นิทาน โลกน้อยตามหารัก
ว่างๆ แต่งนิทานเล่นดีก่า เอานิทานไรดีน้า อยากแต่งนิทานเกี่ยวกะความรัก แล้วก็อวกาศอะ
มือใหม่หัดแต่ง อย่าว่ากันน้า
เอาล่ะน้า
นึง
.
ส่อง
.
ซ้าม
.
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
สมัยที่อวกาศเริ่มก่อตัว จักรวาลยังไม่ได้อยู่เป็นรูปเป็นร่างแน่นอน
ณ บ้านหลังน้อยแสนอบอุ่นหลังหนึ่งที่ล่องลอยอยู่กลางอวกาศ
มีดวงอาทิตย์ เป็นผู้ดูแลคอยให้ความอบอุ่นกับดาวทุกดวงในบ้านให้มีความสุขเสมอมา
....
....
วันหนึ่ง....
ดวงอาทิตย์ก็บอกกับลูกน้อยของเขาว่า
โลกเอ๋ย ตอนนี้เจ้าก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ เวลาได้ยินเสียงนกน้อยที่ร้องเพลงรับส่งกันอยู่ในตัวเจ้าแล้ว เจ้าไม่รู้สึกเหงาบ้างหรือไง ข้าคิดว่า คงได้เวลาที่เจ้าจะหาดาวรู้ใจซักดวงมาเคียงข้างได้แล้วนะ
โลกน้อยได้ฟังดังนั้น จึงเห็นด้วยและได้ออกเดินทางล่องลอยไปในอวกาศที่แสนมืดมิดเพียงลำพังเพื่อตามหาดาวที่จะมาเป็นคู่แท้ของตน
หลังจากออกเดินทางได้ระยะหนึ่ง เขาก็ได้พบกับดาวดวงเล็กๆดวงหนึ่ง
ขอโทษนะ เจ้าชื่อว่าอะไรน่ะ ข้ากำลังตามหาคู่แท้ของข้าอยู่ ไม่ทราบว่าเจ้าใช่ดาวที่ข้าตามหาอยู่หรือเปล่า
สวัสดีจ้ะ ข้าชื่อว่า พุธ ยินดีที่ได้รู้จักนะ แต่ข้าคิดว่าข้าคงจะไม่ใช่ดาวคู่แท้ของท่านหรอก ข้าชอบที่ร้อนๆ ใกล้ๆดวงอาทิตย์มากกว่าน่ะ คงไม่สามารถไปอยู่เคียงข้างท่านได้หรอกนะ ขออวยพรให้ท่านโชคดีได้เจอดาวคู่แท้ของท่านเร็วๆนะ
โลกน้อยจึงได้ออกเดินทางหาคู่แท้ของเขาต่อไป
จนกระทั่งมาพบกับดาวน้อยแสนสวยแสนน่ารักดวงหนึ่ง ความน่ารักของเธอนั้นแทบจะเปรียบได้กับเทพธิดา venus ในรูปปั้นที่เขาเห็นบนที่ใดสักแห่งแถวๆหลังคอของเขาก็ไม่ปาน เจ้าโลกน้อยไม่รอรี รีบตรงเข้าไปทักทายทันที
อะแฮ่มๆ สวัสดีครับ เอ่อ เอ่อ คือ เอ่อ ....ผมชื่อว่าโลกครับ เอ่อ พอดีว่าผม...ผมตามหาดาวคู่แท้ของผมอยู่ ไม่ทราบว่าคุณจะใช่ดาวที่ผมตามหาอยู่หรือเปล่า
ดีๆ ชั้นชื่อ ศุกร์นะ เธอกำลังตามหาคู่แท้ของเธออยู่หรอ มุขเก่าๆอะ ถ้าอยากมาเป็นคู่แท้ของฉันก็ได้นะ แต่คงต้องไปต่อคิวหน่อยอะ อีกซักล้านปีเด๋วจาโทรไปหานะ อ๊ะ แย่แล้ว!!! นัดพี่ที่เป็นเดือนจักรวาลไว้นี่นา ขอตัวก่อนนะ บาย
เจ้าโลกน้อยเสียใจ ดาวน่ารักๆก็อาจจะไม่ได้ดีที่สุดเสมอไปสำหรับเขาก็ได้นะ
เขาจึงได้ตัดสินใจออกเดินทางต่อไป
จนกระทั่งเขาได้พบกับดาวสีแดงสดใสดวงหนึ่ง จึงได้เข้าไปทักทาย
เอ่อ สวัสดีครับ ผมกำลังตามหาดาวที่จะมาเป็นคู่แท้ของผมอยู่ครับ ไม่ทราบว่าคุณใช่ดาวที่ผมตามหาอยู่หรือเปล่าครับ
สวัสดีจ้า ฉันชื่อว่า อังคารน่ะ เธอกำลังตามหาดาวคู่แท้ของเธออยู่เหรอ ฉันก็เหมือนกัน เทอชื่อว่าอะไรล่ะ
ผมชื่อโลก ยินดีที่ได้รู้จักครับ
หลังจากนั้น ทั้งสองก็คบหาดูใจกันอยู่ระยะหนึ่ง โลกน้อยคิดว่าเธอคนนี้ล่ะใช่เลย เป็นดาวที่เขาเฝ้าตามหามานานแสนนาน จนกระทั่ง...
