Greetings and wishing you have a happy day.
มีดินสอที่เขียนอย่างไรก็ไม่มีวันหมดอยู่แท่งหนึ่ง กับยางลบที่ลบอย่างไรก็ไม่มีหมดอยู่ ก้อนหนึ่ง ดินสอแท่งนั้นเป็นเพื่อนกับยางลบก้อนนั้น ทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำอะไร ด้วยกัน หน้าที่ของดินสอก็คือเขียน มันจึงเขียนทุกที่ทุกอย่างเสมอตลอดเวลาที่อยู่กับยางลบ หน้าที่ของยางลบก็คือลบ มันจึงลบทุกอย่างที่ดินสอเขียนทุกที่ทุกเวลา เวลาผ่านไปนานหลายสิบปี ทุกอย่างก็ยังดำเนินเหมือนเดิมเรื่อยมา จนกระทั่งดินสอเอ่ยกับยางลบว่า เรากับนายคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว ยางลบจึงถามว่า ทำไมละ ดินสอจึงตอบกลับไปว่า ก็เราเขียน นายลบ แล้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย ยางลบจึงเถียงว่า เราทำตามหน้าที่ของเรา เราไม่ผิด ทั้งคู่จึงแยก
ทางกัน ดินสอพอแยกทางกับยางลบมันก็ดีใจที่สามารถเขียนอะไรได้ตามใจมัน แต่ พอเวลาผ่านไปมันเริ่ม เขียนผิด ข้อความที่สวย ๆ ที่มันเคยเขียนได้ก็สกปรก มีแต่รอยขีดทิ้งเต็มไปหมด มันคิดถึงยางลบ จับใจ ฝ่ายยางลบพอแยกทางกับดินสอ มันก็ดีใจที่ตัวมันไม่ต้องเปื้อนอีกต่อไป พอเวลาผ่านไป มันกลับ ใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าเพราะไม่มีอะไรให้ลบ มันคิดถึงดินสอจับใจ ทั้งคู่กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ คราวนี้ดินสอเขียนน้อยลง เขียนแต่สิ่งที่ดี ส่วนยางลบก็ลบเฉพาะที่ ดินสอเขียนผิดเท่านั้น เปรียบการเขียนของดินสอเป็นความทรงจำ ดินสอจดจำทุกเรื่องทั้งดี และไม่ดี แต่ยางลบเปรียบ เหมือนการลืมเลือน ยางลบเลือกที่จะไม่จดจำอะไรไว้เลย เมื่อทั้งสองสิ่งนี้แยกกันอยู่ จึงเกิด ความไม่สมดุล ดังนั้น เมื่อเพื่อนรักทั้งสองกลับมารวมกันใหม่ ดินสอจดจำแต่สิ่งที่ดี ๆ ไว้ ส่วนยางลบก็ ลบแต่สิ่งที่ไม่ดี เหมือนการให้อภัยในสิ่งที่ผิดพลาด การดำเนินชีวิตของเราก็เหมือนดินสอกับยางลบ เก็บเรื่องราวดี ๆ ที่ผ่านเข้ามาไว้เป็นความทรงจำ ที่สวยงาม และรู้จักให้อภัยในสิ่งที่ผิดพลาด เราก็จะมีชีวิตอยู่ด้วยความสุข
Posted by : maruko , Date : 2003-09-24 , Time : 19:18:45 , From IP : mugwback.mahidol.ac.
|