ถึงคุณคนที่ตั้งกระทู้ทําไงถึงรู้ว่าเขาคิดยังไงกับเราคุณคนที่ตั้งกระทู้ทําไงถึงรู้ว่าเขาคิดยังไงกับเราลองอ่านเรื่องของผมดูนะครับเผื่อจะได้ข้อคิดอะไรกลับไปบ้าง เรื่องของผมมีอยู่ว่าผมเป็นผู้ชายที่เรียกได้ว่าธรรมดาสุดๆคนหนึ่งหน้าตาธรรมดาๆฐานะปานกลางเรียนหนังสือก็อยู่ในระดับกลางๆ(ค่อนไปทางตํา)ที่สําคัญก็คือผมขี้อายมากและไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองสรุปแล้วก็คือไม่ใช่ประเภทผู้ชายในฝันที่พอผู้หญิงเห็นปุ๊บก็ชอบปั๊บแต่แล้ววันหนึ่งผมก็ดันไปชอบผู้หญิงคนหนึ่งเข้าซึ่งเธอคนนี้ก็แตกต่างกับผมราวฟ้ากับเหวเธอหน้าตาดีแต่ผมหน้าตาบ้านๆเธอเรียนดีเป็นอันดับต้นๆของโรงเรียนแต่ผมอยู่ท้ายตารางเธอค่อนข้างมั่นใจในตัวเองแต่ผมขี้อายสรุปแล้วแทบจะไม่มีอะไรจะไปด้วยกันได้เลยแต่แล้วผมก็ตัดสินใจโทรไปคุยกับเธอเพราะคิดว่าถ้ายังแอบชอบอย่างนี้ต่อไปก็คงไม่มีโอกาศที่จะได้รู้จักเธออย่างแน่นอนก่อนโทรไปผมก็เตรียมใจรับคําปฏิเสธเอาไว้แล้วแต่ผลที่ได้กลับตรงข้ามเธอยอมพูดคุยกับผมยอมรับที่จะคบผมเป็นเพื่อนคนหนึ่งของเธอตอนนั้นผมดีใจมากแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเลยเถิดไปไหนต่อไหนเพราะผมอยากรู้จักและอยากคบกับเธอและเธอก็ตอบรับไมตรีนั้นโดยการยอมเป็นเพื่อนกับผม(แต่ก็ต้องยอมรับจริงๆว่าในใจผมตอนนั้นก็แอบหวังเล็กๆว่าต่อไปเธอจะยอมรับผมเป็นแฟนเหมือนกัน)จากนั้นผมก็โทรคุยกับเธอเรื่อยๆแต่ก็ไม่บ่อยนักเพราะทั้งผมและเธอก็ต้องเตรียมตัวอ่านหนังสือเพื่อสอบเรียนต่อผมใช้วิธีโทรคุยกับเธอเรื่อยจนกระทั่งเรียนจบจนกระทั่งวันประกาศผลสอบผมและเธอต่างก็สอบได้ด้วยกันทั้งคู่แต่คนละที่กันเธอได้เข้าเรียนในคณะที่ได้ตั้งความหวังเอาไว้ส่วนผมที่สอบได้ก็คงจะเพราะฟลุคมั้งครับเมื่อเข้าเรียนที่ใหม่ผมก็ไม่ได้โทรไปคุยกับเธอซะนานได้คุยอีกทีก็ตอนเธอกลับบ้านและผมโทรไปขอเบอร์มือถือจากเธอจากนั้นผมก็เริ่มโทรไปหาเธอแต่ก็ไม่บ่อยเพราะคณะที่เธอเรียนก็ขึ้นชื่อว่าเรียนหนักมากๆกลัวว่าจะรบกวนเธอทั้งที่ใจจริงแล้วผมอยากจะโทรหาเธอทุกวันบางคราว1สัปดาห์โทรไปครั้งเดือนละ2ครั้งหรือถ้านานสุดก็3เดือนจนมาวันหนึ่งผมตัดสินใจที่จะบอกความในใจของผมกับเธอเพราะอยากจะรู้ว่าเธอคิดยังไงกับผม(ก่อนนั้นผมเตรียมใจรับคําตอบเอาไว้แล้ว)เธอรับฟังแล้วก็บอกกับผมว่าเธอรู้มานานแล้วว่าผมคิดยังไงกับเธอแต่อย่ามายึดติดกับเธอเลยให้ผมมองคนอื่นไว้บ้างก็ดีผมรู้คําตอบในทันทีแต่ก็ยังพยายามปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรยังพอมีโอกาศเพราะเธอบอกว่ายังไม่มีใครที่ชอบผมก็ยังพยายามโทรไปคุยเหมือนเดิมจนกระทั่งวันหนึ่งที่เธอได้บอกกับผมว่าเธอเห็นผมเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งและไม่ได้คิดกับผมอย่างที่ผมคิดกับเธอเท่านั้นแหละครับนําตาร่วงเลยขนาดว่าผมเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้แล้วพอถึงเวลาจริงๆมันก็ทําใจไม่ค่อยจะได้นะครับมารู้ตอนหลังว่าเธอมีแฟนแล้วจากนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับเธออีกเลยสรุปคือถ้าอยากรู้ว่าเค้าคิดยังไงกับคุณก็ให้เข้าไปถามจากเจ้าตัวตรงๆเลยครับได้ฟังจากปากเค้าเองจะได้ไม่มัวมาคิดเดาเอาเองแต่ขอแนะนํานะครับว่าควรเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้บ้างก็ดีเผื่อคําตอบที่ได้ไม่ตรงใจคุณจะได้ไม่มัวมานั่งชํายังไงก็ขอเอาใจช่วยนะครับโชคดี Posted by : ผ่านมาเจอ , E-mail : (! *_* !) , Date : 2003-09-28 , Time : 11:44:23 , From IP : 202.28.68.33 |
|
แป่ววว... ๑^___^๑ Posted by : Dragon_Midnight , Date : 2003-10-10 , Time : 09:49:41 , From IP : 203.113.71.70 |
|
โห....โหด Posted by : ยัยจุ้น , Date : 2003-10-18 , Time : 22:00:30 , From IP : 192.168.33.109 |
| ความเห็นจาก Social Network : Facebook |
|
|
>>>>> Page loaded: 0.003 seconds. <<<<< |