl.

ความคิดเห็นที่ : 2


   การราวน์ มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ!!!!
...
ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจ เพราะ หวนไปตอนที่เป็น นศพ. พี่ก็รู้สึกแบบนั้น
เหมือนกัน ไม่อยากตื่นขึ้นไปราวน์เลย ไม่เห็นได้อะไรเลย ขึ้นไป
ก็โดนอัดเละ เดี๋ยวอาจารย์ก็มา grand round ก็ตอบอะไรไม่ได้
รายงานก็ต้องทำ โอ้ย เครียด
...
แต่พอโตขึ้น พี่ก็เริ่มรู้ว่า เราสามารถ ราวน์ให้สนุกได้ พี่คิดว่าเพราะ
ตอนออกไปข้างนอก เราต้องดูแลคนไข้ของตัวเอง ได้ตัดสินใจ
ได้สั่งยา ได้เห็นผลการรักษา ทำให้เราอยากไปดูคนไข้ทุกๆวัน ไป
ดูว่า ที่เราทำไปเมื่อวานเป็นอย่างไร อะไรเป็นปัญหาของวันนี้ ต้อง
แก้ไขอะไรบ้าง อะไรจะเกิดขึ้นพรุ่งนี้ เราจะจัดการอะไรต่อไป โอย
สนุกชะมัด
...
อยากให้น้องๆ ลองคิดว่า คนไข้ที่น้องดูอยู่เป็นคนไข้ของตัวเอง พยายาม
เก็บเกี่ยวเอาความรู้จากคนไข้ให้มาก เวลาอ่านโรคอย่าท่องว่า โรคนี้
อาการเป็นอย่างนี้ๆ แต่ให้ท่องว่า เพราะอะไรโรคนี้จึงมาอาการนี้ น้องก็
จะรู้ว่า ทำไมเราถึงต้องให้ยาตัวนี้ ทำไมต้องรักษาใช้เวลาเท่านี้ เจอ
อาจารย์ถามก็จะได้ไม่ต้องดำน้ำอีกต่อไป
...
- อาจเป็นเพราะ คนไข้ของ มอ. แตกต่างจากที่โรงพยาบาลข้างนอก
ตรงที่มักจะเป็นโรคที่ยาก รักษาจากที่อื่นมาแล้วไม่หาย ต้องการการ
รักษา การตรวจพิเศษ น้องเลยไม่รู้ว่า จะเก็บความรู้ที่ยากๆมาทำไม
เวลาอยู่ข้างนอกก็ไม่ค่อยได้ใช้
- อาจเป็นเพราะ ตอนนี้การดูแลคนไข้ของ มอ. ผ่านทางคอมพิวเตอร์
ไม่ได้ order แบบสมัยก่อน น้องเลยไม่ค่อยได้มีส่วนร่วม(ถ้าเป็นเมื่อก่อน
น้องๆอาจได้ฝึก order กระดาษบ้างเป็นบางครั้ง)
- หรืออาจเป็นเพราะสาเหตุอื่นๆ ที่กล่าวไม่ได้ในที่นี้
แต่ว่า การที่น้องมาร้องเพลงแปลงเรื่องการราวน์แบบขำๆ มันสื่ออะไร
หลายๆอย่าง แต่พี่ก็เข้าใจครับ ไม่ได้ว่าอะไร แค่อยากให้น้องๆ ได้
ลองคิดดูในอีกแง่ เพราะ พี่ก็ผ่านความรู้สึกแบบน้องมาก่อนแล้ว
...
อย่างไรก็ตาม การราวด์ มันก็เป็นสิ่งที่ดีนะครับ ถึงแม้ว่าสาขาที่เรียน
ตอนนี้อาจจะไม่ต้อง round แล้วก็ตามเถอะ เหอะๆ

Posted by : Botsumu , Date : 2007-10-07 , Time : 01:12:06 , From IP : ppp-58.9.153.71.revi

ความคิดเห็นที่ : 3


   อ่า ขอบคุงสำหรับความคิดเห็นค้าบ

ก้ออย่างที่บอกแล้วอะคับ
ว่าเป็นเพลงที่แต่งเล่นๆ สนุกๆ พอดีนึกแล้วขำดี ก็เลยมาเล่ากันฟัง เท่านั้นเองจิงๆ
โดยส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับการราวน์เลยนะครับ

เพราะ ที่ผ่านมา 2 ward พี่ก็ดูแลดีตั้งใจสอนทุก ward
บางที เราเล่นๆกัน พี่ก็ช่วยเตือนด้วย ไม่ได้รุนแรงอะไรกับน้องๆ
ราวน์แล้วก็ดี ได้เดินไปเดินมา คุยกะคนไข้ ไม่เหมือนใน Lecture นั่งฟังอย่างเดียว (หลับบ่อย หุหุ)

ถ้าที่โพสต์ไป อาจจะทำให้พี่ๆไม่พอใจ ก็ขอโทดด้วยคับ

Posted by : childstar , Date : 2007-10-07 , Time : 12:11:17 , From IP : 125-27-128-144.adsl.

ความคิดเห็นที่ : 4


   อย่างที่บอก ก็ไม่ได้ไม่พอใจครับ เพียงแต่อยากแนะนำน้องๆที่ขึ้น ward ไปแล้ว
ว่า อย่าเพิ่งขี้เกียจไป round ตอนนี้ มันอาจขำๆในสายตาน้อง แต่มันบอก
attitude ในสายตาของพี่
...
ไอตอนที่เราขี้เกียจราวด์มากๆ เราเลยหาเรื่องเรียนสาขาที่ไม่ต้องราวด์อีก แต่พอ
ไปเป็น intern ก็ดันพบว่าการราวด์มันก็สนุกดี แต่ impression มันฝังหัวไปแล้ว
555 ให้ย้อนเวลากลับได้ พี่คงจะกลับไปขยันราวด์ให้มากกว่านี้ จะได้มีความรู้
มากๆ
...
เฮ้อ คนเราหนอ เวลามันก็ย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว ที่เหลือก็ทำวันนี้ให้ดีที่สุดแล้ว
กันเนอะ

Posted by : botsumu , Date : 2007-10-07 , Time : 13:22:46 , From IP : ppp-58.9.152.181.rev

ความคิดเห็นที่ : 5


   "We are learning when you least expected it." one medical students wrote to Prof. Haden.

การเรียนรู้ที่เราจำได้ หมายรู้ และซึมซับเข้าไปนั้น เกิดขึ้นใน formal class 0.25% ที่เหลือเกิดขึ้นตอนปฎิบัติ ตอนที่เราซึมซับเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของบุคลิก กระบวนทัศน์ ความคิดของเราเอง



Posted by : phoenix , Date : 2007-10-14 , Time : 12:03:34 , From IP : 172.29.9.128

ความคิดเห็นที่ : 6


   ยินดีต้อนรับกลับครับ อาจารย์ Phoenix

Posted by : Botsumu , Date : 2007-10-14 , Time : 16:14:57 , From IP : ppp-58.9.140.202.rev

ความเห็นจาก Social Network : Facebook


สงวนสิทธิ์การแสดงความคิดเห็นสำหรับ สมาชิกเท่านั้น
>>>>> Page loaded: 0.004 seconds. <<<<<