เอ่อ ขอโทษนะ เราเองก็คบหาเดินทางด้วยกันมานานแล้วล่ะ แต่ฉันกลับรู้สึกว่า ระยะห่างระหว่างเราก็ยังคงเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แล้วก็ยังมีหลายๆอย่างที่ไปกันไม่ได้น่ะ ขอโทษนะ แต่ว่าให้เราเป็นแค่เพื่อนกันได้ไหม
เจ้าโลกน้อย หัวใจแทบสลาย เมื่อต้องพบกับความอกหักชอกช้ำเข้าอย่างจัง พายุได้โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง มหาสมุทรแปรปรวนราวกับจะดูดกลืนทุกสิ่งให้จมลงไป ผืนแผ่นดินสะเทือนเลื่อนลั่นแทบพังทลาย จนทำให้สัตว์เลื้อยคลานขนาดยักษ์ที่อาศัยอยู่บนตัวเขาต้องสูญพันธ์ไปเลยทีเดียว
เขาหมดแรง หมดกำลังที่จะออกเดินทางต่อไปในอวกาศที่แสนมืดมิดนี้คนเดียวอีกแล้ว
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว .....
มีดาวเดินทางผ่านเขาไปดวงแล้วดวงเล่า ทั้งดาวดวงใหญ่ดูท่าทางสง่าผ่าเผย มีดาวเล็กดาวน้อยตามติดมากมาย
หรือแม้กระทั่งดาวสีสว่างสดใสที่ใครเห็นก็ต้องรู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้วแน่ๆ ก็เล่นสวมแหวนซะวงยักษ์ขนาดนั้น
โลกน้อยได้แต่โศกเศร้า ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป
พระเจ้า เหตุใดท่านจึงได้ใจร้ายกับข้าได้ถึงเพียงนี้ ท่านสร้างข้ามาให้มีสีสันสดใส สร้างสิ่งมีชีวิตน้อยใหญ่ขึ้นมาให้ข้าคอยดูแล สร้างให้พวกเขาได้มีคู่ครองคอยดูแลให้ความอบอุ่นอยู่เคียงข้างกันและกัน เหตุใดท่านจึงสร้างให้ข้าต้องเดียวดายด้วย
ทันใดนั้นเอง พระเจ้าก็ได้ปรากฏตัวขึ้น ....
และบอกกับโลกน้อยว่า....
เจ้าโลกน้อยเอ๋ย เจ้าจะออกตามหาคู่แท้ของเจ้าในอวกาศที่กว้างใหญ่นี้อีกซักเท่าไหร่ ก็ไม่เจอหรอก เพราะ ข้าได้สร้างคู่แท้ของเจ้าไว้ให้แล้วตั้งแต่วันแรกที่ข้าสร้างเจ้าขึ้นมา เพียงแต่เจ้าไม่เคยมองเห็นมันเท่านั้นเอง
เจ้าลองหยุดอยู่กับที่เฉยๆ แล้วมองรอบๆตัวเจ้าดีๆสิ
ดวงจันทร์ดวงน้อยที่แอบดูแลอยู่เคียงข้างให้กำลังใจเจ้าเสมอมา ไม่ว่าจะในวันที่เจ้ามีความสุข หรือวันใดที่เจ้าเหนื่อยล้า เธอก็ยังคอยหมุนวนให้แสงสว่างอันน้อยนิดทั้งหมดที่เธอมีให้แก่เจ้าเพียงดวงเดียว ไม่เคยหนีหายไปจากเจ้า แม้วันที่เจ้าเลือกที่จะเคียงคู่ไปกับดาวดวงอื่น เธอก็ยังคงอยู่ใกล้เจ้าเสมอ
โลกน้อยได้ฟังดังนั้นก็น้ำตาไหลออกมาเป็นสายฝน สร้างความชุ่มฉ่ำให้กับทุกสรรพสิ่ง รักแท้ที่เขาเฝ้าออกเดินทางตามหานั้น ไม่ได้อยู่ที่ไหนไกลเลย เธออยู่เคียงข้างเขาเสมอเพียง แต่เขาไม่เคยเห็นมันเท่านั้นเอง
หลังจากนั้นวันที่โลกน้อยนึกถึงเรื่องนี้ครั้งใด เขาก็จะปล่อยสายฝนแห่งความปลื้มปิติออกมา
เป็นสายฝนที่ทำให้รู้สึกถึงรักแท้ที่โลกและดวงจันทร์มีให้ต่อกัน....
เป็นสายฝนที่ทำให้คนที่ยังไม่เข้าใจในความรักอย่างเราๆ รู้สึกเหงาทุกครั้งที่สัมผัส
หากคุณยังตามหารักแท้นั้นไม่พบ...
ลองหยุดอยู่กับที่ แล้วฟังเสียงแห่งสายลมที่อยู่รอบๆตัวคุณดูนะ
ไม่แน่นะ ในนั้นอาจจะมีเสียงแห่งความห่วงใยจากคนใกล้ตัว ที่คุณอาจไม่เคยสัมผัสก็ได้.........
ปล. เราก็เพิ่งแต่งนิทานครั้งแรกอะนะ สำนวนโวหารไรก็ไม่ค่อยเวิร์คอ่า
วันหลังจาปรับปรุงเน้อ
Posted by : childstar , Date : 2007-08-20 , Time : 23:38:39 , From IP : 172.29.20.187
|
