> ครั้งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่งมีสามี ภรรยา ลูกชาย และอาม่าแก่ๆคนหนึ่ง > > อาม่าแก่มากและไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลา ทำให้ถือของลำบาก > > โดยเฉพาะ เวลาที่อาม่าทานข้าวร่วมกับครอบครัว > > อาม่าจะถือชามข้าวได้ลำบากและทำข้าวหกลงบนโต๊ะตลอดเวลา > > ลูกสะใภ้อาม่ารำคาญกับเรื่องนี้มาก จึงปรึกษากับสามีว่าเวลาอาม่าทานข้าวเขาจะทำข้าวหก > เกลื่อนโต๊ะ > > นางทนไม่ได้เพราะมันทำให้รู้สึกกินข้าวไม่ลง สามีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร > > เพราะเขาไม่สามารถทำให้อาม่าหายมือสั่นได้ > > > > อีกไม่กี่วัน ลูกสะใภ้ก็พูดกับสามีเรื่องนี้อีก ว่าจะไม่แก้ไขอะไร > เลยหรือ นางทนไม่ได้แล้ว > > หลังจากโต้เถียงกันไปสักพัก สามีก็ยอมตามภรรยา > > โดยเมื่อถึงเวลาทานข้าว เขาจะจัดให้แม่นั่งแยกโต๊ะต่างหากเพียงคนเดียว > > และใช้ถ้วยข้าว ถูกๆ บิ่นๆ เพราะอาม่าทำถ้วยแตกบ่อยๆ > > > > เมื่อถึงเวลาทานข้าว อาม่าเศร้าใจมาก เพราะอาม่าก็ไม่มีปัญญาจะแก้ไข > อะไรได้ > > นางนึกถึงอดีต ที่นางเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักเสมอมา นางไม่เคยบ่นต่อ > ความเหนื่อยยาก > > > > และเวลาที่ลูกชายเจ็บไข้นางก็ดูแลอย่างดี เวลาลูกชายมีปัญหาก็ > ช่วยแก้ไขทุกครั้ง > > แต่ตอนนี้อาม่ารู้สึกว่าถูกทิ้ง อาม่าเสียใจมาก > > > > หลายวันผ่านไป อาม่ายังเศร้าใจ รอยยิ้มเริ่มจางหายไปจากใบหน้าของ เขา > > หลานชายน้อยๆ ของอาม่าซึ่งเฝ้าดูทุกอย่างมาตลอดก็เข้ามาปลอบใจ > > และบอกคุณย่าว่า เขารู้ว่าคุณย่าเสียใจมากที่พ่อแม่ของเขาทำแบบนี้ > > แต่หลานชายมีวิธีที่จะให้อา ม่ากลับไปทานข้าวรวมกับทุกคนได้ > > > > ความหวังเริ่มเกิดขึ้นในหัวใจของหญิงชรา จึงถามหลานชายว่าจะทำอย่าง ไร > > > หลานตอบว่าเย็นนี้ให้คุณยายแกล้งทำชามของคุณยายตกแตกเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจ > > อาม่าได้ฟังก็แปลกใจ แต่เด็กน้อยยืนยันว่า ให้คุณยายทำตามที่บอก > > ที่เหลือปล่อย เป็นหน้าที่ของหลานเอง > > > > และแล้วเมื่อได้เวลาอาหารเย็น หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูด > > เพื่อจะดูว่าหลานมีแผนอะไร > หญิงชรายกถ้วยข้าวเก่าที่เต็มไปด้วยรอยบิ่นขึ้นแล้ว > > แกล้งปล่อยลงบนพื้นเหมือนกับหลุดมือ ถ้วยข้าวเก่าๆ แตกกระจายยับเยิน > > ลูกสะใภ้เห็น ถ้วยแตกเสียหายก็ลุกขึ้นเตรียมจะด่าว่าอาม่า > > > > แต่ลูกชายตัวน้อยของนางกลับชิงพูด ขึ้นมาก่อนว่า > > "คุณยายทำไมทำชามแตกหมดเลย หนูกะว่าจะเก็บไว้ให้คุณแม่ใช้ตอนแก่นะ..." > > > > ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ก็หน้าซีดและด่าอาม่าไม่ออกอีกต่อไป > > > นางรู้ทันทีว่าสิ่งที่นางทำจะเป็นตัวอย่างให้ลูกชายของนางปฏิบัติเมื่อนางแก่ตัวลง > > นางรู้สึกอับอายและสำนึกกับการกระทำของตัวเอง > > ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนก็ทานข้าวรวมกันมาตลอด... > > > > จาก... หลานของอาม่า " />
ความเห็นจาก Social Network : Facebook |
|
>>>>> Page loaded: 0.002 seconds. <<<<< |