คนไข้ริมหน้าต่าง
.....ชาย 2 คน กำลังป่วยหนักด้วยกันทั้งคู่ และถูกจัดให้อยู่ในห้องเดียวกัน
ชายคนหนึ่งได้รับอนุญาตให้ลุกนั่งบนเตียงเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงทุกบ่าย
เพื่อช่วยให้ของเสียไหลออกจากปอดได้สะดวกขึ้น เตียงของผู้ป่วยคนนี้ตั้งอยู่ข้างหน้าต่างบานเดียวของห้องนั้น
.....ส่วนชายที่อยู่อีกมุมห้องหนึ่ง ต้องนอนจมอยู่บนเตียงตลอดเวลา เขาทั้ง 2 มักจะมีเรื่องราวพูดคุยแลกเปลี่ยนกันเสมอ ทุกๆ บ่าย เมื่อชายข้างหน้าต่างลุกขึ้น เขาก็จะเล่าให้เพื่อนร่วมห้องฟังถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามองผ่านหน้าต่างบานนั้น ขณะที่ผู้ฟังก็มีความสุขกับห้วงเวลาหนึ่งชั่วโมงดังกล่าว เพราะไม่เพียงทำให้โลกกว้างขึ้น
หากยังช่วยให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวากับกิจกรรมและสีสันของโลกข้างนอกนั้นอีกด้วย
.....เวลาเคลื่อนคล้อยจากวันเป็นสัปดาห์ เช้าวันหนึ่งพยาบาลประจำเวรได้เข้ามาปฏิบัติหน้าที่ตามปกติของเธอเพื่อดูแล ทำความสะอาดร่างกายให้ชายทั้งสอง
เธอได้พบว่าคนไข้ริมหน้าต่างได้สิ้นลมไปแล้ว เขาจากไปอย่างสงบในขณะกำลังหลับ นี่ นำมาซึ่งความเศร้าโศกเสียใจแก่เธออย่างมาก จากนั้นเธอก็เรียกผู้ช่วยให้นำศพออกไปจากห้อง
.....เมื่อเวลาผ่านไปพอสมควร ชายที่อยู่มุมหนึ่งของห้อง จึงขออนุญาตย้ายไปพักเตียงใกล้หน้าต่าง พยาบาลจัดการให้ตามความประสงค์ของเขา และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเธอก็ขอตัวออกไปจากห้อง ปล่อยเขาไว้เพียงลำพัง แล้วเขาก็ค่อยๆ ยันตัวเองด้วยข้อศอกข้างเดียว เพี่อจะมองโลกข้างนอกด้วยสายตาของเขาเอง เป็นครั้งแรก แน่ละ เขาควรจะมีความสุขที่มีโอกาสสัมผัสมันด้วยตนเอง เขาชะเง้อคออย่างช้าๆ เพื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
.....แต่แล้ว ภาพที่เขาเห็นกลับเป็นเพียงกำแพงโล่งๆ ไม่มีแม้ทะเลสาบ ไม่มีดอกไม้ สายรุ้ง หรือ เรือใบ อย่างที่เคยได้ฟังจากเพื่อนที่จากไปของเขา ชายผู้นี้จึงสอบถามพยาบาลในเวลาต่อมา อะไรกันเล่าที่ทำให้เพื่อนผู้จากไปของเขา เที่ยวได้พรรณาเป็นคุ้งเป็นแคว ถึงสิ่งต่างๆ ที่อยู่นอกหน้าต่างบานนี้ให้เขาฟัง
.....พยาบาลคนเดิม แจ้งให้เขาทราบว่า แท้จริงแล้วชายคนนั้นเป็นคนตาบอด เขาไม่สามารถมองเห็นได้เลย แม้แต่กำแพง "บางทีเขาอาจอยากให้กำลังใจคุณก็ได้"
**กำลังใจไม่จำเป็นต้องได้มาจากคนที่เหนื่อกว่า ดีกว่า แต่คุณซึ่งคิดว่าด้อยกว่าอาจเป็นกำลังใจให้คนที่เหนือกว่าคุณอยู่ก็ได้**
Posted by : Donut. , Date : 2007-01-03 , Time : 19:05:43 , From IP : 172.29.7.86
|
